Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009
Να γελάς
Σε έναν άνθρωπο που πέρασε πολλά ,που ταξίδεψε στον πόνο ,που τον βίωσε,που ένιωσε να χάνεται..Σε έναν άνθρωπο όμως πάνω από όλα που του αξίζει να κοιτάει μπροστά γιατί η ζωή έχει πολλά να του δώσει ακόμα..
Ελπίζω κάποια στιγμή να βγει από το σκοτάδι και να αντικρύσει πάλι το φως..
Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009
'Οταν έρθει ο χωρισμός...
Η καρδιά δεν γιορτάζει και η αγάπη χάθηκε όπως ξεκίνησε, ξαφνικά..Το μούδιασμα της ψυχής δεν αφήνει δάκρυα να κυλήσουν και τα λογια που ειπώθηκαν μαχαίρια που σκότωσαν την αγάπη ,στο μυαλό σχηματίζουν εικόνες ενός σκοτεινού παράδεισου καθώς τα σύννεφα μαζεύονται επάνω του..Και η βροχή ξεκινάει και πέφτει βίαια και διαλύει,παρασέρνει,εξαφανίζει τις όμορφες στιγμές σαν διαλυτικό που πέφτει πάνω σε έναν πολύχρωμο πίνακα που έφτιαχνες λίγο λίγο ,μέρα με τη μέρα,λεπτό προς λεπτό..
Και δεν τολμάς να κλάψεις τώρα που το μούδιασμα της ψυχής σου δίνει θέση στον πόνο...Δαγκώνεις τα χείλη σου,ματώνεις τις παλάμες σου με τα νύχια σου καθώς σφίγγεις τις γροθιές σου από τον πόνο και την απόγνωση, αλλά δεν κλαίς..Δεν πρέπει να κλάψεις ,δεν πρέπει να αφεθείς γιατί πρέπει να βρεις μέσα σου τη δύναμη να συγχωρέσεις..Αυτό λες συνέχεια στον εαυτό σου και αυτό θέλει θάρρος..Θελει θάρρος για να δεις την αλήθεια κατάματα,να ξεγυμνώσεις ακόμα και τον εαυτό σου,να δεις ακόμα και τα δικά σου λάθη και μετά αφού το κάνεις αυτό,αφού αφήσεις πίσω σου τον χαμένο παράδεισο,το παρελθόν σου και τα όνειρά σου που χάθηκαν(όνειρα ήταν,δεν τα αφήνεις να σε πονάνε) πρέπει να γυρίσεις σελίδα στο βιβλίο της ζωής σου συγχωρώντας..Πρέπει να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να σταθείς με ψηλα΄το κεφάλι στην επόμενη μέρα,στο αύριο ,που ακόμα και αν είναι παγωμένο για σένα,κάπου κρύβει μερικές αχτίδες ζεστασιάς..Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό..Κοιτα λοιπόν μπροστά και προχώρα..Η ζωή δεν σταματά σε μια αγάπη..Ποτέ..
Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009
πεθυμησα ένα σύννεφο
εκεί που τα λόγια είναι φτωχά,άδεια ,κενά
μια μουσική,ένα τραγούδι μπορεί να πει περισσότερα από όσα περιμένεις..
Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009
Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009
ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ..(?)
"......Σηκώθηκε από το κρεβάτι και άναψε ένα τσιγάρο..Το σκοτάδι γέμιζε το δωμάτιο και σκιές από το λιγοστό φως σχημάτιζαν εικόνες θολές στον τοίχο..Εικόνες που έπαιρναν σχήμα,χρώμα,φως..
Δυο σκιές ενωμένες..Δυο σώματα,δυο σταγόνες ιδρώτα ..Φυσηξε τον καπνό..Στα μάτια μπροστά ξεδιπλωνόταν μια ιστορία..Ιστορία από το παρελθόν που ξαναζωντανευε εκεί,μέσα στο ημίφως της νύχτας..Δυο χείλη ενωμένα,δυο ψυχές κρυμένες μέσα σε κλειστά δωμάτια ανάμεσα σε βιβλία σκονισμένα και κιτρινισμένα από το χρόνο ,δυο σώματα ξαπλωμένα, ιδρωμένα,αγαπημένα που απολάμβαναν τη γαλήνη μέσα στη σιωπή,δυο βλέματα που έλεγαν πολλά καθώς κοιτάζονταν για δευτερόλεπτα,του ανέμου ριπή, και που χάνονταν στο φως λες και μόνο η νύχτα ξεδιψούσε τη δίψα της μέρας ..
Ο καπνός γέμισε το δωμάτιο και αλλόκοτες φιγούρες ,σκοτεινές εμφανίστηκαν και πήραν μορφή..Τις αναγνώρισε αμέσως..Ήταν οι μοίρες..Οι δύο ,ηΛαχεσις και η Κλωθώ ύφαιναν το πέπλο τους,σκυφτές,με επαναλαμβανόμενες κινήσεις,συγχρονισμένα και λιγο πιο εκεί η Άτροπος όρθια,στητή σχεδόν εγκόσμια φιγούρα, χαμογελούσε..Ένα χαμόγελο μυστηριώδες,περίεργο,αδιευκρίνιστο..Ποιος ήξερε τι σκεφτόταν τότε..
Αν ήξερε,Θεέ μου αν ήξερε τότε..
Δυο δακρυα κύλησαν από τα μάτια..Θα ήταν από τον καπνό που γέμιζε ασφυκτικά το δωμάτιο..
..Και όμως τώρα ήξερε..Δυο ανθρωποι χωρίς παρόν και μέλλον,δυο άνθρωποι που μια στιγμή μια τόσο δα στιγμή η αγάπη τους άγγιξε,τους γέλασε και μετά χάθηκε..Η Άτροπος είχε φυλάξει γι αυτούς το τέλος..
Σκούπισε τα μάτια σε μια απέλπιδα προσπάθεια να συνέλθει,ρούφηξε την τελευταία σταγόνα νικοτίνης από το τελειωμένο σχεδόν τσιγάρο και την ώρα που το εσβηνε ,είδε μια σκια να πλησιάζει..Δεν φοβήθηκε ,δεν φοβόταν..Δεν είχε σημασία αν ήταν παιχνίδισμα του μυαλού..Ειχε χαθεί μέσα σε εκείνη τη φιγούρα που σχηματιζόταν σιγά σιγά..Η σκιά πλησίασε..την αναγνώρισε..Η Άτροπος έκανε νόημα να ανοίξει την παλάμη..Το κανε και κεινη άφησε κάτι μέσα κλέινοντας τα δάχτυλα..Δεν την άνοιξε μέχρι που την είδε να σβήνει,να χάνεται..άνοιξε το χέρι και είδε δυο σταγόνες,σαν δάκρυα..Δάκρυα που έλαμπαν σαν τα πιο πολύτιμα πετράδια..Εφερε την παλάμη στα χείλη και ένιωσε τη γαλήνη να γεμίζει την ψυχή,να φωτίζεται,να εξιλεώνεται από το παρελθόν,να παίρνει απάντηση ένα βασανιστικό "γιατί"..
-"Τόση αγάπη δεν τελειώνει με ένα αντίο.."ψιθύρισε χαμογελώντας..
Άνοιξε το παράθυρο και η πρωινή αυρα γέμισε το χώρο..Ένας κύκλος έκλεισε σήμερα ή άνοιξε;Μήπως αυτό ήταν σημάδι ότι η αγάπη δεν σβήνει για δυο ανθρώπους που αγαπήθηκαν και χάθηκαν καθώς οι ζωές τους ακολούθησαν άλλη πορεία;Δεν ήξερε ,δεν μπορούσε να ξέρει,δεν ήθελε να μάθει..Δεν είχε σημασία ..Όχι τώρα..Μόνο η Άτροπος ήξερε και δεν θα το αποκάλυπτε ποτε καθώς είχε χαθεί στις σκιές.."
(Για όλους εκείνους που αγάπησαν και αγαπήθηκαν πραγματικά και που ακόμα και αν χάθηκαν να ξέρουν πως σημασία έχει ότι κάποτε η μοίρα τους έδεσε..Και τέτοιες στιγμές δεν ανήκουν μόνο στο ένα ή στο άλλο φύλο..Ανήκουν σε όλους όσους ένιωσαν μοναδικοί κάποια στιγμή ,έστω και για λίγο στα μάτια ενός ανθρώπου)
Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009
Για τις νύχτες
(Mάνου Χατζηδάκι..Η εποχή της αγάπης..Τραγουδι Νέλλη Βαβάση)
Νύχτες..Νύχτες που καθημερινά πάνε και έρχονται και γίνονται σταθμοί στο τρένο του μυαλού με επιβάτες τις αναμνήσεις ή το παρόν..
Νύχτες ατέλειωτες,μοναχικές ,επώδυνες,ερωτικές..Νύχτες που χανόμαστε σε σύννεφα και όνειρα,νύχτες που χανόμαστε σε μια αγκαλιά ή τυλιγόμαστε τη μοναξια μας σαν πανωφόρι ΄και προσπαθούμε να μιλήσουμε μαζί της και να χαθούμε στο παιχνίδισμα τους παραπαίοντας ανάμεσα στο αληθινό και το φανταστικό..Νύχτες που βρίσκουν κορμιά ενωμένα σε ένα αέναο χορό πάθους και ιδρώτα,νύχτες δοσμένες στον έρωτα ή την απόγνωση ,νύχτες που τα δάκρυα χαράς για την απόλυτη ευτυχία και δάκρυα πόνου για κάτι που χάσαμε ή χάθηκε από το δρόμο μας αναβλύζουν πιο ευκολα απ την πηγή της ψυχής..
Νύχτες που με τα κλεισμένα βλέφαρα τα όνειρα μας πάνε στον Παράδεισο ή στην κόλαση των αναμνήσεων και των αισθήσεων..
Αχ νύχτες εσείς, παιδιά του σκοταδιού, να ξέρατε μόνο πως σας περιμένουν οι άνθρωποι..Μόνο να ξέρατε..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)