ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΦΩΣ...Γιατί πολλές φορές μέσα στις μοναχικές στιγμές και στη γαλήνη τους βρίσκουμε τον εαυτό μας
Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009
για όσους γεννήθηκαν πριν το 1970
Σήμερα με έπιασε μια μανία να καθαρίσω τη ντουλάπα και εκεί που καθάριζα στα χέρια μου έπεσε ένα κουτί με παιδικές αναμνήσεις και φωτογραφίες..Στην αρχή θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια.Κάθε φωτό και μια ανάμνηση αγαπημένη ακόμα και απο δύσκολες στιγμες..Και κάποια στιγμή ήρθε η σύγκριση της δικής μου παιδικής ζωής με των σημερινών παιδιών..
Τότε είχαμε αλάνες και το καλοκαίρι φεύγαμε από το πρωί μετά που πίναμε το γάλα μας και δεν γυρνούσαμε σπίτι παρά μόνο αφού είχε πέσει η νύχτα..
Δενε είχαμε κινητά για να μας παιρνουν συνέχεια οι γονείς μας τηλέφωνο να δουν που είμαστε..
Αντι για σκευάσματα βιταμινών μας έδιναν μουρουνέλαιο σε κάψουλες..
Οι μαμάδες μας ακολουθούσαν την μεσογειακή διατροφή και το σουβλάκι ήταν το έδεσμα της Κυριακής..
Είχαμε αληθινές παρέες και παίζαμε αληθινά παιχνίδια και όχι παιχνίδια μέσα από το ίντερνετ..Βρισκόμασταν όλοι μαζί και κοιτούσαμε ο ένας τα μάτια του άλλου όταν παίζαμε και όχι την εικόνα του μέσω ενός υπολογιστή..
Στον κρύο καιρό ένα κασκόλ και ένα μπουφανάκι ήταν αρκετό και δεν μας έντυναν σαν κρεμύδια
Αν κάποιο παιδί είχε ανεμοβλογιά ή μαγουλάδες μας πήγαιναν για να κολλήσουμε -άλλο που δεν θέλαμε εμείς-και δεν τρελαινονταν αν τυχόν μάθαιναν για επιδημίες που είχαν σχέση με παιδικές ασθένειες..
Το τραπέζι της Κυριακής ήταν ιερό για όλους καθώς μαζευόταν η οικογένεια γύρω..
Κυνηγούσαμε πυγολαμπίδες και δεν φώναζαν οι μαμάδες μας όταν πίναμε το νέκταρ από το αγιόκλημα.
Δεν πάθαιναν υστερία όταν αρρωσταίναμε και δεν μας κρατούσαν μια βδομάδα στο σπίτι για αυτό και ούτε αμφισβητούσαν το γιατρό λέγοντας ΄"μήπως τα παυσίπονα δεν φτάνουν γιατρέ;"
Προτιμούσαμε το παιχνίδι από την τηλεόραση και υπήρχαν σωστές παιδικές σειρές και όχι αυτά τα νέα κινούμενα που η βία σε πολλά απο αυτά είναι δεδομένη
Δεν υποχωρούσαν οι γονείς μας σε παράλογες απαιτήσεις για αγορά όλων των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και δεν ανησυχούσαν μήπως κλαίγοντας παθουμε κάτι..
Δεν ανησυχούσαν μήπως πάθουμε ψυχολογικά προβλήματα αν μας αρνιόντουσαν κάτι..
Έχω θυμηθεί και συγκρίνει πολλά σήμερα..Θα μου παιρνε αρκετές σειρές για να τα γράψω ..
Σε τελική όμως κατάλαβα ότι ενώ εμείς μεγαλώσαμε πιο ελεύθεροι τώρα πια έχουμε γίνει υπερβολικοί και έχουμε κάνει τα παιδιά μας μαμόθρεφτα..Διαφωνείτε;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
πράγματι έτσι είναι..εμείς άραγε δεν είχαμε ψυχολογικά προβλήματα?ανησυχίες?αναρωτιέμαι πραγματικά και εγώ ,γιατί μεγαλώνουμε έτσι τα παιδιά μας,γιατι φοβόμαστε μην έχουν ψυχολογικά προβλήματα,και γιατι τους τα παρέχουμε όλα απλόχερα? πολύ ωραία η ανάρτηση σου φίλη μου
Καλημέρα και ευχαριστώ για την επίσκεψή σου. Πράγματι έτσι είναι. Είμαι και γω γεννημένη πριν - το 69 λαο βλέπω τις σημερινές αλλαγές συγκρίνω με άλλο πρίσμα. Ωραίο βίντεο :)
Καλό Σ/Κ
evelina η ίδια μας η ζωή έχει αλλάξει ..Πραγματικά εμείς είμασταν πιο ελέυθεροι ..Ειλικρινά στενοχωριέμαι για ό,τι περνουν οι νέες γενιές και το θεωρούν ελευθερία..Γιατί ειλικρινά έχουν χάσει πολλά τα σημερινά παιδιά από την παιδική τους ηλικία και αθωότητα..
matriga σε ευχαριστώ κξαι γω που πέρασες..όσο για το βίντεο πραγματικά μου αρέσε και μένα πολύ ..Καλή σας μέρα και να περνάτε καλά
Δημοσίευση σχολίου