Παραιτούμαι..

"...Κοιταξε για τελευταια φορά πίσω πριν τα βήματα αργά οδηγήσουν σε άλλο δρόμο ..Κοντοστάθηκε ..Κατι κρατούσε πίσω την καρδια..Αλλα η λογική δεν αφηνε περιθώρια επιστροφής..Και να το πάλευε τι θα άλλαζε;Όλα πια είχαν τελειώσει ..Εδώ και πολύ καιρό.Δεν το έβλεπε, δεν το παραδεχόταν..Δεν είχε σημασία.Είχε τυφλωθεί από την αγάπη που ένιωθε και ήξερε καλά ότι ήταν μονόπλευρη αλλά επέμενε και έδινε την ψευδάισθηση στους άλλους ότι όλα είναι καλά..Πόσο θα κρυβόταν ακόμα;Δεν αντεχε αλλο ,δεν μπορούσε αλλο να συγχωρεί..Με τι όπλα πια να πολεμούσε;Αλλη μια φορά θα πληγωνόταν..
-Παραιτούμαι ξεστομισε αλλα είχε παραιτηθεί εδω και καιρό ..Δεν αντεχε άλλο την υποκρισία..Και τωρα ήταν έξω από την πόρτα πια..'Εφευγε..Εδώ και καιρό είχε φύγει από την ελπίδα να τα βρούνε..Δεν υπήρχε τίποτε άλλο πια να πουνε..
Πόσο ακόμα θα αφηνόταν σε έναν ερωτα ,μια αγάπη που μόνο δάκρυα έδινε και πόνο..Αλλά και τι περίμενε να βρει κλείνοντας πίσω την πόρτα;
-Που να σε πάρει μυαλό.καρδια και αγάπη..Που παω;,τι κανω..Με χρειαζεται.."
"Πισωγύρισμα χωρίς νόημα..Κοιταξε το άδειο σπίτι.Γυμνόαπό άλλη ανθρώπινη παρουσία.Αν είχε ανάγκη θα ήταν εκεί..Και όμως δεν ήταν πουθενα.ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ..ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ και η μοναξιά έκλινε όλο και περισσότερο στην εγκαταλειψη..
Πήρε τη βαλίτσα,έσφιξε τα δάχτυλα ,'εκλεισε την καρδια και 'ανοιξε την πόρτα..Ο θορυβος της κλείνοντας αραγε να ανοιγε έναν νέο κύκλο ζωής;Ποιος ήξερε..

Και στον ουρανό η ανατολή χαμογελούσε..