ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΦΩΣ...Γιατί πολλές φορές μέσα στις μοναχικές στιγμές και στη γαλήνη τους βρίσκουμε τον εαυτό μας
Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009
Συγκρούσεις..
Πολλές φορές όταν βρίσκεσαι μεσα σε μια μεγάλη καταιγίδα φοβάσαι ότι θα διαλυθουν τα πάντα, φοβάσαι ότι θα καταστραφούν όλα σαν πύργοι στην άμμο που τους ρίχνουν τα κύματα..
Όταν δεν υπάρχει άλλη οδός πια πέρα από τη σύγκρουση,όταν πρέπει να βοηθήσεις και να βοηθηθείς μέσα από μια διαμάχη για να ξαναβρείς την ισορροπία στη ζωή και όλα για όλα ρίχνονται στη μάχη πια,προχωράς με βήματα τόσο φοβισμένα που ένα βήμα μπροστά σε πάει δύο πίσω..Ο φόβος μήπως χάσεις ή βρεθείς ξαφνικά μετέωρος είναι σύντροφός σου..
Όμως η καταιγίδα αυτή τελικά αντί να καταστρέψει μπορεί να εξαγνίσει, να παρασύρει μακριά κάθε ασχήμια,κάθε τι που μπορεί να μολύνει..
Μπορεί κάθε συγκρουση να φέρει ένα αποτέλεσμα τόσο διαφορετικό και να διορθώσει τα πάντα..Όμως για να γίνει αυτό προυποθέτει αγάπη..Και η αγάπη δεν λέγεται με λόγια..Αν υπάρχει σε μια σχέση θα βγει την ώρα της σύγκρουσης και θα γίνει κινητήριος δύναμη που θα δώσει την αφορμή και τη βάση να λυθουν πολλά..
Τη σύγκρουση δεν πρέπει να τη φοβόμαστε..Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη αναμεσα σε δύο ανθρώπους για να γνωρίσει ο ένας τον άλλο.. Και πάντα θα υπάρχει όσο εξελισσόμαστε και αλλάζουμε..Μόνο να μην ξεχνάμε ότι μέσα στη διαμάχη δεν υπάρχει θέση προσβολής του άλλου ούτε θέση βίας..Αν υπάρχει κάτι τέτοιο η σχέση είναι καταδικασμένη και πρέπει να σταματήσει εκεί γιατί το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να καταστρέψει ότι καλό υπάρχει μέσα μας και να μας εκμηδενίσει..
Ναι στη σύγκρουση λοιπόν που θα οδηγήσει τη σχέση στο επόμενο σκαλοπάτι ,αλλά όχι στην σύγκρουση που θα μας ισοπεδώσει σαν ανθρώπους..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
δεν νομιζω οτι θα μπορουσα να συμφωνησω παραπανω..εχεις απολυτο δικιο σε ολα..παντα θα υπαρχει η συγκρουση αλλα οταν υπαρχει αγαπη , κατανοηση και αναγκη για συνυπαρξη θα λυθει το "προβλημα" αν οχι την συγκρουση ακολουθει η διαλυση της ανθρωπινης αξιοπρεπειας και παντα καποιος η και οι δυο πληγωνονται ψυχικα η ακομα και σωματικα - δραμα.......
Η αλήθεια είναι πως οι συγκρούσεις μεταξύ ανθρώπων που αγαπιούνται αλλά κυρίως σέβονται και αποδέχονται την ιδιαιτερότητα και την μοναδικότητα ο ένας του άλλου, έχουν σχεδόν πάντα αίσιο τέλος.Παρ' όλα αυτά εμένα προσωπικά με στεναχωρούν...όλες οι συγκρούσεις...ανεξάρτητα από...Καλό βράδυ Ευρυδίκη.
Στη σύγκρουση υπάρχει και αλήθεια. Δε πρέπει να τη φοβόμαστε, η αλήθεια μας φέρνει κοντά στην αγάπη ή μας δείχνει τον τρόπο με τον οποίο δεν αγαπήσαμε...
mariposa ας συγκρουόμαστε λοιπόν για το καλό της σχέσης και όχι για την ικανοποίηση του εγωισμού..Αυτό μετράει και είναι ένα σημείο αναφοράς της ωριμότητάς μας..
Carpe diem οι συγκρούσεις απαιτούν γερό στομάχι..Είναι γροθιά στο μαχαίρι και αυτό πονάει..Στη σύγκρουση προς στιγμή χάνεις ένα μέρος σου ένα κομμάτι σου,αλλά μήπως αυτό πρέπει να φύγει και στη θέση του να αναδυθεί κάτι καλύτερο;
Συμφωνώ μαζί σου ότι οι συγκρούσεις στεναχωρούν και απογοητέυουν..Όποιος πει ότι απολαμβάνει τη σύγκρουση ειλικρινά θα τον έλεγα τρελό-ή ή αναίσθητο..Οι συγκρούσεις έχουν απώλειες,αλλά αν φροντίζουμε να γίνονται με λόγο ειλικρινή τότε οι παράπλευρες απώλειες είναι λιγότερες..Γιατί δεν πονάμε μόνο εμείς αλλά και αυτός με τον οποίο συγκρουστήκαμε..
Και κάτι που πάντα λέω στον αυτό μου όταν συγκρούομαι είτε με τον άντρα τα παιδιά μου ή το οικογενειακό μου και φιλικό -κοινωνικό περιβάλλον μου ,είναι ότι εδώ πιάνω τον εαυτό μου να συγκρούεται πολλές φορές μέσα μου με μένα την ίδια..Πως είναι δυνατον λοιπόν να μην συγκρουστώ με κάποιον που είναι έξω από μένα και δεν μπορεί να γνωρίζει τις διεργασίες του δικού μου μυαλού..
Καλημέρα..
Εύα μου καλημέρα..Συμφωνώ απόλυτα ..Η σύγκρουση κρύβει αλήθεια..Και μας δείχνει πολλά αλλά πίστεψέ με παρόλο που αγαπάς και αγαπιέσαι πολλές φορές μπορεί να φερθείς ανώριμα και μέσα στη σύγκρουση κάποια στιγμή να κάνεις το λάθοςνα πληγώσεις ανεπανόρθωτα τον άλλο ..Η αγάπη λοιπόν θα φανεί στην αποδοχή του άλλου και στο κατα πόσο θα δεχτεί το κομμάτι σου που τον πλήγωσε..
Είμαι σε μία κατάσταση που δεν αφήνω τόσο ελεύθερο τον εαυτό μου να συγκρουστεί με άλλους ανθρώπους. Ίσως γιατί τόσα χρόνια ο αυθορμητισμός με έβλαψε. Εν μέρει πάντα. Αλλά δεν το μετανοιώνω. Αν υπάρχει η αγάπη όμως, όλα δικαιολογούνται και όλα μπορούν να καλυτερεύσουν, εφόσον υπάρχει και κατανόηση..
Οι συγκρούσεις με τον εαυτό μας βέβαια είναι και οι πιο εποικοδομητικές.. Έτσι δεν είναι; :-))
Καλή σου μέρα
Δημοσίευση σχολίου