Πριν λίγες μέρες,λίγο μετά την Πρωτομαγιά Μια φίλη μου ζήτησε να γράψω αυτή την ανάρτηση για αυτήν..Το σκέφτηκα πολύ γιατί δεν ήξερα αν έπρεπε να την αφήσω να αναμοχλεύσει το παρελθόν..Μετά από συζήτησεις μαζί της κατάλαβα ότι το ήθελε πολύ άσχετα από την έκβαση που θα έχει -αν έχει- αυτή η έγγραφη συγγνώμη της..και έτσι την κάνω σήμερα..Την κάνω ίσως γιατί πιστεύω και γω ότι ο άνθρωπος στον οποίο απευθύνεται ίσως μπορέσει τώρα να τη συγχωρέσει..Και αν το διαβάσει,ας ξέρει ότι το έχει ανάγκη..
"Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη..Δεν ξέρω αν καταφέρεις ποτέ να με συγγχωρέσεις για τον πόνο που σου προκάλεσα αλλά θέλω να ξέρεις πως πονεσα και γω το ίδιο και ίσως περισσότερο από ότι έδειξα ή νομίζεις..ΠΟΝΕΣΑ ΠΟΛΥ..
Ν αι είχες δίκιο που με είπες δειλή τότε και έχεις δίκιο τώρα πια να με απεχθάνεσαι..Ναι ήμουν δειλή..Επέλεξα να ζω σε έναν κόσμο σίγουρο,εκεί που όλα ήταν γνωστά,εκεί που τίποτα δεν θα απειλούσε φαινομενικα ίσως την καθημερινότητά μου..Συμβιβάστηκα αλλά δεν άντεχα, να τολμήσω ,να επιλέξω έναν δρόμο που ταυτόχρονα θα ήταν παράδεισος και κόλαση μαζί..
Φταίω για τον πόνο σου,για την απογοήτευσή σου και για το μίσος σου..Φταίω πολύ γιατί δεν έκανα πίσω στην αρχή αλλά αφέθηκα και προχώρησα ενώ με ήξερα..Δεν ήμουν η δυνατή που νόμιζες ότι είμαι..Στο χα πει, αλλά δεν σε άφησα δυστυχώς να το καταλάβεις και όταν δεν μπορεσα να αντιδράσω ,όταν ένιωσα ότι η ζωή μου θα άλλαζε ,φοβήθηκα,έκανα πίσω και σε πλήγωσα ανεπανόρθωτα αφού δεν έκανα τίποτα για να σε στηρίξω όταν με χρειάστηκες,αλλά αντίθετα κρύφτηκα σαν τυφλοπόντικας στο λαγούμι μου και απλά παρατηρούσα ανίκανη να αντιδράσω,ανίκανη να κάνω κάτι..
Δεν περιμένω να με συγχωρέσεις για το κακό που σου προκάλεσα,να με συγχωρέσεις που διέψευσα τις προσδοκίες και την πίστη σου στη δύναμη μου,που σε άφησα να πιστεύεις ότι είμαι μια άλλη..Εύχομαι μόνο να μπορέσεις να ξεχάσεις ότι υπήρξα και μέσα από τη λήθη να πάψω να υπάρχω..¨"
..............Α
4 σχόλια:
Από τις πιο ωραίες συγνώμες που έχω συναντήσει!
Δεν ξέρω αν υπάρξει ο σωστός αποδέκτης, δεν ξέρω ακόμα κι αν υπάρξει το αν θα την αποδεχθεί, δεν ξέρω καν αν πράγματι η συγνώμη είναι πράξη, άποψη, τρόπος ζωής, μαρτύριο ή λύτρωση, αρχή ή τέλος, χαρά ή πόνος.
Ξέρω μόνο πως όταν κάποιος τη ζητάμε τέτοιο τρόπο, την αξίζει κιόλας.
Ελπίζω να πάνε όλα καλά για όλους, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό!
Είναι μια συγγνώμη αληθινή,χωρίς δήθεν και ψεύτικους ορυμαγμούς και δικαιολογίες..Μια αληθινή εξομολόγηση ψυχής,Γι αυτό και έκανα την ανάρτηση..
Για μένα H συγγνώμη είναι ξεγύμνωμα,παραδοχή αδυναμιών και παραμέρηση του εγωισμού που καταστρέφει..Θέλει πολύ θάρρος να παραδεχτείς τα σφάλματά σου..όταν το κάνεις όμως,όταν αφήνεσαι στα χέρια των αλλων να σε κρίνουν χωρίς να καλύπτεις τον εαυτό σου,τότε η συγγνώμη αξίζειγιατί πραγματικά το εννοείς..
ξέρεις ότι τη ζήτησες μέσα από το είναι σου,ταπεινά και χωρίς να περιμένεις τίποτα.
Ειλικρινά ευχομαι και ελπίζω και γω όλα να πάνε όλα καλά 'οτι και αν γίνει τελικά..
Έχω συναντήσει δύο ειδών αληθινές συγνώμες. Και μιλώ από καθαρά προσωπική μου εμπειρία.
α). Αυτή που τη ζητάς όταν έχεις πραγματικά μετανιώσει για κάτι κακό που θεωρείς ότι έκανες και ξέρεις βαθιά μέσα σου πως δεν θα το ξανακάνεις γιατί σε έφθειρε άσχημα και αναγνωρίζεις ξεκάθαρα πως ουσιαστικά είχες κάνει λάθος.
β). Αυτή που τη ζητάς ξέροντας ότι έκανες ή κάνεις ή θα κάνεις αργότερα ή και όλα μαζί, κάτι που είναι κακό για κάποιον/ους αλλά δε μπορείς να κάνεις αλλιώς!
Είτε από αναγνωρισμένη σου αδυναμία, είτε από εκβιασμό που δέχεσαι, είτε όμως ακόμα πιο άσχημα, από μια κατάσταση που βιώνεις και ενώ είναι απόλυτα δυνατή για εσένα, παράλληλα είναι απόλυτα αρνητική για τον άλλο. Για τον άλλο που κατά τ' άλλα δε θα ήθελες με τίποτα να πληγώσεις.
Όμως δεν μπορείς να βρεις άλλο δρόμο να περάσεις. Δε μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό. Δε μπορείς να νιώσεις τον χώρο και τον χρόνο χωρίς αυτό που κατά τ' άλλα θα πληγώσει απόλυτα τον άλλο.
Τότε πραγματικά είναι τραγική αυτή η συγνώμη γιατί ενώ την εννοείς απόλυτα, ομολογείς και το ότι θα συνεχίσεις να πληγώνεις, θα συνεχίσεις να κάνεις αυτό που δε θα ήθελες να σου κάνουν. Θα συνεχίσεις να νιώθεις ένοχος.
Παράξενη η φύση του ανθρώπου! Ανεξερεύνητη! Και όποιος νομίζει ότι έχει το σωστό είναι βαθιά γελασμένος. Το λάθος και το σωστό φλερτάρονται πολλές φορές απροκάλυπτα ακόμα και μέσα στην ίδια μας τη σκέψη.
Το τί νιώθουμε, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν έχει καμία απόλυτη σχέση με το τι θα έπρεπε. Μπορεί σε πολλές φάσεις τις ζωής μας να συμπορεύονται αλλά αυτό συμβαίνει από καθαρή τύχη. Ούτε ερμηνεύει κάποια φυσική μας κατάσταση, ούτε πρέπει να θεωρηθεί η βάση των πράξεων μας.
εγω ειμαι σιγουρος πως ο αποδεκτης...οχι μονο δεχτηκε τη συγγνωμη μα την στολισε με δακρυα λυτρωσης και για αυτον..την εβαλε στην καρδια του..την κρατα σαν το μεγαλυτερο δωρο και μυστικο συναμα...και περιμενει...
να ξέρεις πως ολα θα πανε καλα...καλυτερα απο ο,τι περιμενεις!!
Δημοσίευση σχολίου