Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Για τις πρωταγωνίστριες στη σκηνή της ζωής..Τις γυναίκες..



Χτες το βράδυ η καλύτερή μου φίλη που μεγαλώσαμε μαζί από παιδιά και μοιραστήκαμε ό,τι μοιράζονται δύο φίλες, μου τηλεφώνησε όπως πάντα για να μάθει τι κάνω αλλά ξαφνικά και μέσα σε δάκρυα μου είπε κάτι που δεν περίμενα να χτυπήσει ποτέ την πόρτα μας..Μέσα σε αναφιλητά μού είπε ότι προσβλήθηκε από καρκίνο του μαστού..Δεν μπόρεσα να πω πολλά ,μιλούσε μόνο εκείνη και μέσα στα δάκρυά της μου έλεγε συνεχώς .."Κάνε μαστογραφία..Πότε έκανες τελευταία φορά;Πότε ψηλάφισες το στήθος σου;Μην το αφήνεις σε παρακαλώ..Μην το αφήνεις..Έχει σημάδια.υπάρχουν σημάδια.Και συ με το ιστορικό της μητέρας σου δεν πρέπει να το αφήνεις..Πάνε.Πάνε για να είσαι σίγουρη,για να γλιτώσεις"..Παρόλο που κάποια στιγμή έκλεισε το τηλέφωνο έμεινα σοκαρισμένη για λίγο και μετά έτρεξα στο μπάνιο..Έκανα αυτοεξέταση ..Παλιά το έκανα συχνά ,μια φορά το μήνα..Τα 2 τελευταία χρόνια -δεν ξέρω αν υπάρχουν δικαιολογίες για αυτό- και παρόλο που πηγαίνω για τσεκ απ γυναικολογικό μια φορά το εξάμηνο,δεν ζήτησα από τη γιατρό να μου κάνει μια μαστογραφία ή να με εξετάσει..Αμέλεια..Και πλέον εγκληματική για τον ίδιο τον εαυτό μου..Σήμερα το πρωί περιμένω η γιατρός μου να πάει στο ιατρείο της και θα κλείσω ραντεβού ώστε όταν ανέβω στην πόλη μου να μπορέσω να κάνω το απαραίτητο τσεκ απ..
Βρήκα και αυτό το βίντεο στο you tube που το θεώρρησα απαραίτητο να το ανεβάσω..Ας μην το αφήσουμε..Ας προστατέψουμε τον εαυτό μας και ας τον προσέξουμε..Μας χρειάζονται τα παιδιά,οι άντρες μας,η οικογένειά μας..Ας μην τους χαρίσουμε πόνο και αγωνία..Αν τους αγαπάμε,ας προσέξουμε λίγο τον εαυτό μας..Γιατί η πρόληψη σώζει ζωές..Ας προφυλάξουμε και τη δική μας..




Θα παρακαλούσα αν είναι εύκολο να αντιγράψετε το βίντεάκι και να το στείλετε με e-mail ή να το βάλετε στο blog σας..Γιατί αν έστω μία από μας ευαισθητοποιηθεί από αυτό ή με την ανάρτησή σας την ευαισθητοποιήσετε και αποφασίσει να κάνει μια εξέταση,ίσως όλοι μας να έχουμε σώσει τη ζωή της..

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Η βροχή



Ήταν πολύ κουρασμένος απόψε αλλα ένιωθε ότι κάτι έπρεπε να κάνει..Κάτι που μέσα του τον έτρωγε και τον βασάνιζε..Αλλά δεν ήξερε τι..
Μια βόλτα ίσως τον βοηθούσε..Πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου και κατέβηκε..Φυσούσε πολύ εκείνη την ώρα και έβρεχε..Σήκωσε το γιακά του σακακιού του και άρχισε να τρέχει γρήγορα για να μπει στο αμάξι..'Ανοιξε την πόρτα ,κάθισε στη θέση του και έβαλε ένα τυχαίο cd αλλά έμεινε εκεί..Στάσιμος..Ακούμπησε το κεφάλι του επάνω στο τιμόνι για μερικά δευτερόλεπτα και σηκώνοντας τα μάτια κοίταξε στον καθρέφτη του..Είχε αλλάξει όψη..Ήξερε τι ήθελε τώρα.Αυτά τα 5 δευτερόλεπτα σκέψης τον ξύπνησαν..Έβαλε μπροστά και ξεκίνησε..Η βροχή και ο αέρας δεν έλεγαν να σταματήσουν.Σαν τον λυμεώνα της δικής του καρδιάς που μαινόταν εκείνη την ώρα και η καταιγίδα έκανε το ίδιο.. Ήταν σαν να ανταγωνίζονται ποιος θα επικρατήσει..
Ο δρόμος μάκραινε και τα φώτα της πόλης του ήταν πια αρκετά πίσω του..Δεν τον ένοιαζε αυτό ..Τον ένοιαζε να φτάσει εκεί που η ζωή κάποτε τον είχε οδηγήσει στο όνειρο και κείνος δεν μπόρεσε να το πραγματοποιήσει..Δεν έφταιγε εκείνος..Δεν μπορούσε..Οι συνθήκες ήταν δύσκολες και όλα τότε φαινόταν τόσο απόμακρα και απραγματοποίητα..Ακόμα και η ζωή του εκείνη τη χρονική στιγμή τυλιγόταν με αλυσίδες και ήταν αδύνατο να προχωρήσει..
Η βροχή συνέχιζε να χτυπάει στο παμπρίζ του αυτοκινήτου και, αν και δυσκόλευαν αρκετά την οδήγηση ,εκείνος προσπερνούσε τη δύναμη της γιατί η δύναμη της ψυχής του ήταν πιο δυνατή από εκείνη και οι σκέψεις του πιο δυνατές από κάθε εμπόδιο..Έπρεπε να πάει εκεί ..Εκεί που έδιωξε την ευτυχία μέσα από τα χέρια του..Εκεί που άφησε την αγάπη να πετάξει μακριά με δυο λέξεις..Εκεί που πάντα γυρνούσε το μυαλό του ακόμα και αν η ζωή του συνέχισε..Έπρεπε να καταφέρει να ξορκίσει τα φαντάσματα που τον κυνηγούσαν όχι για να ξεχάσει αλλά για να μη είναι πια άδειος και κατα βάθος θυμωμένος ..Ήθελε να πάει εκεί να αφουγκραστεί τη στιγμή ,να γυρίσει πίσω και να δώσει στον εαυτό του την ευκαιρία να συγχωρέσει εκείνη την περίοδο της ζωή του,να δώσει την ευκαιρία να συγχωρέσει τον ίδιο το χρόνο..
Δεν ήξερε πόση ώρα είχε περάσει.Ο χρόνος είχε μείνει πίσω..Έπρεπε να μείνει πίσω και να τρέξει αυτός μπροστά..
Πήρε μια κλειστή στροφή σε μια παρακαμπτήριο της εθνικής ..Ο δρόμος ήταν καλός αν και η βροχή είχε κάνει ρυάκια στο δρόμο που ήταν παγίδες αλλά κατάφερε να συγκρατήσει το αυτοκίνητό του,όχι όμως και ένα δάκρυ που κύλησε από τα μάτια του..Είχε φτάσει εκεί στο τέρμα της πορείας του..Έκλεισε τα φώτα άφησε τη μουσική να παίζει και αφέθηκε να κοιτάξει γύρω του..Μισάνοιξε το παράθυρό του και απόλαυσε το άρωμα της βροχής..Κάπου εκεί η ματιά του έπεσε σε ένα άλλο αυτοκίνητο..
-Να πάρει δεν είμαι μόνος" είπε και άφησε τη ματιά του για λίγο επάνω στη σκιά που όλο και περισσότερο φωτιζόταν από τα φώτα της πόλης..Ένας άνθρωπος βρισκόταν κάτω από τη βροχή και δεν έδειχνε να νοιάζεται που έπεφτε καταρακτωδώς..Δεν νοιαζόταν για τίποτε..Απλά καθόταν..
Ανοιξε την πόρτα του και κατέβηκε κάτω..Αφού μπορούσε εκείνος, θα το 'κανε και αυτός και ας ήταν τρελό ..Τα πόδια του βούλιαξαν στη λάσπη αλλά συνέχισε να πλησιάζει τη σιωπηλή σκιά και κάθισε λίγο πιο μακρυά..Η σκιά κάτω από το φως είχε δυναμώσει..Ήταν γυναίκα και..Δεν ήταν δυνατόν..Ήταν εκείνη..Εκείνη που χρόνια πριν μια τέτοια βροχερή μέρα είχε χάσει..

Η γυναίκα γύρισε το κεφάλι της..Δεν μπορούσε να δει την έκφρασή της απλά κατάλαβε ότι τον αναγνώρισε..Δεν είπε λέξη και δεν είπε ούτε και αυτός..Τα λόγια εκείνη τη στιγμή ήταν μάταια..Τον είχε ήδη πλησιάσει και το πρόσωπό της ήταν τόσο κοντά του που ένιωθε την ήρεμη αναπνοή της..'Αγγιξε το πρόσωπό του και ακούμπησε τα χείλη της στα χείλη του και αγκαλιασμενοι ,χωρίς λέξη, προχώρησαν στο αυτοκίνητο του..Δεν μιλούσαν,δεν μίλησαν,μόνο άφηναν το χρόνο να οδηγήσει τα βήματά του δικού τους χορού και όταν ο χρόνος εξαγνίστηκε εκείνη άνοιξε σιωπηλή την πόρτα,την έκλεισε, πλησίασε στο παραθυρό του και κει ,κάτω από τη βροχή να τρέχει πάνω στο πρόσωπό της, του είπε ψιθυριστά..
_"Σε περίμενα..Κάθε χρόνο τέτοια μέρα εδώ και 10 χρόνια σε περίμενα..Μια μέρα κάθε χρόνο..σε ευχαριστώ που ήρθες..Σε Αγαπώ.."και απομακρύνθηκε αργά αλλά με βήματα που αποδείκνυαν πια ότι είχε και κείνη ξορκίσει το δικό της χρόνο.Μπήκε στο αυτοκίνητό της ,πέρασε από δίπλα του χωρίς να τον κοιτάξει καθόλου και χάθηκε μέσα στη βροχή πίσω από τη στροφή του δρόμου..
Έβαλε και κείνος μπροστά και ξεκίνησε χωρίς σκέψεις πια και χωρίς γιατί..
Σαν σήμερα μια βροχερή μέρα που η ζωή τού είχε στερήσει την ελπίδα ,έγινε το σήμερα που η ζωή τού χάρισε την γαλήνη της ψυχής του..Από σήμερα οι παλιές αναμνήσεις εκείνης της εποχής δεν θα ήταν γεμάτες από γιατί, από το αίσθημα κενού και σφιξίματος στο στομάχι κάθε φορά που η μνήμη του θα την έφερνε -εικόνα πικρής αναμνησης -στο μυαλό του αλλά ,από σήμερα και για πάντα ,θα ήταν πια γεμάτες από εκείνη και την αγάπη που ποτέ για αυτούς δεν θα έσβηνε...

Και η βροχή συνέχισε να πέφτει δυνατή..

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

για τη μαμά μου



Ξέρω πως είμαι και γω μαμά ,αρκετά μεγάλη σε ηλικία για να μιλάω για τη μαμά μου και πως θα πρεπε να μην είμαι τόσο μα τόσο συναισθηματική αλλά τι να κάνουμε;Δεν έπαψα ποτέ να είμαι και κόρη..
Η ΜΗΤΕΡΑ μου ζει σε μια πόλη της Β.Ελλάδας και είναι 70 ετών σχεδόν..Κατέβηκε για το καλοκαίρι και έμεινε εδώ στο νησί σχεδόν για τρεις μήνες..Σήμερα επέστρεψε στο σπίτι της και τολμώ να πω ότι μου λείπει πολύ ήδη..

Έχω χάσει τον πατέρα μου σε ηλικία 28 ετών (πολύ νωρίς θεωρώ παρόλο που ήμουν ήδη γονέας και γω )και μου έχει απομείνει μόνο αυτή και παρόλα τα πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε(μας χτύπησε και μας ο καρκίνος πριν 5 χρόνια και αμέσως μετά ακολούθησαν και άλλου είδους ασθένειες που απαίτησαν επεμβάσεις )είναι μια γυναίκα γεμάτη από δύναμη παρόλα τα χρόνια που κουβαλάει..
Ειλικρινά τη θαυμάζω αλλά δεν μπορώ να σας το κρύψω ,αγωνιώ μην πάθει κάτι..Την αγαπάω,τη λατρεύω και ειλικρινά φοβάμαι..Ελπίζω να ζήσει όσα χρόνια μπορεί χωρίς άλλα προβλήματα και γιατί όχι να ζήσει και να δει δισέγγονα από κάποια από τα εγγόνια της(6 είναι ,ζωή να έχουν ) ..Αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή είναι να της πω κάτι που λέω συχνά και θεωρώ ότι της αρέσει..
Της λέω "Σε αγαπώ μαμά..Καλό ταξίδι και θα τα πούμε τα Χριστούγεννα"

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009

Ένα νέο blog που δημιούργησα

Δημιούργησα μετά από καιρό που τριβέλιζε στο μυαλό μου ένα νέο blog που αφορά τα παιδιά μας.."Τα παιδιά και 'μεις"είναι ο τίτλος του και όπως καταλαβαίνετε οι αναρτήσεις μου εκεί θα είναι σχετικά με το παιδί και την εκπαίδευση-αγωγή του μέσα από την εμπειρία και τις γνώσεις μου..Δεν ξέρω κατά πόσο θα πετύχω το στόχο που έβαλα και κατά πόσο θα είναι εφικτό να βοηθήσω, αλλά θα προσπαθήσω να κάνω το καλύτερο..

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

κακοποιημένα παιδιά..Και όμως υπάρχουν




(το βίντεο είναι από μια σειρα βίντεο που ετοιμάζει το "χαμομηλάκι"για την κακοποίηση των παιδιών και θα ταν ευχής έργο να το προωθήσουμε όλοι για την προστασία των μικρών αγγέλων)

( Το κέιμενο είναι αναδημοσίευση από το zougla.gr)
«Κακοποιημένο Παιδί - Η γυμνή αλήθεια»
Δευτέρα, 21 Σεπτεμβρίου 2009, 05:58


Tο Αγγέλων Βήμα από τη Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου έως και την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009 διοργανώνει αφιέρωμα με θέμα «ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ- Η ΓΥΜΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ»

Παρουσιάσεις, προσωπικές μαρτυρίες, εικόνες, μουσικές, ταινίες και θεατρικά αποσπάσματα από την παράσταση «Τα Ορφανά» του Λάϊλ Κέσλερ, σε ένα ενιαίο σύνολο, θα ευαισθητοποιήσουν και θα ενημερώσουν, γιατί η συνεχής επισήμανση και η καταγγελία «σκληρών συμπεριφορών» όπως και η συνεχής υπόμνηση της θέσης του παιδιού στον κόσμο μας, σημαίνει καταρχήν Πολιτισμός.

«ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ – Η ΓΥΜΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ»

...2 παιδιά πεθαίνουν κάθε βδομάδα σε Αγγλία και Γερμανία από κακοποίηση και παραμέληση. (Unicef)

…3 παιδιά πεθαίνουν κάθε βδομάδα στη Γαλλία από κακοποίηση και παραμέληση. (Unicef)

…4 παιδιά πεθαίνουν κάθε βδομάδα στην Ιαπωνία από κακοποίηση και παραμέληση. (Unicef)

…27 παιδιά πεθαίνουν κάθε βδομάδα στις ΗΠΑ από κακοποίηση και παραμέληση. (Unicef)

…57.000 θάνατοι παιδιών μόνο το 2000 οφείλονται διαπιστωμένα σε κακοποίηση και παραμέληση. Για το λόγο αυτό, ως αιτία θανάτου τους, έχει αναγραφεί η λέξη «Δολοφονία». (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας)

Αυτά είναι μόνο το ελάχιστο μιας εκατόμβης αθώων.

Πόσο καιρό μπορεί ακόμη ο κόσμος μας να κρατάει κλειστά μάτια και αυτιά;

Στο Ειδικό Αφιέρωμα «ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ – Η ΓΥΜΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ» στο Αγγέλων Βήμα, θα βοηθήσουν με την παρουσία τους, η Unicef, το Χαμόγελο του Παιδιού, ο Συνήγορος του Πολίτη και καταξιωμένοι άνθρωποι της Πνευματικής και Πολιτικής ζωής της χώρας μας όπως ο Ευγένιος Τριβιζάς, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος και άλλοι.

Ο συνθέτης Χρίστος Θεοδώρου και η ερμηνεύτρια Βικτωρία Ταγκούλη θα συμμετέχουν με ξεχωριστά τραγούδια και νανουρίσματα.

Η κάθε βραδιά θα κλείνει με αποσπάσματα από την παράσταση της μαύρης κωμωδίας «Τα Ορφανά» του Λάϊλ Κέσλερ, σε προσαρμογή Κοραή Δαμάτη με τους Παναγιώτη Μπρατάκο, Στέλιο Καλαϊτζή, Κώστα Ανταλόπουλο.

Το Ειδικό Αφιέρωμα συνοδεύεται από Έκθεση Φωτογραφίας και προβολές.

Ώρα έναρξης : καθημερινά στις 21.00.
Είσοδος ελεύθερη για το κοινό, όμως συνιστάται τηλεφωνική κράτηση θέσεων στο 210-5242211 + 13.



ΤΟΠΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ – ΔΥΣΗΣ Α.Μ.Κ.Ε
Αγγέλλει το νέο σε θέατρο, μουσική, εικαστικά


Σχόλιό μου..Τα παιδιά είναι αδύναμα μπροστά στη δική μας δύναμη και στη θηριωδία κάποιων που θέλουν να λεγονται άνθρωποι.Ας προσπαθήσουμε να τα προστατέψουμε..Και θα πρέπει να σας πω από πείρα ότι πολλές φορές είναι παιδιά της διπλανής πόρτας...

Ένα Βραβείο καρδιάς που ισοδυναμεί με ένα χαμόγελο μέσα από την ψυχή




πριν λίγο πήρα ακόμα ένα βραβείο..Το βραβείο καρδιάς από την ανεμωνη..ένα βραβείο που δίνει δύναμη στη δική μου καρδιά να χαμογελάω,να ελπίζω και να συνεχίζω να προσπαθώ για να γίνω καλύτερη,για να συνεχίσω να υπάρχω...Είναι πολύ σημαντικό να νιώθεις ανθρώπους δίπλα σου ακόμα και αν δεν γνωρίζεις ,ακόμα και αν δεν βλέπεις τα πρόσωπα τους..το ότι κάποιοι άνθρωποι σε δέχονται γίνεται ενέργεια,δύναμη΄,γίνεται χαμόγελο και ένα θράσος πίστης ότι αφού σε νιώθουν σημαίνει ότι πιστεύουν σε σένα ,ότι σε πιστεύουν για ό,τι δίνεις ή μπορείς ακόμα να δώσεις..

Στην ΑΝΕΜΩΝΗ - παρατυπωντας ίσως -θα της το δώσω και γω αλλά να ξέρει ότι ψάχνω και το βραβείο ενθάρρυνσης που θα της το δώσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ μεσα από την καρδιά μου..
Θα θελα να το χαρίσω όμως και σε κάποιους άλλους ανθρώπους..


Πρώτα από όλους στην Τwetty που θα πρέπει να ξέρει ότι η καρδιά της είναι μεγάλη και μέσα από τη δική της μαχη παίρνουμε και μεις θάρρος..

Στους"έγινα 50 ..Ε,και;" και"Οι δυο μας στην κουζίνα" για όλη την αγάπη και το ανθρώπινο πρόσωπό τους που κάνει τα blog τους από τα πιο επικοινωνιακά που ξέρω γεμάτα ενθουσιασμό και αισιοδοξία

Στην YAΔΑ που πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να χάνεται σε αναρτήσεις της και να νιώθω ό,τι νιώθει μέσα από τη γλαφυρότητα των κειμένων της

Στην Εvellinasym και ειλικρινά έχει δύναμη μέσα της κάτι που την κανει να ξεχωρίζει

Στον Μolemou που έχει το δικό του τρόπο να με κάνει να ξεχνιέμαι με όσα γράφει(παρεπιπτόντως την καλημέρα μου σε όλους τους Ελληνες της Γερμανίας και του εξωτερικού)

Στο "Αν αγαπάς αληθινά"που μέσα από τα κείμενά του,τους στίχους του βιώνεις τη δύναμη του έρωτακαι της καρδιάς

ΣΤΗΝ Ελένη "πολύχρωμα όνειρα"για την ευαισθησία της


Και σε όλους που η καρδιά τους και η συμπεριφορά τους μπορεί να ζεστάνει τις καρδιές των ανθρώπων..

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

Με ανοιχτά φτερά...

΄

Πολλές φορές δακρύζουμε στο χαμόγελο ,στο νεύμα ενός παιδιού ειδικά όταν βλέπουμε ότι προέρχεται άπό ένα μικρό παιδί που δεν μας κοιτά στα μάτια,που ο κόσμος του είναι διαφορετικός από το δικό μας και ζει στο δικό του Παράδεισο..όταν προέρχεται από ένα παιδί που ο αυτισμός είναι για κείνο η δική του ζωή..Μας πονάει να το βλέπουμε και να μην μπορούμε να το πλησιάσουμε..Είναι παιδί του αδερφού μου ,δικό μας παιδί,δικός μας αγγελος,δική μας λατρεία..Είναι ώρες που κάθομαι και το κοιτάω και σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω να μπω στον κόσμο που ζει..Τι σκέφτεται όταν παίζει με το νερό στο μπάνιο ,τι ονειρεύεται όταν χορεύει στους ρυθμούς ενός τραγουδιού,τι περνάει όταν οι εξάρσεις και τα ξεσπάσματά είναι τόσο δυνατά και επικίνδυνα..

Πριν λίγες μέρες,αυτός ο μικρός άγγελος με τα καστανά σγουρά μαλλιά και τα μεγάλα ματια πήγε για πρώτη φορά σε ειδικό σχολείο..Εκεί που η ζωή του ανοίγει νέες πόρτες και μαζί τους ανοίγει και σε μας άλλες αγωνίες"Θα προσαρμοστεί;θα τα καταφέρει;θα μπορέσει να έρθει σε επαφή με άλλα παιδιά;θα το αποδεχτούν;" και ταυτόχρονα νέες ελπίδες "ισως μιλήσει"ίσως σπάσει τη σιωπή και μπορέσει έστω να μας αφήσει να ζήσουμε στο δικό του κόσμο"..

Να σαι καλά καρδούλα μου και να ξέρεις σε λατρεύουμε και πιστεύω ότι το νιώθεις παρόλο που το αγνοείς..

Σε αυτόν το μικρό αγγελο και σε όλα τα αγγελούδια που ζουν τη δική τους πραγματικότητα εύχομαι μέσα από την ψυχή μου βάζοντας δύναμη στα δικά τους φτερά να τα ανοίξουν και να πετάξουν γυρνώντας πίσω σε μας αφήνοντας τον κόσμο της σιωπής πίσω τους..Ναι ξέρω ότι μιλάμε για θαύμα αλλά ποιος έχει το δικαίωμα να μας κρίνει για τις ελπίδες μας;

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

πρώτη μέρα στο σχολείο για τα πρωτάκια και τι πρέπει να κάνουν οι γονείς

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ




Ξεκίνησα με ένα τραγούδι αφιέρωμένο σε όλους όσους τέτοια μέρα νοσταλγούν τα δικά τους μαθητικά χρόνια και θυμούνται συμμαθητές ,καθηγητές ,σχολικές εκδρομές και φάρσες..όντως τα μαθητικά τα χρόνια δεν αλλάζονται με τίποτα.

Καλή σχολική χρονιά σε όλα τα παιδιά μας ,σε όποια σχολική βαθμίδα και αν βρίσκονται..Καλή δύναμη ,και ο χρόνος να είναι εποικοδομητικός..

θα μου επιτραπεί όμως να δώσω μερικές συμβουλές στους γονείς που τα παιδιά τους θα πάνε πρώτη μέρα στο σχολείο

1.Μην μεταδίδετε στα παιδιά σας το δικό σας άγχος ..Όλα θα πάνε καλά αρκεί να εμπιστευτείτε τους εκπαιδευτικούς που θα τα αναλάβουν και κάνουν καλή δουλειά οι δάσκαλοι και οι δασκάλες της Α΄τάξης..Μην φοβάστε λοιπόν..

2.Αφήστε τα μικρά σας να νιώσουν το χώρο χωρίς πίεση..Θα πρέπει να μάθουν να υπάρχουν και να συνυπάρχουν σε ένα διαφορετικό χώρο από το σπίτι και σε ένα διαφορετικό χώρο από του νηπιαγωγείου με άλλο πρόγραμμα και ταυτόχρονα να συνυπάρχουν και με μεγαλύτερα παιδιά..Δώστε τους το χρόνο τους λοιπόν..Δεν προσαρμόζονται όλα τα πρωτάκια μας αμέσως και με τον ίδιο ρυθμό..Θέλει τουλάχιστον ένα μήνα..Να το ξέρετε αυτό..


2.Μην βάζετε τα κλάματα μπροστά στα δάκρυα που θα κάνουν τα μικρά σας αγγελούδια και μην δείξετε ότι υποκύπτετε στη συναισθηματική πίεση..

3.Μήν είστε υπερβολικοί με το να τα περιμένετε μια ώρα νωρίτερα έξω από το σχολείο και μην κρέμεστε έξω από τα παράθυρα της τάξης τους..Τα αναστατώνετε και έτσι εμποδίζετε και το έργο του εκπαιδευτικού ..Θυμηθείτε ότι δεν αναστατώνετε μόνο το δικό σας παιδί αλλά και άλλα 20 πρωτάκια που είναι στην ίδια τάξη μαζί τους και τη ζωή των γονέων τους στο σπίτι καθώς τα 20 αυτά πιτσιρίκια με το που θα πάνε σπίτι θα λένε:"Η μαμά της Σοφίας ήταν έξω από το σχολείο..Εσύ γιατί δεν ηρθες.."




4.Συνεργαστείτε με τον εκπαιδευτικό και τονίστε του τα ιδιαίτερα σημεία του χαρακτήρα του παιδιού σας και αν υπάρχει κάτι στην οικογενειακή σας ζωή που πρέπει να ξέρΕΙ(χωρισμός ,θάνατος κλπ}..Είναι σημαντικό για το δάσκαλο να το γνωρίζει..


5..Μην τα πιέζετε να λειτουργήσουν με τους δικούς σας ρυθμούς πάνω στη μελέτη..Δεν γνωρίζετε τις αλλαγές που έχουν επέλθει στο σύστημα μαθησης και πολλές φορές μπορεί να δυσκολέψετε το παιδί σας ..Δεν νομίζω να θέλετε το παιδί σας να γίνει κάπως έτσι καθώς θα ακούει άλλα από εσάς και άλλα από τον δάσκαλο ή τη δασκάλα του..

Ακολουθήστε τις συμβουλές και να είστε σίγουροι ότι όλα θα πάνε καλά..

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

κυοφορεί το δίδυμο αδερφάκι της

Η φύση μας ξαφνιάζει και μας κάνει να σκεφτόμαστες πως τίποτα δεν είναι δεδομένο..Aς ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε καλά για αυτό το μικρό κοριτσάκι..Το παρακάτω αρθρο είναι από το Zougla.gr..

Κυοφορεί το δίδυμο αδερφάκι της
Τρίτη, 8 Σεπτεμβρίου 2009, 22:58





Είναι μόλις ενός έτους, αλλά κυοφορεί ένα μωρό. Ο λόγος για τη μικρή Kang Mengru από την Κίνα, η κοιλιά της οποίας άρχισε να μεγαλώνει λίγους μόλις μήνες από τη γέννησή της.

Οι γιατροί έκαναν στο βρέφος αξονική τομογραφία και ανακάλυψαν ότι το κοριτσάκι κυοφορούσε το δίδυμο αδερφάκι του.







Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της μητέρας της, το ένα έμβρυο άρχισε να αναπτύσσεται μέσα στο άλλο. Το γεγονός έγινε γνωστό μόνο όταν η κοιλιά του κοριτσιού άρχισε να «φουσκώνει».

Σύντομα το ενός έτους κοριτσάκι θα υποβληθεί σε επέμβαση για να αφαιρεθεί το έμβρυο.

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

Το πρώτο μου βραβείο..




Μετά από μέρες εξαιτίας όχι βέβαια διακοπών αλλά μπογιατίσματος του σπιτιού και φυσικά γενικής καθαριότητας εν'όψει του Χειμώνα που έρχεται(ευτυχώς τελειώσαμε) μπήκα στο blog μου και μια έκπληξη με περίμενε..Πέρα από το ότι θέλω να ευχαριστήσω την Υάδα ,την ανεμώνη και όσους έγραψαν για μένα ό,τι έγραψαν,θέλω να ευχαριστήσω και την Evelina για το πρώτο μου βραβείο και να της υποσχεθώ ότι δεν πρόκειται να αλλάξω ,γιατί απλά-και ελπίζω να μην το πάρει σαν κομπασμό- έτσι είμαι στην καθημερινή μου ζωή..

Σας ευχαριστώ πολύ..

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

Ευχαριστώ



Πολλές φορές δεν αναρτώ κάποια σχόλια γιατί τα νιώθω πολύ προσωπικά και πολλές φορές μέ έχουν συγκινήσει,όπως σχόλια από την αχτίδα,την ανεμώνη ,την Υάδα ..Με αυτό τον τρόπο θέλω να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα λόγια τους ,και πως χαίρομαι πάρα πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να τις γνωρίζω σιγά σιγά..Να είστε καλά..