Η Άτροπος μας ήξερε...

Ήρθε σήμερα πάλι.. Η Άτροπος ήταν εδώ..Ήρθε πάλι απόψε..Κοίτα με, πες μου, μίλα μου ...Προκαλέσαμε εμείς τη μοίρα μας καλώντας την εκείνη τη νύχτα? Θυμάσαι ?΄Λέγοντας το όνομά της εκείνη τη νύχτα εμείς τη φέραμε να δέσει τις ψυχές μας?Μίλα μου...Εμείς τη φέραμε?Πες μου...Το δωμάτιο είναι γεμάτο με καπνό και εγώ χάνομαι.. Όχι δεν μπορεί..Δεν το κάναμε εμείς.Δεν μπορεί..Αυτή μας επέλεξε.. Είναι το αναπόφευκτο ,το μοιραίο ..Αυτή είναι η Άτροπος...Μα τι λέω?Η αλήθεια είναι μπροστά μου..Την ξέρεις ,την ξέρω...Όταν αναφέραμε το όνομά της ξέραμε..Μας είχε επιλέξει γιατί κατάλαβε πως ΞΕΡΑΜΕ..Ξέραμε από εκείνο το βράδυ πως η ζωή μου ήταν πλέον δική σου και η δική σου ζωή δική μου.Και αυτή απλά μας κρατάει δεμένους...Χαμογελάω μα φοβάμαι..Μια ζωή είναι πολύ μικρή για να ζήσει αυτή η αγάπη...

"Ένα τσιγάρο στο χέρι ,ένα ποτήρι κρασί συντροφιά και χάνομαι .Λέξεις σκέψεις ανάκατες..Καμιά δεν μπαίνει σε σειρά..Και γω χαμένη ανάμεσά τους..Σκορπάει μελάνι το χέρι μου σε λέξεις χωρίς νόημα.Λόγια λησμονημένα..Δεν μπορώ να γράψω άλλο..Γιατί?Το σκισμένο χαρτί κομφετί στο πάτωμα απλωμένο σα σκόνη ονείρων που πάλιωσαν στο χρόνο και ένα κομματάκι ένα τόσο δα κομματάκι στο χέρι μου..¨Άσε με να ρθω μαζί σου" ..Σφίγγω το χαρτί στην παλάμη μου..Ματώνω..Πονάω..Μέχρι να ματώσει ξανά η σκέψη μου θα το σφίγγω.Η σκέψη μου βλέπεις βουτάει στο κενό και είναι ασταμάτητη..Φωνάζω σταμάτα".¨Ξέρω που θα φτάσει...Τρεμοπαίζει η φλόγα από το κερί απέναντί μου..Δεν θέλω να σε σκεφτώ..Δεν θέλω να υπάρχεις..Με πονάς..Τι δεν καταλαβαίνεις? Με πονάς...Πονάει η αγάπη μαζί μας.. Το κερί τελειώνει..Το κρασί στο ποτήρι μου δεν υπάρχει πια..Δεν κατάφερα να σταματήσω..Σε έφτασε..Είμαι εκεί..Είμαι εκεί..Με βλέπεις?Είμαι δίπλα σου..Αιωρούμαι σαν αερικό από πάνω σου..Είμαι εκεί τώρα που ανάβεις το τσιγάρο σου ,τώρα που είσαι σκυμμένος πάνω από το βιβλίο σου.. Είμαι εκεί και τα χείλη μου φιλούν τα χείλη σου...Η ανάσα μου στο αυτί σου σου ψιθυρίζει"είμαι εδώ ,νιώσε με"..Είμαι εκεί ,με νιώθεις?Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι δίπλα στο σώμα σου εκεί που ονειρεύεσαι να με έχεις αυτή τη στιγμή, είμαι εικόνα στα μάτια σου όταν ξαπλωμένος κλείνεις τα μάτια και προσποιείσαι ότι κοιμάσαι μα ονειρεύεσαι τα χείλη μου να σε αγγίζουν ,είμαι εκεί στα χέρια σου και αφήνω το κεφάλι μου να γείρει στο στήθος σου..Είμαι εκεί..Στις συζητήσεις σου ,στις παρέες σου..Είμαι εκεί...Κάθε φορά που με σκέφτεσαι σε νιώθω..Νιώθω την καρδιά μου να αλλάζει χτύπο..Είμαστε εκεί μαζί και ξέρεις ότι ακόμα και όταν μιλάς ακόμα και όταν συζητάς είμαι εκεί..Είμαι εκεί τις νύχτες της μοναξιάς ,τις νύχτες που ο έρωτας θέλει να σε βασανίσει,τις ώρες που η αγάπη θέλει να σε τιμωρήσει...Είμαι εκεί και είσαι εδώ.. Τελικά πάλι δεν κατάφερα να σταματήσω το μυαλό μου..Το κυρίευσε η καρδιά μου.Εσύ υπάρχεις εκεί σε πείσμα του σήμερα ,του χθες.του αύριο..Υπάρχεις και δεν ξέρω πότε θα πάψεις να υπάρχεις...ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν θέλω να πάψεις να υπάρχεις..Δεν ξέρω .. Απλά ψιθυρίζω ¨Άσε με να ρθω μαζί σου,Σ αγαπώ" και το κερί -κοίτα...το είδες?-έσβησε στην τελευταία λέξη που έγραψα σε ένα γράμμα που ποτέ δεν θα λάβεις..Γιατί υπάρχουν λόγια που χάνονται μέσα στις ψυχές που νοσταλγούν,λόγια που στο βυθό της μοναξιάς σιγοπατούν.."

Πόσο μακριά θέλεις να πας?

Υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα στον κόσμο, μα τι να σου προσφέρω απόψε;
Μήπως μια αγκαλιά για να αντέξεις το κρύο των ανθρώπων;
Μήπως τις σκέψεις μου για να τυλίξεις και να ζεστάνεις τα όνειρά σου;
Ένα φιλί για να σημαδεύσεις γλυκά το αύριο;
Ένα σ’αγαπώ για να μη χαθείς στο λαβύρινθο της μοναξιάς;
Υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα στον κόσμο, μα τι να σου προσφέρω απόψε;
Πόσο μακριά θέλεις να πας;

Τα φώτα κλειστά..ένα κεράκι στο τραπέζι τρεμοπαίζει, αρνείται να σβήσει.. αρνείται το σκοτάδι.. δίπλα ένα ποτήρι μισοάδειο κόκκινο κρασί...εγώ μπροστά το κοιτώ... Ασυναίσθητα το αρπάζω το κρατώ σφιχτά... νομίζω θα το κλέψουν... κοιτώ μέσα.. το μυρίζω...το κουνάω, ήχος μεθυστικός...μία ιστορία..το φέρνω κοντά στα χείλη μου.. κάθε γουλιά μία ανάμνηση... Το κρασί γλυκό.. βαρύ.. μεθυστικό.. απολαυστικό..η γεύση στο στόμα εθιστική...η γεύση της ανάμνησης. "Τις καλύτερες στιγμές δε μπορείς να τις φωτογραφίσεις γιατί δεν είναι μονάχα μια στιγμή για να θυμάσαι", είχε πει κάποιος... Στιγμές λοιπόν... σκέψεις...ταξίδια...ΟΝΕΙΡΑ

Συνέχεια στα όρια..

Δεν θέλω άλλα λόγια..Αυτό νιώθω..Αυτό..Δεν μπορώ να το σταματήσω..Στα όνειρά μου  είσαι εδώ....Είμαι εκεί..ΑΚΌΜΑ...Σσσσσσ μην πεις τίποτα..Το ξέρω..Δεν ενώνονται εύκολα οι ζωές.Δεν ενώθηκαν όταν έπρεπε  οι ζωές μας..Σκληρό παιχνίδι..Ήμασταν εμείς οι κομπάρσοι του... ...Κράτα με όμως εκεί..,Μέσα σου.Στα όνειρά σου...Απλά κράτα με..Το χω τόσο ανάγκη σήμερα....Αγάπη μου..Κράτα με..Για λίγο, κράτα με..Και πες το μου.. Πες το μου..Μια φορά ακόμα ..Να σε ακούσω...Να το ακούσω..Σ αγαπώ ..ΑΚΟΜΑ..ΚΡΑΤΑ ΜΕ..Και πες το μου..Το έχω ανάγκη..Σήμερα..

Απλά λόγια καρδιάς..

"Προσπαθώ να κάνω αυτό που πρέπει..Αλλά δεν μπορώ..ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ..Με έχεις σημαδέψει..ΕΙΜΑΙ ΟΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ..Εκεί  ήμουν .είμαι, και ας φτάνω στα ΌΡΙΑ μου  κάποιες στιγμές που νιώθω ότι σε μισώ γιατί με έχεις κυριεύσει και γω δεν θέλω κανείς να το κάνει.Αυτή είμαι ΕΓΩ..Το εγώ μου ενάντια σε σένα..Αλλά εγώ είμαι εσύ..Αστείο ε?
Ζω μέσα στην παράνοια πια ..Τη δική σου και τη δική μου.. ...Προσπάθησα να σε διώξω από πάνω μου από το μυαλό μου..ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ..Είσαι η δύναμη και η αδυναμία μου,το χτες και το σήμερά μου..ΕΙΜΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΓΩ.. Ότι και να κάνεις και να κάνω ο ένας σημάδεψε τον άλλο..Βαθιά,με σημάδια καρδιάς..ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ..
Με διέλυσες κάποτε και σε διέλυσα και γω..Δύο ίδιοι άνθρωποι δεν έχουν μέλλον..Έτσι έλεγες. και το πίστευες....ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ..Ο  ένας δεν μπορεί να χάσει τον άλλο,να αντισταθεί στον άλλο αλλά δεν μπορέι να είναι και με τον αλλο..ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΧΑΣΩ..ΣΕ ΑΓΑΠΩ όπως με ΑΓΑΠΑΣ...Αλλά ο καθενας εχει  διαφορετικές προτεραιότητες..Αν ήμασταν μαζί ,το ότι ακόμα και το ότι θα με μοιραζόσουν στη δουλειά θα σε σκότωνε και η ζωή μας θα ταν κόλαση..." Κανείς πέρα από ΄μενα για σένα.."Μου είχες; πει..


ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ...

ΣΕ φοβήθηκα ..ΠΟΛΥ...Θα μου έπαιρνες τον αέρα που αναπνέω ΘΑ ΈΧΑΝΑ ΕΜΕΝΑ..Και με τρόμαζε αυτό..Σε σένα δεν θα μπορούσα ποτέ να αντισταθώ,να διεκδικήσω το δικό μου μέλλον..Πάντα θα κατάφερνες να με επηρεάσεις...ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ να χάσω το δικό  μου εαυτό .να ενστερνιστώ το δικό σου και να ναι το μυαλό Μου εσύ..ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ελεύθερη ακόμα και αν είμαι δεσμευμένη...ΕΛΕΥΘΕΡΗ...ΜΕ ΣΕΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥΝ..

   ΦΟΒΗΘΗΚΑ..  ΄ΈΝΑ ΜΕΡΟΣ  ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ  ΘΑ ΤΟ ΕΊΧΑ ΤΟ άλλο μισό όμως  θα το άγγιζα ποτέ?  γιατί στο άλλο μισό που ήθελες να μουν  δεν θα φτανα ποτέ..ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΠΟΤΕ..Δεν θα σε κάλυπτα ποτέ.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΟΙΑΖΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΙΩΘΩ.ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΠΟΤΕ ΠΟΣΟ ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΑ,,.ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΠΟΤΕ ΠΟΣΟ ΜΙΚΡΗ ΕΝΙΩΣΑ μέσα από όσα έλεγες..ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕΣ,,Σε ένοιαζε μόνο που θα φτάσεις εσύ..ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΗΘΕΛΕΣ αλλά σε φρέναρε..Ημουν απλή,δεν ήξερα να φέρομαι και να άγομαι όπως ήθελε η δική σου κοινωνική τάξη  που είχες φτάσει..Για σένα άλλο ήταν η φιλοδοξία άλλο η αγάπη και μου το πέρασες καλά αυτό.ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ  ΕΚΈΙΝΗ ΤΗ ΝΎΧΤΑ που φορτώθηκα κάθε λάθος  δεν τόλμησα ποτέ να πω την αλήθεια.ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ?.Αλλά επιτέλους θυμήσου ..ΘΥΜΗΣΟΥ. Μου μίλησες για εκείνη...Καμπανάκι μέσα μου χτύπησε.ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣΤΑΝ ΠΟΤΕ ΜΑΖΙ..Εκείνη ήταν το μέλλον σου..ΕΓΩ ΄ΤΙΠΟΤΑ...ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑ ..ΜΕ ΣΚΌΤΩΣΕΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ,κάποτε θα σου πω τι μου είπες. και ελπίζω να θυμηθείς..ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ..

ΚΑΙ τώρα ξαναγυρνάμε στην αρχή?Ποια αρχή?Τι μου προτείνεις?στιγμές?
ΛΟΙΠΟΝ ΜΑΘΕ!!!!.ΘΑ ΤΙΣ  ΖΗΣΩ ΕΓΩ... ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΘΕΛΩ ΕΓΩ....ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙΣ ΕΣΥ..  δεν είσαι ΕΣΥ ΠΟΥ ΤΟ ΕΠΕΛΕΞΕΣ..ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ..ΓΙΑΤΊ?ΓΙΑΤΙ  ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ ΔΙΝΟΜΑΙ. και η ψυχή μου δεν αντιστέκεται ,...Ας πάω στην κόλαση των ανθρώπων λοιπόν/ μα πρώτα ας με κατηγορήσουν ,ας με πετροβολήσουν όσοι έζησαν την ΑΓΑΠΗ,,

ΣΕ ΑΓΑΠΩ ..ΑΝ ΠΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΤΙ ΕΝΝΟΩ και το νιώσεις  ΑΠΛΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΜΕ ΚΑΙ ΠΕΣ ΜΟΥ  4 ΛΕΞΕΙΣ.."ΣΕ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, "ΕΓΩ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΑ...Απλά ...απο καρδιάς..Ελπίζω κάποτε και η δική σου καρδιά( και όχι η λογική σου )να μου απαντήσει.

Συννεφιά....

Χρώματα,σχέδια,όνειρα,ελπίδες..Η βροχή φέρνει πάντα μια μελαγχολία...Το θέμα είναι ότι μας αρέσει να μένουμε μόνοι..Ώρες περισυλλογής και σκέψης..Λες και η βροχή καθαρίζει το μυαλό και την καρδιά από τη σκόνη της καθημερινότητας..

Αφανέρωτα μυστικά

 

θελω να σου μιλήσω

να σε κοιτάξω στα μάτια και  να σου μιλήσω

απλά

από την καρδιά

και το μυαλό

Σε παρακαλώ μη  με κοιτάζεις

οι αντιστάσεις μου χάνονται

το βλέπεις 

Αφησέ με να σου πω 

μόνο δυο λόγια

Θέλω να βρεθώ στην αγκαλιά σου

να αγγίξω τα μαλλιά σου

να φιλήσω τα χείλη σου

να χαθώ στο βλέμμα σου 

θέλω να βρεθώ στη σιωπή 

στη δική σου,

 στη δική μου,

να χαθώ στο πουθενά και στο όλα,

αλλά όχι εδώ ,όχι τώρα

Θέλω να ταξιδέψω,

να γίνω αυτό που είμαι

 να μετουσιωθώ σε  ενέργεια

 και να χαθώ στο απέραντο σύμπαν

να γνωρίσω  ότ,ι δημιούργησε 

εσένα 

εμένα 

εμάς

αλλά όχι τώρα,όχι εδώ

Θέλω να σιωπήσω μέσα στις φωνές

να φωνάξω μέσα στην ησυχία

θέλω να ζήσω ότι μου προσφέρεις 

Αφανέρωτα μυστικά

Βιαστικά βήματα

Γρήγορες ματιές

Δραματικά δευτερόλεπτα

Ερωτα δίχως άυριο

Ζωή χωρίς παρόν

Ήρεμες φωνές

Θύμησες του χτες

Ιχνηλατώντας βήματα σε άγραφο χάρτη 

Κάτω απο το φως ενός αστεριού

Λαχταρώντας ενα φιλί

Μαθαίνοντας νέα πορεία

Ντύνοντας στο χρώμα της φωτιάς τη ζωή

Ξεχνώντας το παρελθόν

Ομορφαίνοντας το σήμερα

Προκαλώντας τους θεούς

Ριχνοντας φωτιά

Σκορπώντας τους ανέμους 

Τρέχοντας ιδρωμένοι

Υφαίνοντας τη μοίρα

Φωτίζοντας τη μέρα

Χαρίζοντας τη γαλήνη

Ψάχνοντας το αύριο

Ω..............................

Δεν θέλω να βάλω  τέλος

Δεν μπορώ 

σε κρατώ 

σε ονειρέύομαι

Είσαι εδώ

Δεν τελειώνει ότι μας δένει

Ναι να τα ζήσω θέλω όλα αυτά

Ναι θα μπορούσα

Να τα ζήσω μαζί σου

Όμως δεν μπορούμε

Όχι εδώ,όχι τώρα

Το αύριο μας είναι εδώ 

το κρατάει η Ατροπος στα χέρια

Θα φροντίσει αυτή 

για όλα

την ξέρεις και την ξέρω

Θα το κάνει..

 

 

ΦΟΒΑΜΑΙ

Φοβάμαι τα αισθήματα που ξύπνησε η ανάσα σου στο κορμί μου

Φοβάμαι τα όνειρα που στοιχειώνουν τα όνειρά μου

Φοβάμαι το χτες 

το αύριο 

το σήμερα

Νύχτες έμαθα να πολεμάω τον πόνο της απουσίας σου

τη θλίψη της μοναξιάς μου

την αγωνία της προσμονής

Νύχτες που έζησα για σένα

μέρες που χάρισα σε σενα

στιγμές που άφησαν σημάδια επάνω μου

Δεν μετάνιωσα

Δεν μετανιώνω για καμιά στιγμή

για τίποτα από όσα μου χάρισες 

μου πρόσφερες..

Και συνέχισα

συνεχίζω να ζω

να υπάρχω σε ένα άλλο κορμί ,

με μια άλλη καρδιά

σε άλλα όνειρα 

σε άλλες ελπίδες.

Αλλα φοβάμαι 

πια φοβάμαι

Φοβάμαι όσα μου έφερες πάλι πίσω με ένα χαμόγελο

με ένα άγγιγμα 

με ένα φιλί

με μια ματιά,

με μια σου λέξη

Φοβάμαι το χτες 

το σήμερα 

το αύριο 

Θέλω ,αχ να ξερες πόσο θέλω να βρεθώ δίπλα σου

να σε νιώσω

να σε αισθανθώ

να σε αγγίξω

Αλλά το χτες αν το ξυπνήσουμε

θα στοιχειώσει το αύριό μας

Φοβάμαι, μα θέλω

με τραβάς κοντά σου σαν τη φωτιά 

 με παρασέρνεις σαν άνεμος 

με καις σαν σιδερο

Αλλά φοβάμαι

Φοβάμαι το χτες

αν το ξυπνήσουμε

 θα στοιχειώσει το άυριό μας

Αχ καρδιά που ματώνεις

κορμί που ξυπνάς με ένα άγγιγμα

λογική που στοιχειώνεις το μυαλό 

 Πως να σας πολεμήσω?

Θελω μα δεν μπορώ να γίνω ότι ήμουν

Θέλω μα δεν έχω τη δύναμη να αφήσω περιθώριο σε άλλη προσμονή

Ειμαι εκεί και πουθενά..

Θα μαι εκεί αλλά μόνο στα όνειρά σου 

και συ θα στοιχειώνεις πάντα τα δικά μου.

Θα ζω για σένα

χωρίς εσένα..

  

 

 

 

Μια στιγμή...

Μια στιγμή..Μόνο μια στιγμή
Τα ματια ανταμώνουν ..
Μια στιγμή
'Ενα άγγιγμα
Μια στιγμή
Ένα φιλί
Και η Κόλαση με τον Παράδεισο έχουν την ίδια γεύση
Τη γευση των χειλιών που ενώνονται.. για μια στιγμή..

Μια στιγμή στο παρόν και ο κόσμος σταματάει
'ενα δεύτερο του λεπτού και το φως λούζει μόνο τα μάτια
Για ένα δεύτερο του λεπτού όλα παύουν να έχουν σημασία
Μόνο τα μάτια μιλάνε
Και τα σώματα ανταριάζουν, πονάνε..


'Ενα δεύτερο του λεπτού ,μια στιγμή.. Μια τόσο δα μικρή στιγμή
Το μυαλό κάνει τόσες σκέψεις
Το σώμα δίνει χίλιες υποσχέσεις
Και συ τα βάζεις με το χρόνο που δεν σταματά..
Μια στιγμή ,μόνο μια τόσο δα μικρή στιγμή..
Ζεις


Και μετά σιωπή..

Θελω να αγαπηθώ.. Απόψε..