Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

σκληρότητα και ευαισθησία



Σκληρότητα και ευαισθησία..Δυο λέξεις αντίθετες που όμως συνυπάρχουν σε πολλούς ανθρώπους..Το πως έφτασαν εκεί έχει μόνο μια αιτία..Αναγκάστηκαν να γίνουν σκληροί για να επιβιώσουν,για να μπορούν να αντιμετωπίσουν τη ζωή,για να μπορέσουν να συνεχίσουν..Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ακριβώς σκληροί απλά ανήκουν στους ανθρώπους που κυβερνά η λογική..Κλειδώθηκαν σε έναν δικό τους κόσμο που η λογική κυβερνά το συναίσθημα..Μα ποτέ μέσα τους δεν πάυουν να είναι ευαίσθητοι σαν άνθρωποι..Πληγώνονται ,ερωτεύονται,αγαπάνε,πονάνε,ανησυχούν,δακρύζουν,μα το κρύβουν καλά πίσω από μια παγερή μάσκα.,Πρέπει να επιβιώσουν από τα χτύπηματα της ζωής..Και στη ζωή δεν υπάρχει χώρος για ευαισθησίες..Ας μη βιαζόμαστε λοιπόν να τους κρίνουμε..Όλοι μας δεν είμαστε ίδιοι..

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

AΠ' ΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ



(Καβαφη συνέχεια)

Εσκόπευα στης καμαράς μου τον τοίχο να την θέσω
Αλλά την έβλαψεν η υγρασία του συρταριού
Σε κάδρο δεν θα βάλλω την φωτογραφία αυτή
Έπρεπε πιο προσεκτικά να τη φυλάξω

Αυτά τα χείλη,αυτό το πρόσωπο
α για μια μέρα μόνο,μόνο για μιαν ώρα
μόνο,να επέστρεφε το παρελθόν τους

Σε κάδρο δεν θα βάλλω την φωτογραφία αυτή

Θα υποφέρω να την βλέπω έτσι βλαμένη* (βλαμενη = χαλασμένη(βλάπτω)

Άλλωστε και βλαμένη να μην ήταν,
θα με ενοχλούσε να προσέχω μην τυχόν καμιά
λέξις,κανένας τόνος της φωνής προδόσει
αν με ρωτούσανε ποτέ για αυτήν


K.Π.Καβάφης

Ποιος από μας δεν έχει μέσα στο μυαλό του κρυμμένη μια εικόνα ένα μυστικό αγαπημένο που ποτέ δεν θα θελε να φανερώσει όχι τόσο για να μην πληγώσει κάποιον,αλλά για να μην βεβηλώσει την ανάμνηση της αγάπης του;

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ-ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ



Η΄κάμαρα ήταν πτωχική και προστυχη
κρυμένη πάνω από την ύποπτη ταβέρνα
Απ το παράθυρο φαινόταν το σοκάκι
το ακάθαρτο και το στενό..Από κάτω ήρχονταν
οι φωνές κάτι εργατών
που έπαιζαν χαρτιά και που γλεντούσαν

Και κει στο λαικό το ταπεινό κρεβάτι
είχα το σώμα του έρωτος,είχα τα χείλη τα
ηδονικά και ρόδινα της μέθης
τα ρόδινα μια τέτοιας μέθης,που και τώρα
που γράφω,έπειτα από τόσα χρόνια
μές στο μoνήρες σπίτι μου μεθώ ξανά..



ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

Χθες περπατώντας σε μια συνοικία
απόκεντρη,πέρασα κάτω από το σπίτι
που έμπαινα σαν ήμουν νέος πολύ
εκεί το σώμα μου είχε λάβει ο έρως
με την εξαισιάν του ισχύ..

Και χθες
σαν πέρασα από τον δρόμο τον παλιό
αμέσως ωραίσθηκαν απ΄την γοητεία του έρωτος
τα μαγαζιά ,τα πεζοδρόμια, η πέτρες
και ΄τοίχοι και μπαλκόνια και παράθυρα.
τίποτε άσχημον δεν έμεινε εκεί.

Και καθώς στεκόμουν και εκύτταζα την πόρτα
και στεκόμουν και εβράδυνα κάτω απ το σπίτι
η υπόστασίς μου όλη απέδιδε
τη φυλαχθείσα ηδονική συγκίνηση


2 από τα πιο ανθρώπινα και ερωτικά ποιήματα του Καβάφη,2 ποιήματα που δείχνουν τη σημασία του έρωτα στη ζωή μας ακόμα και αν τα χρόνια έχουν περάσει..Γιατί ό,τι σε άγγιξε αληθινά δεν το ξεχνάς και δεν το προσπερνάς και κάθε τι σου θυμίζει τις στιγμές που χαμογέλασες,ιδρωσες,πόθησες εκείνον-η..Σου φέρνει πίσω όλες τις αναμνήσεις σαν να ναι τώρα..Γλώσσα μεστή,ανθρώπινες οι πηγές της( καρδιά και συναισθήματα) με οδηγό την ψυχή..Το πάθος δοσμένο όπως του αρμόζει, ζωντανό πηγαίο αλλά με μια αντινομία να υπάρχει σε αυτά..με τη γλυκιά μελαγχολία που κρατάει φυλακισμένο πίσω το νου σε ότι αγάπησες..

για τη ζωή




Και...της αξίζει..

δεν υπάρχει πια βροχή




Έπρεπε να λέιψω για αρκετό καιρό και επιστρέφοντας πίσω στην πραγματικότητά ,επιστρέφοντας στη ζωή ξανά είδα πως πρέπει να είναι η ζωή..Γιατί η ζωή είναι πραγματικά πολύ μικρή για να την αναλλώνουμε σε πράγματα που μας φθείρουν..Η ζωή αξίζει το χάδι μας..Η ζωή μας είναι ένα δώρο και πρέπει έτσι να της φερόμαστε....Και είδα τι μετράει και τι όχι..Είδα πολλά ..Και μια στιγμή έφτασε γι αυτό..Μια στιγμή που μου τη χάρισε ο εαυτός μου..Μια στιγμή πόνου και φόβου έγινε η φανέρωση για μένα του τι πρέπει να κοιτάξω ,προς τα που πρέπει να στραφώ..Οι μέρες από δω και πέρα e;yχομαι να είναι χωρίς βροχή και χωρίς σύννεφα..Χωρίς αγωνία και τρόμο..χωρίς ζοφερές σκέψεις..Να είναι ηλιολουστες για όλους..

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

παιδιά ταλέντα

Πρίν λίγο στο zougla.gr διάβασα για μια δίχρονη δεσποινιδούλα που η μητέρα της κατάφερε να δώσει έργα ζωγραφικής της σε μια Γκαλερί στη Μελβούρνη (που έκανε εκθεση αφηρημένης τέχνης διαφόρων ζωγράφων )χωρίς να γνωρίζει ο γκαλερίστας την ηλικία της μικρής και μάλιστα κατάφεραν έργα της να πουληθούν από 350 δολλάρια εως 2000 δολλάρια Αυστραλίας..Εκεί που ένιωσα την παιδική αθωότητα να ξεχυλίζει και προσπαθώντας να καταλάβω τις αιτίες που η μητέρα οδηγήθηκε σε αυτό, ταυτόχρονα αναρωτήθηκα πολλά για κάποιους κριτικούς τέχνης που πολλές φορές δεν ξέρουν την τύφλα τους και το παίζουν "δήθεν"κουλτουριάρηδες καταστρέφοντας ανθρώπους και έτσι θέλησα να γράψω γι αυτό..όμως η σκέψη μου οδηγήθηκε αλλού..Να ψάξω να βρω αν υπάρχουν όντως αληθινά ταλέντα ,αληθινά παιδικά ταλέντα και να γεμίσω μια σελίδα με αυτά..και βρήκα..ελπίζω να το απολάυσετε και σεις και να πιστέψετε σε αυτό που λένε..Το μέλλον αυτής της έρμης γης ανήκει στα χέρια των παιδιών αρκεί εμείς να είμαστε κοντά τους και να τα στηρίζουμε..Απολάυστε τα και πέρα από τη συγκίνηση όσοι είστε γονείς ήδη αλλά και θα ΄γίνετε στο μέλλον αναρωτηθείτε αν είμαστε ουσιαστικά δίπλα στα παιδιά μας..




παιδί ταλέντο..διαφωνείτε;


δείτε και αυτό






και ένα παιδί που δεν έχει σημασία αν το κάνει μηχανικά ή ξέρει τι ψάχνει αλλά σημασία έχει που ξέρει κάποιες χώρες που εμείς ακόμα και να μας πούνε να τις βρούμε στο χαρτη κάπου θα τις ψάχνουμε..



και χαμογελάστε..ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΑΣ..ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ...

για τη ζωή





Χωρίς σχόλια και ο καθένας ας το πάρει όπως θέλει η ψυχή του και η καρδιά΄του..

ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑ



Και έρχονται στιγμές που προσπαθείς να κρατηθείς από κάπου..Στιγμές πολύ ανθρώπινες..Στιγμές που συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι Θεός,ότι δεν είσαι παρά μια ψυχή μέσα σε ένα σώμα που απλά είναι το δικό της καβούκι για να επιζήσει ,που λειτουργεί ανεξάρτητα από σένα..Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι είσαι μέσα σε ένα σώμα που είναι φθαρτό και χρειάζεται τη φροντίδα σου και ότι χωρίς αυτό θα χαθεί η ύπαρξή σου..Είναι ίσως μια από τις μεγαλύτερες στιγμές αυτή η συνειδητοποίηση της φθαρτής ύλης..Όλα αποκτούν ξαφνικά άλλο νόημα,όλα αλλάζουν,παίρνεις δύναμη να δεις την καθημερινότητα με άλλα μάτια και επιζητάς πλέον το καλύτερο για να διατηρήσεις τη ζωή που μπορεί να χάσεις..

Ξαφνικά αποκτά μεγαλύτερη σημασία η ζωή σου από κάθε πλούτο,από κάθε υλικό αγαθό..Ξαφνικά τα όνειρά σου δεν έχουν σχέση με το να αποκτήσεις ένα σπίτι,ένα αυτοκίνητο και λεφτά αλλά με το να μπορείς να απολαμβάνεις μια βόλτα στην νοτισμένη γη,να μυρίζεις τα αρώματα του παγωμένου αέρα,να αγαπάς και να αγαπιέσαι..Αποκτά μεγαλύτερη σημασία η γαλήνη και η ηρεμία σου..Και όλα αυτά για να γίνουν,για να αλλάξεις,χρειάζονται ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ και μετά να βρεις μεσα σου δύναμη και πίστη..Χρειάζεται να δεις το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο..Χρειάζεται αισιοδοξία και αγάπη για τον εαυτό σου..Να ιεραρχήσεις τις προτεραιότητές σου που σχετίζονται με όσα πηγάζουν από την ψυχή σου και να γαληνέψεις..
Η Μάχη με το φθαρτό σου σώμα μπορεί να αρχίζει αλλά αν έχεις δύναμη ψυχής,πίστη,ελπίδα για ένα καλύτερο αυριο και περιβάλλεσαι από αγάπη μπορείς να νικήσεις..

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ


Καλή χρονιά σε όλους με υγεία πάνω από όλα και με την αγάπη να περιβάλει κάθε μέρα κάθε στιγμή της ζωής ..

Το 2009 ας είναι η καλύτερη χρονιά για όλους...