Τρίτη 29 Ιουλίου 2008

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΣ


Η ζωή ένα ταξίδι..Ένα ταξίδι που ποτέ δεν ξέρεις τον προορισμό σου αλλά μόνο την αφετηρία σου και σε κάθε σταυροδρόμι κάθεσαι και σκέφτεσαι ποιο δρόμο θα πάρεις και που μπορεί να σε οδηγήσει..

Κάθε δρόμος ένα καινούργιο κεφάλαιο και ψάχνεις σαν τον Οδυσσέα την Ιθάκη σου..

Και εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος όπως λέει και ο Καβάφης..και πρέπει να είναι γιατί μόνο τότε η ζωή σου θα ναι γεμάτη,ακόμα και αν συναντήσεις στο δρόμο σου Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες που θα προσπαθήσουν να σε κάνουν να χάσεις τη δύναμη της ψυχής σου ..Και όταν κάποτε φτάσεις στο τέλος του δρόμου σου θα καθίσεις σε μια γωνιά και βλέποντας τη Δύση του ήλιου θα χαμογελάσεις από ευτυχία γιατί θα ξέρεις ότι έζησες όσο καλύτερα μπορούσες σε αυτό το σύντομο πέρασμά σου από τον κόσμο των ανθρώπων έχοντας σαν όπλο σου την πίστη ,την ελπίδα, τα όνειρά σου και πάνω από όλα τον εαυτό σου..

ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ


Mε παραμύθια για δράκους μεγαλώσαμε
κι όλοι μας έλεγαν σαν είμασταν παιδιά
πως θα ρθει η ώρα σκληρά για να παλέψουμε
για κάτι καλύτερο στη ζωή μας που κυλά



Πέρασαν χρόνια μα τίποτα δεν έγινε
πολεμάμε ακόμα δράκους με ξύλινα σπαθιά
γύρω μας υποταγή και αιχμαλωσία
σε έναν κλοιό από ανθρώπινα θεριά



Ως που θα φτάσει αυτή η ιστορία;
ποιος θα μας σώσει απ των δράκων τις φωτιές
και που θα φτάσει η δική μας αναλγησία
να βλέπουμε να χάνεται ο κόσμος μας δίχως ενοχές;


άνθρωπε ξύπνα
γυρω σου δες
πρέπει να κάνεις κάτι
για να μπορούν να ονειρεύονται και οι επόμενες γενιές