Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Η Άτροπος μας ήξερε...


Ήρθε σήμερα πάλι.. Η Άτροπος ήταν εδώ..Ήρθε πάλι απόψε..Κοίτα με, πες μου, μίλα μου ...Προκαλέσαμε εμείς τη μοίρα μας καλώντας την εκείνη τη νύχτα? Θυμάσαι ?΄Λέγοντας το όνομά της εκείνη τη νύχτα εμείς τη φέραμε να δέσει τις ψυχές μας?Μίλα μου...Εμείς τη φέραμε?Πες μου...Το δωμάτιο είναι γεμάτο με καπνό και εγώ χάνομαι.. Όχι δεν μπορεί..Δεν το κάναμε εμείς.Δεν μπορεί..Αυτή μας επέλεξε.. Είναι το αναπόφευκτο ,το μοιραίο ..Αυτή είναι η Άτροπος...Μα τι λέω?Η αλήθεια είναι μπροστά μου..Την ξέρεις ,την ξέρω...Όταν αναφέραμε το όνομά της ξέραμε..Μας είχε επιλέξει γιατί κατάλαβε πως ΞΕΡΑΜΕ..Ξέραμε από εκείνο το βράδυ πως η ζωή μου ήταν πλέον δική σου και η δική σου ζωή δική μου.Και αυτή απλά μας κρατάει δεμένους...Χαμογελάω μα φοβάμαι..Μια ζωή είναι πολύ μικρή για να ζήσει αυτή η αγάπη...

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014


"Ένα τσιγάρο στο χέρι ,ένα ποτήρι κρασί συντροφιά και χάνομαι .Λέξεις σκέψεις ανάκατες..Καμιά δεν μπαίνει σε σειρά..Και γω χαμένη ανάμεσά τους..Σκορπάει μελάνι το χέρι μου σε λέξεις χωρίς νόημα.Λόγια λησμονημένα..Δεν μπορώ να γράψω άλλο..Γιατί?Το σκισμένο χαρτί κομφετί στο πάτωμα απλωμένο σα σκόνη ονείρων που πάλιωσαν στο χρόνο και ένα κομματάκι ένα τόσο δα κομματάκι στο χέρι μου..¨Άσε με να ρθω μαζί σου" ..Σφίγγω το χαρτί στην παλάμη μου..Ματώνω..Πονάω..Μέχρι να ματώσει ξανά η σκέψη μου θα το σφίγγω.Η σκέψη μου βλέπεις βουτάει στο κενό και είναι ασταμάτητη..Φωνάζω σταμάτα".¨Ξέρω που θα φτάσει...Τρεμοπαίζει η φλόγα από το κερί απέναντί μου..Δεν θέλω να σε σκεφτώ..Δεν θέλω να υπάρχεις..Με πονάς..Τι δεν καταλαβαίνεις? Με πονάς...Πονάει η αγάπη μαζί μας.. Το κερί τελειώνει..Το κρασί στο ποτήρι μου δεν υπάρχει πια..Δεν κατάφερα να σταματήσω..Σε έφτασε..Είμαι εκεί..Είμαι εκεί..Με βλέπεις?Είμαι δίπλα σου..Αιωρούμαι σαν αερικό από πάνω σου..Είμαι εκεί τώρα που ανάβεις το τσιγάρο σου ,τώρα που είσαι σκυμμένος πάνω από το βιβλίο σου.. Είμαι εκεί και τα χείλη μου φιλούν τα χείλη σου...Η ανάσα μου στο αυτί σου σου ψιθυρίζει"είμαι εδώ ,νιώσε με"..Είμαι εκεί ,με νιώθεις?Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι δίπλα στο σώμα σου εκεί που ονειρεύεσαι να με έχεις αυτή τη στιγμή, είμαι εικόνα στα μάτια σου όταν ξαπλωμένος κλείνεις τα μάτια και προσποιείσαι ότι κοιμάσαι μα ονειρεύεσαι τα χείλη μου να σε αγγίζουν ,είμαι εκεί στα χέρια σου και αφήνω το κεφάλι μου να γείρει στο στήθος σου..Είμαι εκεί..Στις συζητήσεις σου ,στις παρέες σου..Είμαι εκεί...Κάθε φορά που με σκέφτεσαι σε νιώθω..Νιώθω την καρδιά μου να αλλάζει χτύπο..Είμαστε εκεί μαζί και ξέρεις ότι ακόμα και όταν μιλάς ακόμα και όταν συζητάς είμαι εκεί..Είμαι εκεί τις νύχτες της μοναξιάς ,τις νύχτες που ο έρωτας θέλει να σε βασανίσει,τις ώρες που η αγάπη θέλει να σε τιμωρήσει...Είμαι εκεί και είσαι εδώ.. Τελικά πάλι δεν κατάφερα να σταματήσω το μυαλό μου..Το κυρίευσε η καρδιά μου.Εσύ υπάρχεις εκεί σε πείσμα του σήμερα ,του χθες.του αύριο..Υπάρχεις και δεν ξέρω πότε θα πάψεις να υπάρχεις...ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν θέλω να πάψεις να υπάρχεις..Δεν ξέρω .. Απλά ψιθυρίζω ¨Άσε με να ρθω μαζί σου,Σ αγαπώ" και το κερί -κοίτα...το είδες?-έσβησε στην τελευταία λέξη που έγραψα σε ένα γράμμα που ποτέ δεν θα λάβεις..Γιατί υπάρχουν λόγια που χάνονται μέσα στις ψυχές που νοσταλγούν,λόγια που στο βυθό της μοναξιάς σιγοπατούν.."