ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΦΩΣ...Γιατί πολλές φορές μέσα στις μοναχικές στιγμές και στη γαλήνη τους βρίσκουμε τον εαυτό μας
Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009
δεν υπάρχει πια βροχή
Έπρεπε να λέιψω για αρκετό καιρό και επιστρέφοντας πίσω στην πραγματικότητά ,επιστρέφοντας στη ζωή ξανά είδα πως πρέπει να είναι η ζωή..Γιατί η ζωή είναι πραγματικά πολύ μικρή για να την αναλλώνουμε σε πράγματα που μας φθείρουν..Η ζωή αξίζει το χάδι μας..Η ζωή μας είναι ένα δώρο και πρέπει έτσι να της φερόμαστε....Και είδα τι μετράει και τι όχι..Είδα πολλά ..Και μια στιγμή έφτασε γι αυτό..Μια στιγμή που μου τη χάρισε ο εαυτός μου..Μια στιγμή πόνου και φόβου έγινε η φανέρωση για μένα του τι πρέπει να κοιτάξω ,προς τα που πρέπει να στραφώ..Οι μέρες από δω και πέρα e;yχομαι να είναι χωρίς βροχή και χωρίς σύννεφα..Χωρίς αγωνία και τρόμο..χωρίς ζοφερές σκέψεις..Να είναι ηλιολουστες για όλους..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου