Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Παλεύω



Παλεύω για μένα
Παλέυω να ζήσω
Παλεύω να ξεπεράσω τις δυνάμεις μου
να αντέξω σε ότι έρχεται κάθε μέρα
Παλεύω να χαμογελώ ακόμα και όταν οι μέρες μου είναι κρύες και σκοτεινές
Παλεύω να διώχνω τα δάκρυα από τα μάτια των ανθρώπων που αγαπώ
Παλέυω να μαι δυνατή γιατί αν λυγίσω δεν θα μαι εγώ..
Παλεύω να ισοροπώ τη λογική με το συναίσθημα
Παλεύω μέσα μου με τον ίδιο μου τον εαυτό..
Είναι δυσκολο να γράφω για μένα,να με εξηγώ γιατί ποτέ και καμία στιγμή δεν είμαι η ίδια.
Είναι δύσκολο να γράφεις για τον εαυτό σου γιατί γράφοντας για αυτόν πρέπει να αντιμετωπίσεις και τη σκοτεινή σου πλευρά και γω παλεύω να το κάνω αυτή τη στιγμη καθώς θέλω να φανώ στα μάτια σας αρεστή..Ανθρώπινη φιλαυτία και γυναικεία φιλαρέσκεια που θέλει να είμαι τέλεια για σας ..Αλλά δεν είμαι..Παλεύω να μαι τέλεια μα δεν είμαι..Εχω κρυφή σκοτεινή πλευρά που πολλές φορές με τρομάζει όταν έρχεται στην επιφάνεια.. Βλέπω ότι όπως αγαπώ μπορώ και να μισήσω,ότι όπως κλάιω από λύπη μπορώ και να χαμογελάσω όταν κάποιος υποφέρει,ότι μπορώ να δείχνω προς τα έξω καλοσύνη και ταυτόχρονα να θέλω να γίνω κακιά και εριστική..ότι μπορώ να γίνω δαίμονας όσο εύκολα μπορώ να είμαι άγγελος..Όμως το παλέυω..Γιατί; Γιατί απλά αυτός είναι ο ρόλος μου..Να παλεύω κάθε μέρα για να είμαι Άνθρωπος..

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Από τη Μαρία



Είναι ένα κομμάτι που το πήρα από το blog της Μαρίας..Μαράκι δεν σε ξεχασα..Κάνω ΄οτι περνάει από το χέρι μου να βοηθήσω αλλά ο κόσμος είναι πολύ σκληρός και άψυχος..Μόνο όταν βιώνουμε τον πόνο οι ίδιοι μπορούμε να θυμηθούμε ότι ειμαστε άνθρωποι και ότι έχουμε την ανάγκη των άλλων..Ακόμα περιμένω απαντήσεις κορίτσι μου ,περιμένω ανθρώπους να νοιαστούν αλλά λυπάμαι που δεν μπορώ να σου πω τίποτα..Να σαι δυνατή μικρή μου..

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Εγώ ξέρω που είμαι



Η αίθουσα ήταν κατάμεστη από κόσμο..Δεν υπήρχε περίπτωση να βρει να καθίσει και έτσι προτίμησε να βγει έξω από το κτήριο και να περιμένει μέχρι τη μία πίνοντας ένα καφέ ..Στο κάτω κάτω η μέρα μόνο για να σαι κλεισμένος σε ένα συνεδριακό χώρο δεν ενδεικνυόταν..Ανοιξιάτικο αεράκι που ερχόταν από τη θάλασσα γέμιζε με το πιο γλυκό άρωμα το χώρο και σε προκαλούσε να ξεκουραστείς..Αν ήταν μουσική θα ήταν σαξόφωνο που πάιζει παλιά κομμάτια τζαζ και ο κόσμος σταματά το μυαλό του για να χαθει μέσα στους ήχους του..Και κείνη δεν αφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη..Εξάλλου αυτό είναι ζωή..Να κρατάς τα αρώματα που σου χαρίζει η κάθε μέρα..Και αυτή είχε κρατήσει πολλά αρώματα ασχημα και υπέροχα και αυτό σήμερα που περνούσε μόνο στα υπέροχα μπορούσε να το κατατάξει..
-Υπέροχη μέρα,σκεφτηκε και γύρισε αμέριμνη το κεφάλι της γύρω της..Και κείνο που είδε την έκανε να χαμογελάσει ακόμα περισσότερο..Εκείνος ήταν εκεί..Ο άνθρωπος που της χάρισε τον ίδιο της τον εαυτό ήταν εκεί..Πανέμορφος όπως πάντα και υπέροχος μέσα στο ανοιχτόχρωμο ανοιξιάτικο κοστούμι του σκορπούσε για άλλη μια φορά στους γύρω του κάτι από τη δική του λάμψη..Δεν την είχε δει και εκείνο που η ίδια θα ήθελε ήταν να μην τη δει..Θα ταν η μοναδική ευκαιρία να του πει κάποια πράγματα χωρίς να τον φέρει σε δύσκολη θέση..

Η ιστορία τους ήταν παλιά..Πριν πολλά χρονια ήταν μαζί μα κάποτε χώρισαν..οταν είχε ξεκινήσει η ιστορία τους ήταν σαν όλες τις παράνομες ιστορίες..΄Ωσπου εκείνη έφυγε και εκείνος χώρισε και ξαναπαντρεύτηκε..Χαμογέλασε με τις θύμισες εκείνης της εποχής που η μία ανάμνηση διαδεχόταν τη άλλη..Φωτογ(τ)ραγικές εικόνες που μέσα σε δευτερόλεπτα διέσχισαν ενα χρόνο..Χαμογέλασε ξανά ,και μια σκέψη κυριαρχησε στο μυαλό της..Άνοιξε τη τσάντα του laptop και έβγαλε από μέσα το σημειωματάριο του συνεδρίου..Πήρε το στυλό της και άρχισε να γράφει..Ίσως ήταν οι μόνος τρόπος να του πει μερικά πράγματα χωρίς κανένας να διακινδυνέψει τίποτα..

"'Εκανα ένα λάθος χτες..Με ρώτησες αν θυμάμαι ποιο τραγούδι μου αφιέρωσες όταν έφυγα και πότε..Σου το είπα..Μόνο που είπα το πρώτο ,αυτό που μου αφιέρωσες εκείνο το βραδυ όταν η θάλασσα με ταξίδευε πολύ μακριά και κεινο το κομμάτι ακόμα το κουβαλώ στην ψυχή μου ..Την ώρα που πήρα το msn ,μεσοπέλαγα,δεν μπορέις να νιώσεις με τίποτα τι ένιωσα..ΔΕΝ ΜΠΟΡΈΙΣ.ήταν η στιγμή που ένιωσα οτι πια άλλαζα..Εκείνη ήταν η στιγμή..Από εκείνο το δευτερόλεπτο ήξερα πως θα πρεπε πια να παλέψω πια μόνη και έπρεπε να αλλάξω .. Και το χω συνδυάσει και με αυτό ..τότε που γύριζα πίσω και το θεωρησα ειρωνεία της μοίρας γιατί ήξερα ότι πια σε έιχα χάσει και ας με αγαπόυσες γιατί δεν θα μουν αυτή που μπορουσα να σου δώσω ότι ήθελες

Τότε που το τέλος ήρθε πριν ο χρόνος μας ισοπεδώσει.

'Ομως υπαρχει και ένα ακόμη..Εκέινο που κάποτε, πριν λίγα χρόνια μου αφιέρωσες όταν ξαναμιλήσαμε-μετά από 7 χρονια αν θυμάμαι καλά- 'ΜΟΥ ΛΕς ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΑΓΑΠΩ"..


τότε με έπιασες εξ απήνης..Και τότε τα έχασα..Δεν περίμενα ότι με κρατούσες ακόμα στο μυαλό σου..Τα χασα..Σε αγαπουσα από τότε και ένα μέρος της καρδιάς μου ήταν πάντα διπλά σου,και το ότι με θυμόσουν και συ ήταν για μένα πολύ σημαντικό γιατί δεν ήμουν αδιαφορη..

Σήμερα όμως ταιριάζει να σου αφιερώσω εγώ αυτό το τραγούδι..Αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι..

Ξέρω ότι με αγαπάς,'Ομως το ξέρεις ήδη όπως το ξέρω, ότι όλες οι αγάπες δεν οδηγούνται στο ευτυχισμένο τέλος..Ποτέ δεν περίμενα ότι κάτι περισσότερο από αυτό που έιχαμε θα μπορούσαμε να έχουμε εμείς..Πάντα χρειαζόσουν μια γυναίκα δίπλα σου να σε προσέχει,να σε χρειάζεται ,μια γυναίκα που μπορεί να είναι πανέξυπνη και να σου ερεθίζει το μυαλό αλλά πάντα να ναι γυναίκα δίπλα σου που να βγάζει την ανάγκη ν α την προστατέψεις ..Μπορεί εγώ να φαινόμουν έτσι κάποτέ αλλά ήμουν στο στάδιο της μεταμόρφωσης ..Το κουκούλι που θα αποκάλυπτε το νέο πλάσμα μόνο μια εκλεπτυσμένη πεταλούδα δεν θα έβγαζε..Ποτέ δεν θα μπορούσα να είμαι μια τέτοια γυναίκα..Μόνο αυτό δεν ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΊΜΑΙ..Πονάω ,αγαπάω,κλαίω με 'ο,τι με συγκινεί ,νοιάζομαι για τους άλλους αλλά ποτέ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να με στηρίξει γιατί ξέρω καλά ότι εγώ είμαι αυτή που πρέπει να στηρίζει τον εαυτό της και τους άλλους γύρω της και να προχωράει πάντα πρώτη,να παιρνει πρωτοβουλίες ,να αναλαμβάνει ευθύνες χωρίς να κλαίγεται και να βλέπει τη ζωή πάντα από την πλευρά που απαίτέι μόνο τη δική της προσπάθεια για να γίνει καλύτερη
Σε αγαπώ με ένα πάθος και πόθο,με μια λαχτάρα ,με έναν υπέρμετρο θαυμασμό και σεβασμό ,γιατί "με πάλεψες" να με φτιάξεις ,γιατί σου χρωσταω μέρος μεγάλο της προσωπικότητάς μου αλλά μέχρι εκεί..Εκεί σταματάνε όλα.. Βλέπεις ποτέ δεν θα μπορούσα να σου δώσω ό,τι παιρνεις από μια γυναίκα που μπορέι να τονώσει τη σημαντικότητα σου και τον αντρικό εγωισμό σου.Ποτέ δεν θα μπορούσες να με εχεις ολοκληρωτικά οπως θα ήθελες γιατί θα άνηκα πάντα σε μένα,θα ανήκω πάντα σε μένα ..Ξερω λοιπόν που είμαι,ποιά ειμαι και - όπως σου είπα λίγο πιο πάνω -πως νιώθω για σενα..ΑΝ ΔΕΝ ΕΝΙΩΘΑ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕΣ ΟΥΤΕ ΣΑΝ ΣΚΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ..Δεν θα 'σουν τιποτα για μένα..Μα αυτό που νιώθω δεν σημαίνει ότι θα παρέδιδα τη ζωή μου στα χέρια σου..Ποτέ δεν θα μπορούσα να το κάνω..Θα ταν σαν να πεθαινα την ίδια στιγμή και αν το έκανα θα ήταν για λίγο διάστημα αλλά μετά θα πετούσα ξανά γιατί δεν μου αρέσει να φυλακίζομαι..Θα θελε υπερανθρωπες προσπάθειες κάποιος να πετύχει κάτι τέτοιο και ως ένα σημείο το χει καταφέρει ο σύντροφός μου αλλά ακόμα και κείνος ξέρει πως δεν είμαι μόνιμη..Το βλέπει, το ξέρει καθώς μεχρι τώρα αρνήθηκα 3 φορές την πρόταση γαμου..Δεν μπορώ τις δεσμεύσεις και τα όνειρα..Παίρνω τη ζωή όπως έρχεται και τη χαίρομαι κάθε μέρα..
Συνέχισες τη ζωή σου ,συνεχισα τη δική μου και ξέρω ότι εσύ αγάπησες τη δευτερη γυναίκα σου περισσότερο από μένα..Από τότε που εγω και συ είμασταν μαζί..ΚΑΙ ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΉΣΕΙΣ ΠΟΤΈ ΓΙΑ ΑΥΤΌ...Αυτό ανήκει στο παρελθόν..Πολύ πολύ πίσω..Εγώ όμως όχι.Ειμαι εδώ..Ζωντανή και καλύτερα ,καλύτερη από ποτέ.
Κάνε μου όμως μια χάρη,,Μικρή..Κοίτα τον εαυτό σου στον καθρεφτη και δες αν αυτό που νιώθεις είναι όπως μου έίπες χτες μόνο πόθος για μένα και τίποτα περισσότερο..Και γιατί σου ζητάω αυτή τη χάρη?Γιατί ποτέ δεν ήσουν καλός στα ψέματα..Ποτέ..
Πίστεψέ με καταλαβαίνω ότι φοβόσουν μήπως κολλήσω πανω σου και σου χάλάσω τον κόσμο σου,τη ζωή σου αλλά δεν έπρεπε..Ποτέ δεν θα έκανα κακό σε ότι εκτιμώ και αγάπησα..Εχω έναν ιδιαίτερο τρόπο να ζω και δεν έχω σκοπό να τον θυσιάσω αν δεν μου πάει κάτι..Και γω δεν θα μπορούσα να μαι πάντα κοντάσου γιατί δεν μου αρέσει να ζω στη σκιά κανενός..Και συ αυτό το καταφέρνεις στους αλλους..Εχεις τόσο πληθωρική και επιβλητική προσωπικότητα που τους κάνεις όλους να φάινονται τόσο μικροί και αδύναμοι..Και αυτό για μενα είναι υποταγή και γω δεν υποτάσσομαι σε κανέναν άνθρωπο..
Γιατί στα ειπα όλα αυτά?Για να ξεκαθαρίσω τη δική μου θέση ,γιατί θέλω να καταλάβεις ,να δεις ποια είμαι και να πάψεις να αναρωτιέσαι τι θέλω από σένα..Ξέρεις υπάρχουν και ανθρωποι που δεν ζητάνε ανταλλάγματα για ό,τι δίνουν."

Χαμογέλασε με ενα χαμόγελο που εξεφραζε τη λύτρωση..Επρεπε να τα είχε πει αυτά εδω και καιρό αλλά οι ευκαιρίες που δόθηκαν ήταν ελάχιστες ακόμα και ως προς το χρόνο που είχαν στη διάθεσή τους όμως μέσα σε αυτά τα λεπτα έβγαινε ακόμα η έλξη του ενός για τον άλλο ακόμα και αν το θέμα συζήτησης είχε να κάνει με εργασιακά θεματα..Τα βλέμματα τους ή ο τρόπος που κοιτάζε ο ένα τον άλλο έδειχνε πως ακόμα κατι υπήρχε..Και κάτι ΄τετοιο έγινε και χτες όταν εν μέσω μια συνεργασίας τη ρώτησε αν θυμάται το τραγούδι που της αφιέρωσε όταν έφευγε και αμέσως μετά ξεκίνησε μια εξομολόγηση ένα ξεκαθάρισμα των αισθηματων του το οποίο την έκανε να αναρωτηθεί το λόγο που της τα έλεγε όλα αυτά..Οταν έφυγε από το γραφείο τότε κατάλαβε ότι δεν την ήξερε και για αυτό έπρεπε να βρει τρόπο να της μιλησει για τη ζωή του και πωε αυτή είναι...Έπρεπε λοιπόν και αυτή να βρει τρόπο να του εξηγήσει και να του πει όσα δεν θα πορλάβαιναν ποτέ να πουν ι..Και να που βρέθηκε η κατάλληλη στιγμη..
΄Εκοψε το χαρτί το δίπλωσε και σηκώθηκε από τη θέση της.. Πλησίασε κοντά τους.. Και να μην την είχε δει τώρα την είδε σίγουρα .. Τους καλησπέρισε όλους ,αντάλλαξε δυο κουβέντες αδιάφορες και τυπικές ,του χαμογέλασε ευγενικά οπως έκανε και στους υπόλοιπους και με ανάλαφρο βήμα προχώρησε στο χώρο του συνεδρίου..


Στη ζωή της υπήρχε μόνο πια ο εαυτός της και η λογική είχε κερδίσει το συναίσθημα και την ευαισθησία..Ήξερε πια καλά ποια ήταν...

ο Φάκελος με το γράμμα παραδόθηκε στα χερια του μετά από τρεις μέρες..

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Ο δικός μου Παράδεισος,εσύ



Εδώ να μείνεις

Να σαι πάντα διπλα μου
να μου δίνεις πάντα τη δύναμη να ζησω και να ονειρεύομαι
να προσπαθώ και να παλεύω



Εδώ να μείνεις για να βρίσκω τον Παράδεισο
μέσα στο γέλιο σου,
σε κάθε χαμόγελο σου,
μέσα στα μάτια σου
και να γεύομαι την ευτυχία

Σε ευχαριστώ καρδιά μου που υπάρχεις στη ζωή μου..

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Αλλάζω




"......Μέχρι πριν λίγο έλεγα ότι όλα πάνε καλά....Μέχρι πριν λίγο..
Με βόλευε να βολευομαι στην πλάνη..

Μα ήρθε η ώρα να Εγκαταλείψω το κουκούλι μου πια και τρέμω σε ό,τι έρχεται για να μου δείξει ότι ήρθε η ώρα της αλλαγής..Μα θα το αντέξω για να ωριμάσω..Πρεπει..Πρέπει
Δεν είμαι Θεός
Μακάρι να μουν Θεός και να μπορούσα με ένα φύσημα να αλλάξω ό.τι με πονά...
Μα τώρα πονάω ..
Πρέπει να πονέσω..
Μεταμορφώνομαι..
Απόψε!!!!

..Σήμερα Απλά ένιωσα ότι άλλαξα σελίδα..Ο εαυτός μου μου δειξε το δρόμο..
Και εγώ υπάκουσα..
Και χάνομαι σε κάτι πολύ πιο όμορφο ,πιο δυνατό..ΜΕ ΤΡΟΜΆΖΕΙ..Μα προχωράω..
Απόψε!!!
Πετάω αυτό που άλλοι θέλουν να δουν και γίνομαι αυτό που θέλω να γίνω..
Απόψε μεταμορφώνομαι..Αλλάζω..Απλά αλλάζω..."

Και τώρα τι?



"'Οταν θα χεις λεφτά να πληρώσεις το σπίτι τότε θα σου δώσω το κλειδί για να το κάνεις ότι θες"είπε με μάτια που πετούσαν φωτιές ,γεμάτα μίσος πριν κλείσει την πόρτα πίσω του και κεινη αποσβολωμένη, κοκκαλωμένη προσπαθούσε να θυμηθεί αν είδε στα μάτια του έστω μια σκια ..Μια σκια αγάπης..Μα τίποτα..Μονο μάτια που το βλέμμα τους έφερνε παγωνια..Ματιά σκληρή τόσο σκληρή που την εσκισε στα δύο..Κάθισε σαν χαμένη στον μεγάλο καναπέ και ασυναίσθητα έφερε το χέρι της στο δαχτυλιδι που φορούσε ..Αυτό που της έκανε δώρο πρόσφατα για να δηλώσει την αγάπη του..Την αγάπη..Ποια αγάπη?Αυτή που πέταξαν πάνω στους τοίχους του σαλονιού πριν λίγο?Αυτή που πριν λίγο την ξέσκισαν μοιάζοντας όρνεα πάνω σε ένα νεκρό κουφάρι?Που σαν δολοφόνες όρκες την βούτηξαν στη θάλασσα του μίσους τους και την έπνιξαν από ασφυξία?Ποια αγάπη?Για ποια αγάπη μιλούσαν τόσο καιρό?Πως μπορούσαν να παρουσιάζουν τον εαυτό τους σαν το τέλειο ζευγάρι όταν τόσο μίσος κρυβόταν μέσα στους τοίχους του σπιτιου τους?
Μέρες τώρα δεν άντεχε το σαρκασμό του,την περιπαιχτική στάση του και πριν μια βδομάδα όταν βγήκαν έξω με κάποιο φιλικό τους ζευγάρι έφτασε σε σημείο να τη μειώσει ,να την προσβάλλει,να την αμφισβητεί και να την εμπάιζει και κεινη να στέκεται εκεί προσπαθώντας να παρασύρει τους άλλους σε αστεισμούς και ανέκδοτα.. πόσο γελοία ήταν εκέινη τη στιγμή το ήξερε καλά..Το είχε ζήσει κάποτε ξανά.
Ειχε ξανασυμβεί στο παρελθόν και είχε φύγει μακρια ώσπου αυτός την έκανε να γυρίσει πίσω γιατί "η ζωη μου όλη είσαι εσύ"έτσι της έλεγε..Και αυτή γύρισε..Τον αγαπούσε και γύρισε..
Και σήμερα η τελευταία πράξη παίχτηκε στο μεσημεριανό τραπέζι..Σε αυτό που εκείνος δεν ήρθε και που όταν αποφάσισε να το μαζέψει η πόρτα άνοιξε και με ενα υποτιμητικό βλέμμα της είπε"Θα φάμε?" και κείνη ψυχρή κάτω απο το θυμό της μοναξιάς και ενός μεγάλου "γιατί" του είπε "εφαγα εγώ.Αργησες και έφαγα,αλλά αν θες να σου βάλω και να σου κάνω παρέα"και κείνο που πήρε δεν ήταν ένα χαμόγελο ,μια συγκαταβατική ματια αλλά λέξεις που την έκαναν κομμάτια για άλλη μια φορά..
_Είσαι ηλίθια και μου το παίζεις και ξύπνια ..Σαν και σενα πουλάω και αγοράζω χίλιες..Ποια νομίζεις ότι είσαι που ξυπνας στις 12 και δεν κάνεις τίποτα όλη μέρα,που το πάιζεις έξυπνη σε όλους και στην ουσία δεν είσαι τίποτα..Μια ηλίθια είσαι και τίποτα παραπάνω που δεν κρατάει κλειστό το στόμα της..Που δίνει λογαριασμό στους άλλους για τη ζωή της.."
Λογια που μόνο λόγια αγάπης δεν ήταν.Λογια που κάποιος άλλος ξεστομούσε από το στόμα του και όχι ο άνθρωπος που του αφιέρωσε το χρόνο της,τη ζωή της ,το μυαλό της για να τον κάνει ευτυχισμένο..

Τον άκουγε και ένιωθε να φουντώνει η ανάγκη να φύγει να εξαφανιστέι από κοντά του..Τη μισούσε..Τη θεωρούσε καταστροφή της ζωής του και την έκρινε ασύστολα,σκληρά..Λόγια γεμάτα απογοήτευση ,θυμό και μίσος..Δεν είχε πια καμία επαφή μαζί του..Οτιδήποτε κοινό που είχε μαζί του,πια δεν υπήρχε..Τίποτα..Είπε πολλά εκείνος και κείνη ακουγε σιωπηλή μα δεν άντεξε..Σηκώθηκε να μαζέψει λίγα ρούχα και εκείνος ακόμα μιλούσε ..Και την περιέπαιζε την ώρα που τα έβαζε σε ένα μικρό σάκο..
-"Τα είχες έτοιμα έ?Το είχες σχεδιάσει το έγκλημα..Και βγαίνω εγώ ο κακός,έτσι?Μα δεν θα σε αφήσω να με ξεφτελίσεις..Θα το κάνω εγώ πρώτος..Θα μάθουν όλοι ποια είσαι..Μου φαγες τη ζωή και γω δεν θα το αφήσω έτσι.."
Εκείνος μιλούσε και αυτή μάζευε..Της ερχόταν αναγούλα,το στομάχι της πετρωνε σε κάθε κουβέντα και προσπαθούσε να θυμηθεί αν και πότε και αυτή έκανε κάτι τέτοιο..Αν ποτέ αυτή ανοιξε την κόλαση και τον έβαλε μέσα να ζήσει..Γιατί αυτό που ζούσε αυτή τη στιγμή ήταν κόλαση που έκαιγε κάθε ωραίο στην ψυχή της..Εκείνη μάζευε και κείνος μιλούσε,φώναζε..Ώσπου τη λύση την έδωσε εκείνος καθώς της είπε ότι φευγει και δεν θα γυριζε απόψε και όταν τόλμησε να του ζητήσει το κλειδί του σπιτιού γιατί ήταν το μοναδικό αφού τα δικά της τα είχε αφήσει στη μητέρα της και αυριο θα τα χρειαζόταν επιστρέφοντας απο ταπρωινά ψώνια γιανα μπει σπίτι, της απάντησε με ειρωνεία και μίσος:
"Όταν θα χεις λεφτά να πληρώσεις το σπίτι τότε θα σου δώσω το κλειδί για να το κάνεις ότι θες " και έτσι έκλεισε η πόρτα πίσω του αφήνοντάς τη να τα χει χαμένα..
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ? Και τώρα να τη να στριφοτγυρνά το δαχτυλίδι καθώς όλα περνούσαν με ταχύτητα μπροστα από τα μάτια της..Θα βρισκε λύση.κείνος είχε φύγει και αυτή συνειδητοποιήσε ότι μόλις πήρε μια άνασα ανακούφισης..
Και τωρα τι?Τώρα τίποτε ..Το μόνο που θα κανε ήταν να απολάυσει ένα φλυτζάνι ζεστό καφε ακούγοντας την αγαπημένη της μουσική..
Σηκώθηκε και αφησε δίπλα στο τραπεζάκι το βαρύτιμο δαχτυλίδι αφήνοντας πίσω της κάθε πόνο και προχώρησε χαλογελώντας στην κουζίνα..

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Να είσαι εκεί



Να εισαι πάντα μεσα στη ζωή μου,να μ αγαπάς..Να είσαι εκεί και να γεμίζεις χρώμα τα όνειρά μου,να εισαι εκεί για να δίνω στην ψυχή σου φτερά και στα δικά σου όνειρα φωτιά..Να σαι εκεί καρδια μου ,να σαι εκεί..


Να με προσεχεις,να με αντέχεις..


Αυτά τα μάτια μου έδειξαν ότι η αγάπη δεν γνωρίζει χτες δεν αφήνει ότι αξίζει να χαθεί ,γνωρίζει μόνο σήμερα..Σ ευχαριστώ που με αγαπάς..


Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

HOPE IS HOME

"hope is home..



hope has a place in a lover's hart..Κοιτα να αγαπάς ,γιατι έτσι μπορέις να ονειρευτείς ΚΑΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΊΨΕΙΣ το όνειρό σου δώσε φτερά σε αυτό που με αγάπη ονειρευτηκες και ευχήσου να ταξιδέψει σε κάποιον που θα μπορέσει να κάνει αυτό το όνειρο αληθινό..



Για λίγο ας αφήσουμε πίσω τη μίζερη ζωή που μας χαρίζουν..Το να ονειρέυεσαι δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεσαι..Δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι..Είναι χαρακτηριστικό μιας προσωπικότητας άρτιας δομημένης που έχει τη δύναμη να ξεπερνα το φαινομενικό σήμερα και να αφήνεται σε αυτό που είναι πλασμένη και για αυτό που είναι πλασμένη..Στο ταξίδι ..Και ας μην ξεχνάμε ότι μέσα απο τα ταξίδια και τα όνειρα ξεπήδησαν οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις του κόσμου μας..HOPE IS HOMΕ..

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

ψαχνω να βρω τα Blog καποιων που με "παρακολουθουν"αλλά....

Υπάρχει ένα μικρο θεματάκι..Προσπαθώ να μπω στα Blog αρκετών από εσάς που παρακολουθείται και διαβαζεται το δικό μου αλλά υπάρχει ένα μικρό θέμα..Δεν μπορώ να βρω τη σελίδα σας ώστε να διαβαζω τις αναρτήσεις σας ..ΑΝΤΙ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟ ΔΙΚΟΣΑΣ BLOG παραπέμπομαι σε μια πληθώρα άλλων ..Αν είναι ευκολο διορθώστε και βαλτε πρώτα το δικό σας..

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Δεν εγκατέλειψα, ειμαι εδώ ακόμα και απλά ευχομαι με δυναμη ψυχής



Η χρονια δεν ξεκίνησε καθόλου καλά για μένα και με έκανε να λείψω.. Βασικά Οι αλλαγές και οι ταραχές στη ζωή μου είναι εδώ και δυο μήνες τέτοιες που κραταν τον εαυτό μου μακριά..Θα μπορουσα να κάνω το blog ημερολόγιο αλλά δεν θέλω..Ποτέ δεν κράτησα ημερόλογιο και δεν θα το κάνω τώρα..ίσως γιατι όλα τωρα φαίνονται βουνό και τόσο μπερδεμένα ,ίσως γιατί είμαι δειλή και κατ ευφημισμό δυνατή και δεν θελω να χασω όποια εικόνα περασα προς τα έξω,ίσως γιατί όλα όσα τρέχουν είναι μοναδικά με μένα σε πρωταγωνιστικό ρόλο και απλά μοιαζουν με κάποια άλλα και δεν θα θελα ποτέ να μπω σε μια γενικευση καταστάσεων ,ίσως πάλι γιατί τόσα χρονια έμαθα να μαι εγωίστρια και να μη δείχνω σε κανένα τιποτα και να μη θέλω απο κανένα τίποτα..ΠΟΛΛΑ τα ίσως και τίποτα αυτή τη στιγμη δεν ισχύει αν δεν τα βρω με τον εαυτό μου..Κάποια στιγμη όμως θα γραψω μια ιστορία..Έτσι για το γαμώτο..Για να θυμάμαι ..Όμως φιλοι μου ,όσοι ακόμα είστε εδώ και ακόμα δίπλα μου ,ειλικρινά μέσα από την ψυχή μου εύχομαι καλή χρονια..Εύχομαι λιγότερα ψέματα,περισσότερες αλήθειες ,λιγότερες αμφισβητήσεις περισσότερη πίστη και εμπιστοσύνη από τους άλλους για σας και απο σας για εκείνους αλλά και για τον εαυτό σας αλλά πάνω από όλα δύναμη αντοχής στα ξαφνικά γεγονότα που ανατρεπουν το κάθε λεπτό της καθημερινότητάς σας ,ψυχικό σθένος και προπάντων πίστη στον εαυτό σας.. Θα υπάρξουν και υπάρχουν στιγμες που τα γεγονότα και οι καταστάσεις θα τρέχουν πριν απο σας αλλά τότε εύχομαι δύναμη να χετε να μπορεσετε να τα βγάλετε πέρα..Είμαστε ανθρωποι και σε όλους μας πολλές φορές εκεί που λες η ζωη έχει μπει στη σειρά της κάτι έρχεται και ανατρέπει το πρόγραμμα και εκεί ξεκινάμε απο την αρχή..Δύναμη λοιπόν η ευχή μου και αν λυγισετε κάποια στιγμή δεν είναι κακό..Ειμαστε ανθρωποι και μεσα από καθε τι που μας συμβαίνει μαθαίνουμε να ειμαστε όσο πιο αληθινοί μπορουμε και όποιος μας αντέξει ...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑς ΦΙΛΕς ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ