Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

για τη μαμά μου



Ξέρω πως είμαι και γω μαμά ,αρκετά μεγάλη σε ηλικία για να μιλάω για τη μαμά μου και πως θα πρεπε να μην είμαι τόσο μα τόσο συναισθηματική αλλά τι να κάνουμε;Δεν έπαψα ποτέ να είμαι και κόρη..
Η ΜΗΤΕΡΑ μου ζει σε μια πόλη της Β.Ελλάδας και είναι 70 ετών σχεδόν..Κατέβηκε για το καλοκαίρι και έμεινε εδώ στο νησί σχεδόν για τρεις μήνες..Σήμερα επέστρεψε στο σπίτι της και τολμώ να πω ότι μου λείπει πολύ ήδη..

Έχω χάσει τον πατέρα μου σε ηλικία 28 ετών (πολύ νωρίς θεωρώ παρόλο που ήμουν ήδη γονέας και γω )και μου έχει απομείνει μόνο αυτή και παρόλα τα πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε(μας χτύπησε και μας ο καρκίνος πριν 5 χρόνια και αμέσως μετά ακολούθησαν και άλλου είδους ασθένειες που απαίτησαν επεμβάσεις )είναι μια γυναίκα γεμάτη από δύναμη παρόλα τα χρόνια που κουβαλάει..
Ειλικρινά τη θαυμάζω αλλά δεν μπορώ να σας το κρύψω ,αγωνιώ μην πάθει κάτι..Την αγαπάω,τη λατρεύω και ειλικρινά φοβάμαι..Ελπίζω να ζήσει όσα χρόνια μπορεί χωρίς άλλα προβλήματα και γιατί όχι να ζήσει και να δει δισέγγονα από κάποια από τα εγγόνια της(6 είναι ,ζωή να έχουν ) ..Αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή είναι να της πω κάτι που λέω συχνά και θεωρώ ότι της αρέσει..
Της λέω "Σε αγαπώ μαμά..Καλό ταξίδι και θα τα πούμε τα Χριστούγεννα"