Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Η βροχή



Ήταν πολύ κουρασμένος απόψε αλλα ένιωθε ότι κάτι έπρεπε να κάνει..Κάτι που μέσα του τον έτρωγε και τον βασάνιζε..Αλλά δεν ήξερε τι..
Μια βόλτα ίσως τον βοηθούσε..Πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου και κατέβηκε..Φυσούσε πολύ εκείνη την ώρα και έβρεχε..Σήκωσε το γιακά του σακακιού του και άρχισε να τρέχει γρήγορα για να μπει στο αμάξι..'Ανοιξε την πόρτα ,κάθισε στη θέση του και έβαλε ένα τυχαίο cd αλλά έμεινε εκεί..Στάσιμος..Ακούμπησε το κεφάλι του επάνω στο τιμόνι για μερικά δευτερόλεπτα και σηκώνοντας τα μάτια κοίταξε στον καθρέφτη του..Είχε αλλάξει όψη..Ήξερε τι ήθελε τώρα.Αυτά τα 5 δευτερόλεπτα σκέψης τον ξύπνησαν..Έβαλε μπροστά και ξεκίνησε..Η βροχή και ο αέρας δεν έλεγαν να σταματήσουν.Σαν τον λυμεώνα της δικής του καρδιάς που μαινόταν εκείνη την ώρα και η καταιγίδα έκανε το ίδιο.. Ήταν σαν να ανταγωνίζονται ποιος θα επικρατήσει..
Ο δρόμος μάκραινε και τα φώτα της πόλης του ήταν πια αρκετά πίσω του..Δεν τον ένοιαζε αυτό ..Τον ένοιαζε να φτάσει εκεί που η ζωή κάποτε τον είχε οδηγήσει στο όνειρο και κείνος δεν μπόρεσε να το πραγματοποιήσει..Δεν έφταιγε εκείνος..Δεν μπορούσε..Οι συνθήκες ήταν δύσκολες και όλα τότε φαινόταν τόσο απόμακρα και απραγματοποίητα..Ακόμα και η ζωή του εκείνη τη χρονική στιγμή τυλιγόταν με αλυσίδες και ήταν αδύνατο να προχωρήσει..
Η βροχή συνέχιζε να χτυπάει στο παμπρίζ του αυτοκινήτου και, αν και δυσκόλευαν αρκετά την οδήγηση ,εκείνος προσπερνούσε τη δύναμη της γιατί η δύναμη της ψυχής του ήταν πιο δυνατή από εκείνη και οι σκέψεις του πιο δυνατές από κάθε εμπόδιο..Έπρεπε να πάει εκεί ..Εκεί που έδιωξε την ευτυχία μέσα από τα χέρια του..Εκεί που άφησε την αγάπη να πετάξει μακριά με δυο λέξεις..Εκεί που πάντα γυρνούσε το μυαλό του ακόμα και αν η ζωή του συνέχισε..Έπρεπε να καταφέρει να ξορκίσει τα φαντάσματα που τον κυνηγούσαν όχι για να ξεχάσει αλλά για να μη είναι πια άδειος και κατα βάθος θυμωμένος ..Ήθελε να πάει εκεί να αφουγκραστεί τη στιγμή ,να γυρίσει πίσω και να δώσει στον εαυτό του την ευκαιρία να συγχωρέσει εκείνη την περίοδο της ζωή του,να δώσει την ευκαιρία να συγχωρέσει τον ίδιο το χρόνο..
Δεν ήξερε πόση ώρα είχε περάσει.Ο χρόνος είχε μείνει πίσω..Έπρεπε να μείνει πίσω και να τρέξει αυτός μπροστά..
Πήρε μια κλειστή στροφή σε μια παρακαμπτήριο της εθνικής ..Ο δρόμος ήταν καλός αν και η βροχή είχε κάνει ρυάκια στο δρόμο που ήταν παγίδες αλλά κατάφερε να συγκρατήσει το αυτοκίνητό του,όχι όμως και ένα δάκρυ που κύλησε από τα μάτια του..Είχε φτάσει εκεί στο τέρμα της πορείας του..Έκλεισε τα φώτα άφησε τη μουσική να παίζει και αφέθηκε να κοιτάξει γύρω του..Μισάνοιξε το παράθυρό του και απόλαυσε το άρωμα της βροχής..Κάπου εκεί η ματιά του έπεσε σε ένα άλλο αυτοκίνητο..
-Να πάρει δεν είμαι μόνος" είπε και άφησε τη ματιά του για λίγο επάνω στη σκιά που όλο και περισσότερο φωτιζόταν από τα φώτα της πόλης..Ένας άνθρωπος βρισκόταν κάτω από τη βροχή και δεν έδειχνε να νοιάζεται που έπεφτε καταρακτωδώς..Δεν νοιαζόταν για τίποτε..Απλά καθόταν..
Ανοιξε την πόρτα του και κατέβηκε κάτω..Αφού μπορούσε εκείνος, θα το 'κανε και αυτός και ας ήταν τρελό ..Τα πόδια του βούλιαξαν στη λάσπη αλλά συνέχισε να πλησιάζει τη σιωπηλή σκιά και κάθισε λίγο πιο μακρυά..Η σκιά κάτω από το φως είχε δυναμώσει..Ήταν γυναίκα και..Δεν ήταν δυνατόν..Ήταν εκείνη..Εκείνη που χρόνια πριν μια τέτοια βροχερή μέρα είχε χάσει..

Η γυναίκα γύρισε το κεφάλι της..Δεν μπορούσε να δει την έκφρασή της απλά κατάλαβε ότι τον αναγνώρισε..Δεν είπε λέξη και δεν είπε ούτε και αυτός..Τα λόγια εκείνη τη στιγμή ήταν μάταια..Τον είχε ήδη πλησιάσει και το πρόσωπό της ήταν τόσο κοντά του που ένιωθε την ήρεμη αναπνοή της..'Αγγιξε το πρόσωπό του και ακούμπησε τα χείλη της στα χείλη του και αγκαλιασμενοι ,χωρίς λέξη, προχώρησαν στο αυτοκίνητο του..Δεν μιλούσαν,δεν μίλησαν,μόνο άφηναν το χρόνο να οδηγήσει τα βήματά του δικού τους χορού και όταν ο χρόνος εξαγνίστηκε εκείνη άνοιξε σιωπηλή την πόρτα,την έκλεισε, πλησίασε στο παραθυρό του και κει ,κάτω από τη βροχή να τρέχει πάνω στο πρόσωπό της, του είπε ψιθυριστά..
_"Σε περίμενα..Κάθε χρόνο τέτοια μέρα εδώ και 10 χρόνια σε περίμενα..Μια μέρα κάθε χρόνο..σε ευχαριστώ που ήρθες..Σε Αγαπώ.."και απομακρύνθηκε αργά αλλά με βήματα που αποδείκνυαν πια ότι είχε και κείνη ξορκίσει το δικό της χρόνο.Μπήκε στο αυτοκίνητό της ,πέρασε από δίπλα του χωρίς να τον κοιτάξει καθόλου και χάθηκε μέσα στη βροχή πίσω από τη στροφή του δρόμου..
Έβαλε και κείνος μπροστά και ξεκίνησε χωρίς σκέψεις πια και χωρίς γιατί..
Σαν σήμερα μια βροχερή μέρα που η ζωή τού είχε στερήσει την ελπίδα ,έγινε το σήμερα που η ζωή τού χάρισε την γαλήνη της ψυχής του..Από σήμερα οι παλιές αναμνήσεις εκείνης της εποχής δεν θα ήταν γεμάτες από γιατί, από το αίσθημα κενού και σφιξίματος στο στομάχι κάθε φορά που η μνήμη του θα την έφερνε -εικόνα πικρής αναμνησης -στο μυαλό του αλλά ,από σήμερα και για πάντα ,θα ήταν πια γεμάτες από εκείνη και την αγάπη που ποτέ για αυτούς δεν θα έσβηνε...

Και η βροχή συνέχισε να πέφτει δυνατή..

10 σχόλια:

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Και γιατί χώρισαν;

Φως στα όνειρα είπε...

Καλησπέρα..Θα έλεγα πως υπάρχουν δεκάδες λόγοι..Π.χ πιέσεις λόγω οικογενειακών καταστάσεων που αφορούν τη ζωή του ενός,παράλληλοι δρόμοι,μια αρρώστια,μια μετοίκηση ..Πολλές αιτίες υπάρχουν..
Συνήθως όμως όταν γράφω εστιάζομαι μόνο στα συναισθήματα και στις αντιδράσεις..Τα συναισθήματα δυστυχώς συνήθως κρύβονται στην καθημερινότητά μας γιατί γίνονται το αδύνατο σημείο στο οποίο μπορούν πολλες φορές να μας χτυπήσουν οι άλλοι.. Αυτά που κρύβονται,αυτά με ενδιαφέρουν να βγάλουν οι ήρωές μου..

Υάδα είπε...

Πιστεύω πως τα συναισθήματα και τα αισθήματα δεν έχουν καταλαγιάσει. Το ότι συναντήθηκαν εκεί, εκείνο το βράδυ, δηλώνει σίγουρα πως και οι δυο τους έχουν μέσα τους, όχι τόσο το απωθυμένο, αλλά το απραγματοποιήτο.. κάτι σαν αυτό που λένε "η ζωή που δεν έζησα"..

Αυτό που περιγράφεις, με μια άλλη μορφή και βέβαια άλλα πρόσωπα, το έχω ζήσει και σίγουρα μπορώ να καταλάβω πως νιώθουν αυτοί η δύο άνθρωποι.

Αν ήμουν στη θέση της γυναίκας, το μόνο που θα άλλαζα, ήταν η απομάκρυνσή. Θα έμενα εκεί που λαχταρούσα, στον άνθρωπο που αγαπάω, προσπαθώντας να αψηφίσω όσα μας χωρίζουν.

Λειτουργώ με την καρδιά τις περισσότερες των περιπτώσεων.. κι ας πληγώνομαι. Τουλάχιστον ξέρω πως δε θα έρθει η στιγμή που θα μετανιώσω για κάτι που μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω αλλά δεν έκανα..

Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχουμε

υγ: Το κείμενό σου με παρέσυρε... ειλικρινά πανέμορφο.. :-))

Φως στα όνειρα είπε...

Καλημέρα Υάδα..Είναι πολύ σημαντικό για μένα να μπορώ να κάνω κάποιον να ζει ό,τι γράφω..Μου δίνει δύναμη πίστεψέ με ,να γίνω καλύτερη..όλοι χρειαζόμαστε την εποιδοκιμασία για να γίνουμε καλύτεροι..Είναι και αυτό ένα χαρακτηριστικό των ανθρώπων.
Όσον αφορά την ιστορία ,αν την συνέχιζα δεν ξέρω ποιο θα ήταν το τέλος.Ειλικρινά .Δεν το σκέφτηκα..Δεν με απασχολούσαι..Ήθελα να μείνω στη στιγμή..Σε εκείνη τη στιγμή που ο χρόνος γι αυτούς σταματάει..
Το μετά είναι απροσδιόριστο,δεν υπάρχει..Τουλάχιστον οι ήρωές μου έζησαν τη στιγμή και κατάλαβαν ότι τίποτα δέν έχει τελειώσει..Από εκεί και πέρα το πως θα αντιδρούσαν και θα συνέχιζαν θα ήταν αποτέλεσμα της συνάρτησης πολλών παραγόντων που θα έκανε το αποτέλεσμα της συνύπαρξης πιθανό αλλά μπορεί και αβέβαιο.. Ίσως να έφερνε μεγαλύτερο πόνο αν δεν τα κατάφερναν να είναι μαζί..Εκείνο που ζουν οι ήρωές μου είναι η στιγμή που δίνονται ξανά ο ένας στον άλλο..Η υπόσχεση ότι υπάρχει ο ένας για τον άλλο ακόμα,ότι δεν χάθηκαν..Ναι είναι κομμάτι "της ζωής που δεν έζησα"αλλά μέχρι εκεί μπορούσαν να φτάσουν αυτή τη ζωή..Στην υπόσχεση..Στο "είμαι εδώ για σένα",στο "Σ Άγαπώ"το άδολο,το μη εγωκεντρικό..Και αυτή η αγάπη για μένα είναι το πιο σημαντικό..Να αγαπάς να αγαπιέσαι και να μην ζητάς ποτέ τίποτα το χειροπιαστό πέρα από το να σε αγαπούν και να το νιώθεις..Να ξέρεις ότι υπάρχει κάποιος για σένα ,κάπου,που ακόμα είναι δεμένος ή δεμένη μαζί σου,που πάντα θα είναι η καρδιά του δίπλα από τη δική σου ,που θα χτυπάει για σένα..Γιατί τα συναισθήματα σε κρατάνε ζωντανό..
Ζω και γω πολύ με το συναίσθημα..πολλές φορές το αφήνω να βγαίνει μα εκείνη τη στιγμή που θα ζήσω δεν την ξεχνάω ποτέ ακόμα και αν η λογική επικρατήσει στις μετέπειτα στιγμές ..Για μένα μετράει η στιγμή που θα νιώσω ακόμα και αν αυτό είναι θυμός,απογοήτευση, πόνος και ειλικρινά ζώντας μέσα τους, μαθαίνω από αυτά ..

Γιατί αυτό που κρατάω είναι η γλύκα τους,ακόμα και αν βγαίνει μέσα από πόνο καρδιάς και ψυχής..

Καλή εβδομάδα και ειλικρινά χαίρομαι που βρήκα έναν άνθρωπο να καταλαβαίνει αλλά πάνω από όλα να νιώθει..

Φως στα όνειρα είπε...

Υ-γ και άσχετο με τον σχολιασμό και την ανάρτηση..
Πολλές φορές λόγω ταχύτητας ανάρτησης και γιατί δεν μου αρέσει να διορθώνω τα κείμενα των σχολίων μου σε επίπεδο έκρασης απόψεων -τα θέλω αυθόρμητα και αληθινά- γίνονται λόγω ταχύτητας ορθογραφικά λάθη..Π.χ το επιδοκιμασία ή το απασχολούσε..Δεν είμαι ανορθόγραφη και ζητάω συγγνώμη που τα βλέπετε..Ειλικρινά συγγνώμη..Εδώ βγάζουν τα μάτια τα δικά μου,φαντάζομαι πόσο περισσότερο τα δικά σας..

Υάδα είπε...

Τί να πω κι εγώ με τα δικά μου τα μαργαριτάρια.. κι εγώ δεν είμαι ανορθόγραφη, αλλά λόγω ταχύτητας λάθη γίνονται..
Το νόημα είναι ίδιο και ελπίζω να μη χάλασα κανενός τα ματάκια..

*απωθημένο

:-))

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Απορώ γιατί μερικοί άνθρωποι δυσκολεύουν τη ζωή τους.Εγώ πάντα λέω αυτό που αισθάνομαι , ακόμα και όταν ξέρω οτι ίσως δεν πρέπει να το πω.Τα αισθήματα μας δεν πρέπει να τα κρύβουμε , να τα καταπιέζουμε , να τα αλλάζουμε μορφή γιατί τα " πρέπει " το επιτάσουν. Λέω το σ' αγαπώ συχνά στον άνθρωπο μου γιατί το νοιώθω , φιλώ τους ανθρώπους γύρω μου όταν θέλω να τους δείξω πόσο τους αγαπώ.Ζητώ συγνώμη πολύ εύκολα όταν αισθάνομαι οτι έτσι πρέπει.Ο εγωισμός δεν πρέπει να υπάρχει ανάμεσα σε δύο πλάσματα που αγαπιούνται, πρέπει να ψάχνουν για λύση..όλα θα πάνε καλά πάντα λέω..

Φως στα όνειρα είπε...

και γω αυτής της άποψης είμαι..Η αγάπη πρέπει να δείχνεται και να εκφράζεται..Ο εγωισμός καταστρέφει και κεινο που έμαθα από την μέχρι τώρα ζωή μου είναι να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους..Για κανέναν δεν έίναι ευκολο να αφήνει τον εγωισμό στην άκρη γιατί χωρίς αυτόν μέσα στην κοινωνία που έχει γίνει αδηφάγα και πολύ σκληρή δεν χρειάζονται όπως είπα τα συναισθήματα..Στις σχέσεις όμως όλα πρέπει να εκφράζονται..Είναι ο χώρος που αισθανόμαστε ασφαλείς και εκεί που πρέπει να δείχνουμε ό,τι νιώθουμε΄..Και θα συμφωνησω και με κάτι ακόμα..Αν υπάρχει αγάπη πραγματικά υπάρχουν και βρίσκονται λύσεις ακόμα και στα μεγαλύτερα προβλήματα..

Καλημέρα σε όλους..

mariposa είπε...

και μενα με ταξιδεψε..μπραβο σου..εγω θα παρομοιασω τη γυναικα με την ιθακη μας καποια στιγμη αν ειμαστε τυχερη θα την βρουμε , το θεμα ειναι και μετα τι???οταν βρουμε αυτο που ευχομαστε , που ζηταμε τι κανουμε μετα??οταν πραγματοποιηθει το ονειρο μετα?? και ενα αλλο μεγαλο ερωτηματικο μου οταν αυτο συμβει θα το καταλαβω???τεσπα πολλα ερωτηματικα ...και παλι μπραβο σου..

Φως στα όνειρα είπε...

mariposa σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια σχετικά με το κείμενο..
Όσο για τις ερωτήσεις σου είμαι σίγουρη πως όταν φτάνει η ώρα να νιώσουμε την αγάπη αληθινά,το καταλαβαίνεις..Να το πιστεύεις αυτό..Από κει και πέρα ο χρόνος θα δείξει τι θα γίνει..