Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Μια νέα μέρα ερχεται..



Καλησπέρα..Οπως είδατε κατέβασα την προηγούμενη ανάρτηση σχετικά με το τι συνεβει εδώ χτες το βράδυ.Δεν θέλω άλλο να θυμάμαι..Μετά από επικοινωνία ξανα με την πρεσβεία μας μαθαμε ότι τίποτα δεν είχε συμβεί ,κανένα ατύχημα κανένα παιδί νεκρό..Απ τη μια χαρηκα γιατί καμια μανουλα κανένας γονιος δεν έχασε το παιδί του και από την άλλη ενώ στην αρχή θύμωσα με την ηλιθιότητα και την αναισθησία κάποιων που βρήκαν τρόπο να κάνουν μεταμεσονύχτια πλάκα σε μια μητέρα και δεν τους ένοιαζε τίποτα μα τίποτα, σιγά σιγά ο θυμός έγινε συγχώρεση..Μου είπαν να ζητήσουμε την άδεια από την εισαγγελεία να σπάσουμε το απόρρητο και να μαθουμε από που τηλεφώνησαν και ποιός ήταν αλλά δεν θέλησα..Δεν με ενδιαφέρει άλλο τι έγινε..Δεν ήθελα,δεν θέλω άλλο να το σκέφτομαι..Όλα πια θεωρώ ότι ήταν 'ενας κακός εφιάλτης και έτσι θέλω να το βλέπω..Κοιμήθηκα λοιπόν και ξύπνησα πριν λίγο..Είδα γαλήνια όνειρα,φωτεινά ,γεμάτα χρώματα..Η ψυχή μου αρχισε να γαληνεύει,να ηρεμεί..Αύριο ξημερώνει μια καινούργια μερα με νέες ελπίδες και νέα όνειρα..Όλη αυτή η ψυχική ταλαιπωρία έβγαλε από μέσα μου πράγματα που δεν περίμενα ότι θα βγάλει..Άνοιξε την ψυχή μου και αφεθηκα σε συναισθήματα ζωής πρωτόγνωρα.Θυμηθηκα πάλι ένα μαθημα που είχα ξεχάσει..Η ζωή μας είναι τόσο μα τόσο μικρή και εύκολα μπορέι να αλλάξει με παραγοντες που εμείς αδυνατούμε να ελέγξουμε..Όλα τα καθημερινα προβλήματα έγιναν τόσο μα τόσο ασήμαντα μπροστα στη ζωή μας..Σε μια νύχτα και σε μια μέρα ανέβηκα σκαλοπάτια γνώσης ,ωρίμασα ακόμα πιο πολύ ,αγάπησα ακόμα περισσότερο,αγκάλιασα πιο σφιχτα τον κοσμο που γεννήθηκε από μένα..

Μια νέα μερα έχει ερθει και πιστέψτε με όποιος μου έκανε αυτό το τραγικό αστείο,αυτή την πλάκα ειλικρινά τον έχω συγχωρέσει γιατί με έκανε να δω ξανά τη ζωή με άλλο πρίσμα και αν δακρύζω τώρα είναι δάκρυα χαράς και αληθινής ευδαιμονίας για ότι μου χαρίστηκε απλοχερα..Που είμαι καλά που εχουμε την ευκαιρία να κάνουμε τη ζωήμας πιο ποιοτική και πιο ουσιαστική ..Είμαι καλά λοιπόν και το φωνάζω..Εύχομαι όλοι σας,μέσα από τη δική μου μικρή αλλά σκληρή περιπέτεια, να πάρετε το μήνυμα ότι η ζωή μας απαιτεί να ζουμε την καθε μερα σαν να είναι η τελευταία μας και έτσι να δίνουμε στους ανθρώπους που αγαπάμε και στον εαυτό μας τον ίδιο ό,τι αξιζουν χωρίς εγωισμούς μοιραζοντας απλοχερα χαμόγελα και αγάπη που δεν αξιζουν σε χρήμα αλλά έχουν ανεκτίμητη αξία..