Κυριακή 19 Ιουλίου 2009

ένα μουσικό αφιέρωμα στις μαγικές νύχτες του καλοκαιριου



Για τις υπέροχες έναστρες νύχτες του καλοκαιριού που μας κάνουν να χανόμαστε μέσα τους ακολουθώντας σκέψεις και αναμνήσεις..



Για κείνες τις νύχτες που αγκαλιασμένοι θυμόμαστε το χτες και ονειρευόμαστε το αύριο



ή για εκείνες τις νύχτες που φέρνουν ένα δάκρυ στα μάτια για ό,τι χάσαμε,προσπεράσαμε.αρνηθήκαμε ,αγαπήσαμε,πονέσαμε..



Για όλες τις νύχτες του καλοκαιριου και για ό,τι φέρνουν στην καρδιά μας ένα μικρό μελωδικό αφιέρωμα΄..

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

για όσους γεννήθηκαν πριν το 1970



Σήμερα με έπιασε μια μανία να καθαρίσω τη ντουλάπα και εκεί που καθάριζα στα χέρια μου έπεσε ένα κουτί με παιδικές αναμνήσεις και φωτογραφίες..Στην αρχή θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια.Κάθε φωτό και μια ανάμνηση αγαπημένη ακόμα και απο δύσκολες στιγμες..Και κάποια στιγμή ήρθε η σύγκριση της δικής μου παιδικής ζωής με των σημερινών παιδιών..

Τότε είχαμε αλάνες και το καλοκαίρι φεύγαμε από το πρωί μετά που πίναμε το γάλα μας και δεν γυρνούσαμε σπίτι παρά μόνο αφού είχε πέσει η νύχτα..
Δενε είχαμε κινητά για να μας παιρνουν συνέχεια οι γονείς μας τηλέφωνο να δουν που είμαστε..
Αντι για σκευάσματα βιταμινών μας έδιναν μουρουνέλαιο σε κάψουλες..
Οι μαμάδες μας ακολουθούσαν την μεσογειακή διατροφή και το σουβλάκι ήταν το έδεσμα της Κυριακής..
Είχαμε αληθινές παρέες και παίζαμε αληθινά παιχνίδια και όχι παιχνίδια μέσα από το ίντερνετ..Βρισκόμασταν όλοι μαζί και κοιτούσαμε ο ένας τα μάτια του άλλου όταν παίζαμε και όχι την εικόνα του μέσω ενός υπολογιστή..
Στον κρύο καιρό ένα κασκόλ και ένα μπουφανάκι ήταν αρκετό και δεν μας έντυναν σαν κρεμύδια
Αν κάποιο παιδί είχε ανεμοβλογιά ή μαγουλάδες μας πήγαιναν για να κολλήσουμε -άλλο που δεν θέλαμε εμείς-και δεν τρελαινονταν αν τυχόν μάθαιναν για επιδημίες που είχαν σχέση με παιδικές ασθένειες..
Το τραπέζι της Κυριακής ήταν ιερό για όλους καθώς μαζευόταν η οικογένεια γύρω..
Κυνηγούσαμε πυγολαμπίδες και δεν φώναζαν οι μαμάδες μας όταν πίναμε το νέκταρ από το αγιόκλημα.
Δεν πάθαιναν υστερία όταν αρρωσταίναμε και δεν μας κρατούσαν μια βδομάδα στο σπίτι για αυτό και ούτε αμφισβητούσαν το γιατρό λέγοντας ΄"μήπως τα παυσίπονα δεν φτάνουν γιατρέ;"

Προτιμούσαμε το παιχνίδι από την τηλεόραση και υπήρχαν σωστές παιδικές σειρές και όχι αυτά τα νέα κινούμενα που η βία σε πολλά απο αυτά είναι δεδομένη
Δεν υποχωρούσαν οι γονείς μας σε παράλογες απαιτήσεις για αγορά όλων των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και δεν ανησυχούσαν μήπως κλαίγοντας παθουμε κάτι..
Δεν ανησυχούσαν μήπως πάθουμε ψυχολογικά προβλήματα αν μας αρνιόντουσαν κάτι..
Έχω θυμηθεί και συγκρίνει πολλά σήμερα..Θα μου παιρνε αρκετές σειρές για να τα γράψω ..
Σε τελική όμως κατάλαβα ότι ενώ εμείς μεγαλώσαμε πιο ελεύθεροι τώρα πια έχουμε γίνει υπερβολικοί και έχουμε κάνει τα παιδιά μας μαμόθρεφτα..Διαφωνείτε;

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

για να δειτε πως περνάμε



Αυτές τις μέρες χάθηκα,αλλά ζω κάπου στη νησιωτική Ελλάδα και καταλαβαίνετε..Κάθε μέρα για μπάνιο από το πρωί μέχρι το βράδυ,μετά ταβερνάκι για κανα ουζάκι ή μπυρίτσα με φίλους που έρχονται από μακριά για διακοπές και θέλουν να μας δουν-όχι σπίτι αλλά έξω "για να μην σας ταλαιπωρούμε,εξάλλου το καλοκαίρι έξω θελει"είναι η γνώριμη ατάκα πια-και τώρα τις τελευταίες μέρες φιλοξενούμε και κόσμο στο σπίτι(αυτοί είναι οι πρώτοι γιατί μέχρι το τέλος του καλοκαιριού,έπονται και άλλοι)..Μια χαρά περνάμε δεν παραπονιέμαι..
Βασικά πέρασα να πω μια καλημέρα αλλά σκέφτηκα γιατί όχι να μην σας ενημερώσω για το πως περνάμε..Και αυτό κάνω..Παράδειγμα το τραγούδι που αναρτησα το ακούσαμε χτες ίσαμε 20 φορές και άλλες τόσες το χορέψαμε..Βλέπετε είχαμε πάει για φαγητό σε μια ταβέρνα παραθαλάσσια και ήσυχη με τα ξαδερφια μας(που φιλοξενούμε όπως σας είπα παραπάνω )και μέ ένα ακόμα φιλικό ζευγάρι..Ησυχία ήθελαν..Που να ήξεραν(για μας συνηθισμένο εδώ )τι θα γινόταν και που τελικά έγινε υπέροχο έτσι όπως έγινε για όλους γιατί το διασκεδάσαμε και περάσαμε υπέροχα θα 'λεγα....
Λοιπόν στο ταβερνάκι που είμασταν,εκεί που είμασταν μετρημένοι στα δάχτυλα των χεριών η παρέα μας έγινε πολυπληθέστατη..Ξέρετε τώρα πως είναι αυτά..
_"΄Βρε εδώ είσαστε ακόμα;Και μεις νομίζαμε ότι την κάνατε για πάνω;"έλεγαν κάποιοι φίλοι νησιώτες που είχαν καιρό να μας δουν και μας έλεγαν αμέσως μετά την έκπληξη τους:
-"είμαστε εδώ με κάποιους φίλους"έκαναν τις συστάσεις ενώναμε τραπεζια και τσουπ,και μεγαλώναμε καθώς εδώ έτσι είναι..Βρήκες καλή παρέα κάθεσαι.. Με τα πολλά και με τα λίγα γίναμε τριάντα άτομα..
..Έ λίγο η παρέα,λίγο η ζέστη,λίγο οι μπυρίτσες οι παγωμένες ,λίγο η δροσιά της βουτιάς στη θάλασσα, και να μαστε στο κέφι..Και από το μεσημέρι κατά τις τρεις που πήγαμε , το διαλύσαμε στη μία τη νύχτα..

Τώρα οι υπόλοιποι πήγαν για καφέ εκαι γω περιμένω να ξυπνήσουν και τα παιδιά και να πάμε πάλι για μπάνιο και φυσικά ούτε ξέρω τι ώρα θα γυρίσουμε..

Καλές διακοπές σε όλους και πάντα χαμόγελα..Στο καλοκαίρι μόνο τέτοια αρμόζουν..

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Για τους blogger που με κάνουν καλύτερη

Όταν ξεκίνησα αυτό το blog δεν περίμενα να το επισκευτεί κανένας..Μετρημένοι στα δάχτυλα ήταν και είναι οι άνθρωποι-στη μια παλάμη -που ήξεραν και ξέρουν γι αυτό(ναι το κράτησα και κρυφό ,το κρατώ,για μένα )..Ένα κομμάτι μας πάντα μένει κρυφό,πάντα..).Ήθελα απλά να γράφω τα όνειρά μου,τα μυστικά μου ,τις ιστορίες μου(ανέκαθεν έγραφα και το λατρεύω)και να κρύβομαι πίσω από την γνώριμη ανωνυμία..Δεν περίμενα ποτέ να δω ότι είδα.. τη δύναμη που κρύβει ένα έστω κρυφο-φανερό blog

.Κάποια στιγμή ξεκίνησα τα σχόλια(ανθρώπινο είναι) σε κάπoια blog..Kαι από τότε όλο και περισσότεροι μπαίνουν στο δικό μου..Δεν το περίμενα αλλά πλέον και το ότι με διαβάζουν και με παρακολουθούν είναι τιμη για μένα....Δεν με διαβάζουν όλοι- αυτό είναι σίγουρο ,-μα για όσους το κάνουν κάθε φορά ,τους ευχαριστώ ....Δεν ξέρω αν με τρομάζει,αλλά ξέρω ότι με κάνει πιο υπεύθυνη κάθε φορά στο τι θα αναρτήσω,στο πως και στο γιατί..
Πάντα ήμουν αληθινή σε ό,τι ανάρτησα και θα είμαι..Και αυτό είναι υπόσχεση..Σας ευχαριστώ που με τιμάτε με την παρουσία σας..