Από την αγάπη σε ένα ταξίδι στο απέραντο μίσος..Εκεί που ο δυνατός επιβάλλεται με τη βία,εκεί που η αγάπη δεν υπάρχει..Εκεί που καταρακώνεται μια ψυχή.Που ταξιδέυει στα σκοτάδια της αφάνειας του πόνου και της ανυπαρξίας..Εκεί που σκοτώνεται κάθε αξία..Εκεί που οι μεγάλοι γίνονται τέρατα που κατασπαράζουν..Τα λόγια είναι φτωχά.
Σήμερα δεν μιλάω για αγάπη σήμερα μιλάω για οργή,πόνο ,δάκρυα..Τον αντίποδα της ευτυχίας..
Τα έπόμενα βίντεο είναι πιο σκληρά ,πιο δυνατά..Γιατί τα ανάρτησα;Δεν ξέρω..Ειλικρινά δεν ξέρω..Μπορεί από την ντροπή που ένιωσα καθώς συνειδητοποίησα ότι ανήκω και γω στον κόσμο αυτών των τεράτων και θέλω να δώσω τη δική μου μάχη ενάντιά τους πολεμώντας τους με ότι μέσο έχω..Και το μέσο αυτό είναι η αναπαραγωγή και αναδημοσίευση αυτών των Βίντεο..Μπορέι να το κανα γιατί ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για την κοιμισμένη μου συνέιδηση που χάνεται μέσα στα προβλήματα της καθημερινότητας ξεχνώντας τον πόνο γύρω μου..Μπορέι γιατί είμαι άνθρωπος και αυτές οι σκηνές μου θύμισαν ξανά ότι υπάρχω σε έναν κόσμο που εξαρτάται από μένα..
Αν δεν αντέχεται μην τα δέιτε..Αν όμως τα δέιτε και ένα δάκρυ κυλήσει από τα μάτια σας τότε κάντε κάτι και σεις..ΑΝ μπορείτε
Α Ν Α Δ Η Μ Ο Σ Ι Ε Υ Σ Τ Ε Τ Α
Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος..Ας αναγνωρίσουμε στα παιδιά το δικαίωμα να είναι παιδιά μέσα από την αγάπη μας..Για να ανθίζουν πάντα τα παιδικά χαμόγελα...
2 σχόλια:
μια φορά κι ενα καιρό ήταν ο άνθρωπος....
σήμερα υπάρχουν τέρατα δράκοι, όχι βγαλμένοι απο τα παραμύθια μα από την εκμετάλευση...την ταπείνωση των άλλων...την άκρατη ατομικότητα και τον εγωισμό.
Ξεσπούμε πάνω σε ψυχούλες...αντί να πάμε να πνιγούμε και το λέω κυριολεκτικά....
μόνο που με ένα δάκρυ δεν κάνουμε τίποτε....με λίγα γινόμαστε βροχούλα....με πολλά καταιγίδα που παρασέρνει και αλλάζει τον κόσμο...
Αυτό που δεν μπορεσα ποτέ να καταλάβω είναι πως ένας άνθρωπος γίνεται τέρας και πως αυτό το τέρας γίνεται γονιός.Θα πρεπε να τους υποβάλλουν στα ίδια ισως για να καταλάβουν και να νιώσουν το φόβο και τον πόνο.
Πάντως πέρα από το θυμό μου θα πω και ευτυχώς που στην Ελλάδα δεν έχουμε τόσα πολλά παιδιά θύματα κακοποίησης-που ούτε και αυτά θα έπρεπε να υπάρχουν-αν και αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κλείσουμε τα μάτια,ειδικά όταν τα τελευταία χρόνια έχουμε παιδιά που αντιδρούν με βία που συνήθως διαιωνίζεται και στην υπόλοιπη ζωή τους.
ΕΥΗ
Δημοσίευση σχολίου