Πολλά ακούγονται για τις αλλαγές στην εκπαίδευση και για το νεο σύστημα πρόσληψης εκπαιδευτικών..Πριν λίγα λεπτά η κυρία Χριστοφιλοπούλου στην ΝΕΤείπε πολλα με τα οποία συμφώνησα μαζί της όπως έξοδος των εκπαιδευτικών από τα γραφεία και επιστροφή στις τάξεις(στο κάτω κάτω η δουλειά μας είναι στα σχολεία και δεν μιλάω για εκπαιδευτικούς που είναι προισταμενοι εκπαίδευσης ή γραφείων και παραγουν εργο αλλά για εκπαιδευτικού ςπου εργάζονται πχ σαν βιβλιοθηκάριοι σε βιβλιοθήκες,ή γραμματείς σε γραφεία ) αλλά με πείραξε και κάτι που είπε και με έθιξε σαν εκπαιδευτικό.. Είπε λοιπόν σε μια τοποθέτησή της σχετικά με τις προσλήψεις των εκπαιδευτικών μέσω ΑΣΕΠ ότι "υπάρχουν εκπαιδευτικοί που θέλουν να κάνουν καριέρα στην εκπαίδευση και πρέπει να το δούμε"..Ανακοινώθηκαν όπως ξέρετε οι αλλαγές που προετοιμάζει το Υπουργείο σχετικα με το πως θα προσλαμβάνονται οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία και πως θα πρέπει να λειτουργούν..Μιλησαν για προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ που ειδικά για κάποιες ειδικότητες είναι ο μόνος τρόπος πρόσληψης {καθηγητές όλων των βαθμίδων}και κατάργηση των ωρομισθίων εκπαιδευτικών και την μείωση των αποσπάσεων..Είμαι υπέρ -με όρους βέβαια -γιατί πλέον είναι απαραίτητο να μπαίνεις στην διαδικασία γι αυτό(αν κι έχεις αποδείξει ήδη την αξία σου ,όταν βγήκες από τις καθηγητικές σχολές ή τα παιδαγωγικά τμήματα έχοντας ένα ΚΡΑΤΙΚΟ πτυχίο) αφού ο αριθμός των αδιορίστων εκπαιδευτικών είναι πολύ μεγάλος και οι μόνοι που δεν φτάινε είναι οι εκπαιδευτικοί αλλά το εκπαιδευτικό σύστημα που δεν συνδέεται καθόλου μα καθόλου- σε κάποιες ειδικότητες -με την αγορά εργασίας.. Δεν θα μιλήσω σχετικάμε αυτό,δεν θα κάνω πολιτική ανάλυση ,αλλά θα μιλήσω σαν εκπαιδευτικός που αγαπάει τη δουλεια του και προσπαθεί να είναι όσο πιο καλύτερος γίνεται..
Όταν πρωτοδιορίστηκα εργάστηκα σε διάφορα σχολεία..Κάποια στιγμή και εδώ και αρκετά χρόνια, αφήνοντας πίσω μου την μεγαλούπολη που ζούσα και τις ευκολίες της σε όλα τα επίπεδα,τόλμησα την αποκέντρωση και ζήτησα απόσπαση στη νησιωτική Ελλάδα χωρίς να έχω απολύτως καμία σχεση με αυτή..Με τα μόρια που είχα και εξαιτίας της οικογενειακής μου κατάστασης μπορούσα να παω στην πρωτεύουσα αλλά επέλεξα ένα μικρότερο νησί με λίγα σχολεία..Είμαι απο τους εκπαιδευτικούς που πήγαν σε άλλα μέρη ,μακριά από το σπίτι τους έχοντας όπως έλεγα χαριτολογώντας και τις μικρές μου βαλιτσούλες μαζί μου εννοώντας τα τρια παιδιά μου τα οποία είχα μαζί μου όπου πήγαινα και ήταν,ειδικά τα 2 ,πολύ μικρά ,θέλοντας να προσφέρω..Δεν με σταμάτησε ούτε η οικογενειακή μου κατάσταση,ούτε η απόσταση λοιπόν και στο μέρος που είμαι εδώ και 6 χρόνια με συνεχιζόμενες αποσπάσεις βρήκα και άλλους συναδέλφους που εργάζονται στο νησί έχοντας φερει τις οικογένειές τους και δεν το έκαναν για τα μόρια -είναι διορισμένοι και αυτοί δίπλα από το σπίτι τους,αλλά γιατί ενιωσαν την αναγκη να κάνουν αυτό που έκανα και εγώ(ναι υπάρχουν ακόμα ρομαντικοί άνθρωποι και ιδεαλιστες) ..Ηθελαν να προσφέρουν σε τόπους όπου τα παιδια και οι κάτοικοι έιναι για κάποιους παιδιά ενός κατώτερου Θεού
Με λίγα λόγια εκείνο που θελω να πω είναι ότι όταν επιλέγεις να κάνεις τη συγκεκριμένη δουλειά πας όπου σε χρειάζονται τα παιδιά..Για αυτό το επέλεξες..Αντιδρώ λοιπόν στη δήλωση της Υφιπουργού περί καρίερας γιατί μόνο αυτό δεν είναι..Είναι προσφορά ζωής σε παιδιά..Δεν ειναι καριέρα το να δίνεις την ψυχή σου ,να μεταλαμπαδεύεις τη γνώση,να δημιουργείς ελπίδες..
Πολλοι, από εμας ακόμα και αυτοί που αναλαμβάνουν θέσεις ανωτερες -και μην φανταστείτε με παχυλούς μισθούς -έναν σκοπό έχουν ..Να δουλεψουμε για το καλό των παιδιών κάτω από σοβαρές συνθήκες εργασίας και με μέσα που προάγουν την Παιδεία και δεν την καταστρατηγούν..Δεν κάνουμε λοιπόν" καρριερα" αλλά είμαστε εργαζόμενοι όλοι μας όχι για μας αλλά για να μπορέσουμε να στηρίξουμε αυτό τον ευαίσθητο τομέα που λέγεται "ΠΑΙΔΕΙΑ" προσφέροντας συνεχώς (-ακόμα και κάτω από αντίξοες συνθήκες τις γνώσεις μας και την πείρα μας κάνοντ;ας αυτό που ξέρουμε καλύτερα) και δυστυχώς μόνο στην Ελλαδα η ΠΑΙΔΕΙΑ δεν έχει τη θέση που της αρμόζει στις συνειδήσεις όλων μας..
Όσον αφορά τις αλλαγές που έρχονται καλώς να έρθουν αν είναι για το καλό των παιδιών..Αλλά επιτρέψτε μου να έχω τις επιφυλάξεις μου..Όταν δεν υπάρχουν σχολεία,όταν η προχειρότητα σχεδιασμού κινήσεων εχει επιπτώσεις σε εκπαιδευτικούς και παιδιά ,όταν δεν υπάρχουν υποδομές και χρήματα,όταν τα προγραμματα σπουδων παραμένουν στάσιμα και όταν το κέντρο αποφάσεων λειτουργεί με γνώμονα πάντα την πρωτεύουσα και δεν λαμβάνει υπόψιν της τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής όπου υπάρχει οποιουδήποτε τύπου σχολείο(Δημοτικο,Γυμνάσιο και Λύκειο)(πχ πολλά κείμενα βιβλιων περιγράφουν καταστάσεις που ένα παιδί που ζει στην επαρχία -νησιώτικη και ηπειρωτική ορεινή δεν έχει δει και μπορέι να μην γνωρίσει και ποτέ)τότε οι αλλαγές βλέπω για άλλη μια φορά να είναι "τυποις"αλλαγές και πιστέψτε με αρκετοί απο μας έχουμε κουραστεί αφάνταστα όχι μόνο γιατί ακούμε θεωρίες ΓΙΑ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΌ της ΠΑΙΔΕΙΑΣ εδώ και χρόνια αλλά και γιατί νιώθουμε στο πετσί μας κάθε φορά τις διαφορες "αλλαγές"που κάνει η εκάστοτε κυβερνητική παράταξη που παίρνει την εξουσία και που πολλές φορές ουδεμια σχεση έχει με την εκπαιδευτικη κοινωνια και κοινότητα στο σύνολό της..Είναι σαν τα μαθήματα που κάνουν πολλοί καθηγητές στα Πανεπιστήμια διδασκοντάς πως να διδάξουν οι δάσκαλοι πχ.μαθηματικά στα παιδιά χωρίς ποτέ οι ίδιοι να έχουν μπει σε σχολική τάξη (π.χ της πρωτοβάθμιας βαθμίδας )και να ζήσουν από κοντάόχι μόνο την τάξη και τα ίδια τα παιδιά αλλά και την ίδια την διδακτική του μαθήματος..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου