Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

ένα ταξίδι 20 χρόνια πίσω

Ένα ταξίδι με αγαπημένα τραγούδια που ακόμα και τώρα οι απανταχού ερωτευμένοι ακούν..Διαχρονικά,τρυφερά,ερωτικά..


εκεί που για πρώτη φορά η καρδιά σκίρτησε



Εκεί που για πρώτη φορά ένιωσες τα πόδια σου να μην πατάνε στη γη


Εκεί που πρωτοένιωσες τον έρωτα να χορεύει

Ενα ταξίδι στο παρελθόν ,εκεί που πρωτοχόρεψες,πρωτοφίλησες..Ένα ταξίδι γεμάτο χρώματα,αρώματα ,ανεμελιά και πολλές φορές δάκρυα..


Ένα μελωδικό ταξίδι με επιστροφή αργά στο σήμερα μας που ζούμε πια σαν 40ρηδες ελπίζοντας -και το εύχομαι- ο έρωτας να μην λείπει από τη ζωή..Γιατί ζωή χωρίς έρωτα δεν υπάρχει

Ελέφαντες -Πάντα σημειώσατε ;




Οι φωτό είναι από το "zougla.gr"..Αντε να δούμε ακόμα πόσο θα επέμβουμε στη φύση!!!!!!!!!!!!!

Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Ένα άσχημο περιστατικό



Χτες το βράδυ είμασταν μάρτυρες μιας άσχημης κατάστασης..Είχαμε βγει με την παρέα μας για φαγητό σε μια παραλιακή ταβέρνα..Κανένας δεν περίμενε και δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθούσε..Σε ένα τραπέζι λίγο πιο πίσω ήταν μια άλλη παρέα..Ξαφνικά εκεί που τρώγαμε και διασκεδάζαμε συζητώντας ,σιγή απλώθηκε σε όλο το μαγαζί..Ένας από τους άντρες εκείνης της παρέας επιτέθηκε λεκτικά με πολύ άσχημους χαρακτηρισμούς σε μια από τις γυναίκες και από ότι καταλάβαμε ήταν η γυναίκα του..Εκείνη προσπαθούσε να τον ηρεμήσει αγκαλιάζοντάς τον,παρακαλώντας τους να φύγουν,ισως γιατί ήξερε τι θα επακολουθούσε αλλά εκείνος δεν καταλάβαινε τίποτα..Της έλεγε λόγια απαράδεκτα..Δίπλα καθόταν το παιδί τους ένα κοριτσάκι ηλικίας μέχρι 12 ετών που σηκώθηκε και έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι όσο εκείνος εβριζε τη μητέρα του..Κάποιοι από την παρέα απομάκρυναν τη γυναίκα και την έβαλαν να καθήσει σε μια άλλη καρέκλα μακριά για να τον ηρεμήσουν και κείνος άρχισε να φωνάζει"αφήστε την μόνη..Μην της μιλάει κανένας..Μην τολμησει κανένας σας να της μιλήσει..Δεν την βλέπετε πως υποκρίνεται την θλιμμένη;Που να την πάρει ο διάολος την ηλίθια,την βλαμμένη..Κοιτάξτε την ρε κοιτάξτε την κλάιει..Πόσο ηλίθια μπορέι να είναι;'Είπε και άλλα που δεν τολμάω να πω..Τα μάτια μου ήταν στραμμένα σε κείνη τη γυναίκα..Η ψυχή μου πόνεσε..Έκλαιγε και γυρνούσε γύρω της και ζητούσε συνεχώς συγγνώμη και όσο εκέινη το έκανε ο άντρας της την έβριζε και την ξεφτέλιζε..Δεν μπορώ να περιγράψω ούτε την αμηχανία ούτε την ντροπή..Μάταια προσπαθούσαν να τον ηρεμήσουν οι άντρες της παρέας και ταυτόχρονα να δώσουν με τα μάτια ΄δύναμη στη γυναίκα..Όταν σηκώθηκε κάποια από την παρέα να πλησιάσει την γυναίκα αυτή εκείνος άρχισε να φωνάζει "αφήστε την ,ακούσατε αφήστε την μόνη"και όταν το παιδί τους τόλμησε να πλησιάσει τη μητέρα του άρχισε να φωνάζει και σε εκείνο που ήταν φανερά τρομαγμένο και την απομάκρυνε μια ηλικιωμένη γυναίκα που καθόταν σε ένα τραπέζι δίπλα τους με πάρα πολύ ωραίο τρόπο ..Η σκηνή κράτησε πάνω από 15 λεπτά και δεν τολμούσε να επέμβει κανένας γιατί ο σύζυγος και πιωμένος ήταν και καθώς ήταν και εκτός εαυτού δεν ήξεραν που θα καταλήξει..Τελικά κατάφεραν κάποιοι να τον πάρουν από εκεί και να μείνουν κάποιοι στην παρέα να ηρεμήσουν την γυναίκα..Όλη την ώρα κοιτούσα εκείνη την γυναίκα -γύρω στα τριάντα πέντε ήταν δεν ήταν-που έτρεμε και έλεγε συνέχεια.."τι του κάνω.τι του έκανα..Δεν με αγαπάει ας με αφήσει ..Σας παρακαλώ πάμε να φύγουμε"και κοίταζε τον κόσμο που την κοιτούσαν άλλοι με λύπη.άλλοι με συγκαταβατικό βλέμμα και άλλοι περίεργα..Ήταν ίσως από τα χειρότερα συμβάντα που έζησα..Κατάλαβα ότι η βία δεν είναι μόνο με ξύλο αλλά και ψυχολογική..Ο ψυχολογικός πόλεμος σε συνδυασμό με το ποτό γίνεται ανελέητος,σκληρός και απάνθρωπος..Το μόνο που ευχόμουν καθώς φευγαμε αλλά και ευχομαι και σήμερα είνα να μην να μην την πήγαιναν σπίτι και αν το έκανε αν πήγε πόσο θα αντέξει ακόμα..Γιατί αυτό είναι μαρτυρική ζωή και κανένας μα κανένας για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορεί να ταπεινώνει και να προσβάλλει έτσι έναν άνθρωπο..ΠΟΤΕ

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

H Ελλάδα που γνώρισα



Μ έχει πιάσει μια παιχνιδιάρικη διάθεση..Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις στιγμές που έζησα γυρίζοντας την Ελλάδα.Διαδρομές μέσα στο φως,στην ιστορία,στους τόπους..Η αλήθεια είναι πως από μικρή με τους γονείς μου ταξίδευα πολύ αλλά και αργότερα μόνη μου ,με τις φίλες μου,την οικογένειά μου και την δουλειά μου γύρισα σχεδόν όλη την Ελλάδα..Τι να πρωτοθυμηθώ;Εβρος,Αλεξανδρούπολη,Ξάνθη,Καβάλα,Σερρες,Δράμα,Κιλκις,,Πιερία(Όλυμπος,Παλιός Παντελεήμονας,Νέοι Πόροι,Πλαταμώνας,Λεπτοκαριά)Θεσσαλονίκη,Χαλκιδική (Βουρβουρού,Σκιώνη,Παλιούρι,Μαρμαράς)Βέροια,Εδεσσα,Φλώρινα,Καστοριά,Κόνιτσα,Ιωάννινα,Αρτα,Κερκυρα,Κεφαλλονιά(Αργοστόλι,Ληξούρι ,Φισκάρδο,και Ξι τα αγαπημένα μου μέρη ),Βοιωτία (Ασπρα Σπίτια,Λειβαδιά),Μετέωρα,Λάρισσα,Πελοπόννησος,Ολυμπία,Κατάκωλο,Ναύπλιο,Κλειτορία,Πάτρα,Ρόδος,Πάρος,Νάξος,Μύκονος,Τήνος,Χανιά,Αθήνα και άλλες τόσες πόλεις και μέρη που λάτρεψα..Σε κάποιες έζησα κιόλας όχι για διακοπές αλλά για πολλούς μήνες εξαιτίας οικογενειακών υποχρεώσεων..όπου και αν γύρισα όμως ,αυτή ή χώρα μ εκανε να την λατρέψω..Δεν ξέρω που κανονίζετε για διακοπές,αλλά αξίζει τον κόπο να γυρίσετε όσο πιο πολλά μέρη μπορείτε..Μια σκηνή,καλή παρέα,αντικουνουπικά και όρεξη για ταξίδια είναι τα απαραίτητα εφόδια..Βγείτε στο δρόμο,ξεχάστε τα ξενοδοχεία ,ζήστε τη φύση,κάντε μπάνιο στα ποτάμια,μαγειρέψτε πέστροφα ή χταπόδια σε αυτοσχέδιες ψησταριές και ζήστε..Κάντε κάτι ανάλογο ακόμα και το Χειμώνα..Ακόμα και τότε η Ελλάδα είναι πανέμορφη..Κάθε πόλη,κάθε νησί,κάθε χωριό έχει τη διαφορετικότητά του..Την ομορφιά του,τη ζωή του..
Αφεθείτε στις Στιγμές που δεν θα ξεχάσετε ποτέ και τις ομορφιές που αξίζει να τις ζήσετε και γεμίστε με φως, χρώματα και πάνω από όλα υπέροχες αναμνήσεις την ψυχή σας..

Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

καλό καλοκαίρι σε όλους

Από προχτές η τεχνολογία με εγκατέλειψε..Δηλαδή η οθόνη του υπολογιστή μου απεβίωσε..Οπότε τώρα χρησιμοποιώ το LAPTOP μιας φίλης για να ευχηθώ καλό καλοκαίρι σε όλους μας..(όχι ότι δεν θα μπαίνω να κάνω αναρτήσεις..Τόσο εύκολα νομίζετε ότι θα γλιτώσετε από την...πολυλογία μου;)..Απλά μέχρι να αντι κατασταθεί η οθόνη θα με βλέπεται αραιά και που..
Καλό καλοκαίρι σε όλους μας και καλή ξεκούραση

Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

"Γίνε μαμά μου παιδί" ,και έγινα

Σήμερα το πρωί τα παιδιά μου αποφάσισαν να μου προτείνουν να πάμε για μπάνιο.."Πως το έπαθαν" σκέφτηκα,γιατί πια έχουν ξεφύγει από την ηλικία που χρειαζονται τη μαμά δίπλα τους..Απάντησα φυσικά "ναι γιατί όχι"και τους έκανα το χατήρι σαν καλή μαμά ..Φτανοντας κατά τις 11:00 στην παραλία που θέλανε με περίμενε μια έκπληξη..Δεν είμασταν μόνοι αλλά και δεν ήμουν και η μόνη μαμά..Όλα τα παιδιά της παρέας των παιδιών μου είχαν αποφασίσει να φέρουν τις μαμάδες για να γνωριστούμε καλύτερα μεταξύ μας"και έτσι κάθε απόγευμα δεν θα γκρινιάζετε που είμαστε και που πάμε "είπαν τα παιδιά..Έτσι και έγινε..Εμείς βέβαια βάλαμε τις πίτσες τα αναψυκτικά-και τις μπυρίτσες μας - και τα παιδιά το κέφι τους..Μέχρι που είχαμε και κιθάρα(Ο Μανος είναι ένα παιδί της παρέας στα 14 )και όσα ήξεραν τραγούδησαν μαζί με μας..Ίσως η παρέα ,το ξάφνιασμα,το ότι τα παιδιά το απόλαυσαν μας έκανε να ξεφύγουμε και να περάσουμε ένα υπέροχο απόγευμα..Πριν φύγουμε μια άλλη έκπληξη μας περίμενε..τραγούδησαν το παρακάτω τραγούδι που ειλικρινά ευχόμουν να υπάρχει στο youtube γιατί στις περισσότερες μαμάδες-ως ευσυγκίνητες που είμαστε-έφερε λίγα δάκρυα και αγκαλιαζαμε τα παιδιά μας που από τη μια το ήθελαν αλλά και από την άλλη να βλέπουν στην παραλία οι τουρίστες 9 μαμάδες να αγκαλιάζουν σαν παλαβές τα βλαστάρια τους και να τα φιλάνε ε,είναι λίγο ..Τέλοσπάντων φανταστήκατε τη σκηνή απολαύστε τώρα και το τραγούδι..

Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Μια ιστορία -δώστε το τέλος (αν θέλετε και σεις)



"...Η πόρτα έκλεισε πίσω του με δύναμη και κείνη έμεινε σιωπηλή,χλωμή ανέκφραστη..Μάσκα παγωμένη που πάγωνε το μυαλό της ,την καρδιά της,τη σκέψη της..Για μερικά δευτερόλεπτα ,μόνο για μερικά δευτερόλεπτα..
Και αμέσως μετά θυμός..Πριν επεξεργαστούν οι πληροφορίες μέσα της ,ήρθε ο θυμός σαν κύμα λάβας να ξεσπάσει και την οδήγησε σε ένα ντελίριο πόνου χαρακώνοντας τα υγρά μάτια της..
" -Η εγώ ή αυτό που θες εσύ.."οι φωνές του αντηχούσαν στα αυτιά της ακόμα..
-΄Δεν με σκέφτηκες εμένα..Δεν σκέφτηκες εμένα..Μόνη το αποφάσισες..Μόνη."ήταν οι τελευταίες λέξεις πριν κλέισει την πορτα πίσω του..
Μα τι εννοούσε;Γιατί της έλεγε ότι δεν τον σκέφτηκε;Γιατί δεν την κοίταξε στα μάτια να δει τη χαρά της παρά μόνο πριν πει κουβέντα για την νέα αρχή στη ζωή τους- κάτι που το μισοπερίμεναν και οι δύο αφού είχε την κατανόησή του όταν τόλμησε να κάνει αίτηση για τη νέα δουλειά- εκείνος γέμισε οργή τη φωνή του και ξέσπασε πριν κάν του εξηγήσει..Πριν καν πει τι είχε συμβεί..Απλά έκλεισε την πόρτα πίσω του..Και την άφησε εκεί μόνη να επιλέξει..Έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στα όνειρα που έκανε ανέκαθεν και που εκείνος τα΄ηξερε-ποτέ δεν του είχε κρύψει τίποτα γι αυτά- που πραγματοποιούνταν πια με τους καλύτερους οιωνούς ή στη σχέση τους..
-Τελικά όταν δημιουργείς μια σχέση, φαντάζεσαι ότι η αλλαγή μπορεί να την επηρρεάσει, ειδικά όταν θεωρείς ότι είναι χτισμένη σε γερά θεμέλια; "σκέφτηκε καθώς προσπαθούσε να βάλει τα πάντα σε μια σειρά μέσα στο μυαλό και στην καρδιά της..
Δεν χρειάστηκε να σκεφτεί πολύ ακόμα..Σκούπισε τα μάτια της πήρε μια ανάσα και αποφάσισε να κάνει αυτό που έπρεπε και ήθελε να γίνει..."


(δώστε όποια συνέχεια θέλετε στην ιστορία η οποία συμβαίνει πολλές φορές στη διπλανή πόρτα..Σε ποιον μπορείς να ρίξεις την ευθύνη του τι μέλλει γενέσθαι μετά;)

ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
Τέτοιες σχέσεις οδηγούν σε αδιέξοδο ή τέλμα..Σχεσεις που σε βάζουν να επιλέξεις και που απαιτούν ο ένας από τους δυο να παραιτηθεί από την προσπάθεια του να αναπτυχθεί μέσα και έξω από αυτή,συνήθως τελειώνουν άδοξα..Δεν υπάρχει συνταγή για τέτοιες καταστάσεις..Υπάρχει όμως ένα δρόμος..Νά συζητήσεις το θέμα ήρεμα,όσο μπορείς και να τεθούν τα υπέρ και τα κατά..Δεν είναι εύκολο να βγάλεις αποτέλεσμα σε μια τέτοια συγκρουση γιατί από την αρχή είναι καταδικασμένη επειδή συνήθως σημαίνει ότι ο σύντροφος ή η σύντροφος ποτέ δεν γνώρισε το άτομο δίπλα του αληθινά,αλλά-κατά τη γνώμη μου- αξίζει τον κόπο να γίνει μια αληθινή και ειλικρινής συζήτηση από την οποία θα λείπει το "εγώ" και θα κυριαρχεί μόνο το "εμείς"..Στο κάτω κάτω αν δεν το κάνεις -μετά από χρόνια ίσως-γυρίσει το μυαλό πίσω και σκεφτείς:Γιατί δεν τόλμησα να το κάνω τότε;
Αν το ζευγάρι της ιστορίας το κάνει ίσως ξαναγνωριστεί από την αρχή και μέσα από τη σύγκρουση βγούνε πιο δυνατοί..Στο κάτω κάτω το έχουμε δει να συμβαίνει και αυτό γύρω μας..


Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος



ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ...Ας το προσέξουμε για να έχουν την ευκαιρία να ζήσουν και οι επόμενες γενιές..Ας μην καταδικάσουμε εμείς το μέλλον της ανθρωπότητας και όλων των έμβιων οργανισμών πάνω σε αυτό τον γαλάζιο πλανήτη στην εξαθλίωση και την αφάνιση....Σε τελική ποιοι είμαστε εμείς που έχουμε το δικάιωμα να το κάνουμε;Ποιος μας έδωσε το δικάιωμα να γίνουμε θεοί και να ορίζουμε τη μοίρα των μετέπειτα γενεών κάθε είδους ζωντανού που υπάρχει στη γη;
Επιτέλους ας γίνουμε λίγο πιο υπέυθυνοι για το σπίτι μας..Γιατί το περιβάλλον είναι το σπίτι μας!