Ένα άσχημο περιστατικό

Χτες το βράδυ είμασταν μάρτυρες μιας άσχημης κατάστασης..Είχαμε βγει με την παρέα μας για φαγητό σε μια παραλιακή ταβέρνα..Κανένας δεν περίμενε και δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθούσε..Σε ένα τραπέζι λίγο πιο πίσω ήταν μια άλλη παρέα..Ξαφνικά εκεί που τρώγαμε και διασκεδάζαμε συζητώντας ,σιγή απλώθηκε σε όλο το μαγαζί..Ένας από τους άντρες εκείνης της παρέας επιτέθηκε λεκτικά με πολύ άσχημους χαρακτηρισμούς σε μια από τις γυναίκες και από ότι καταλάβαμε ήταν η γυναίκα του..Εκείνη προσπαθούσε να τον ηρεμήσει αγκαλιάζοντάς τον,παρακαλώντας τους να φύγουν,ισως γιατί ήξερε τι θα επακολουθούσε αλλά εκείνος δεν καταλάβαινε τίποτα..Της έλεγε λόγια απαράδεκτα..Δίπλα καθόταν το παιδί τους ένα κοριτσάκι ηλικίας μέχρι 12 ετών που σηκώθηκε και έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι όσο εκείνος εβριζε τη μητέρα του..Κάποιοι από την παρέα απομάκρυναν τη γυναίκα και την έβαλαν να καθήσει σε μια άλλη καρέκλα μακριά για να τον ηρεμήσουν και κείνος άρχισε να φωνάζει"αφήστε την μόνη..Μην της μιλάει κανένας..Μην τολμησει κανένας σας να της μιλήσει..Δεν την βλέπετε πως υποκρίνεται την θλιμμένη;Που να την πάρει ο διάολος την ηλίθια,την βλαμμένη..Κοιτάξτε την ρε κοιτάξτε την κλάιει..Πόσο ηλίθια μπορέι να είναι;'Είπε και άλλα που δεν τολμάω να πω..Τα μάτια μου ήταν στραμμένα σε κείνη τη γυναίκα..Η ψυχή μου πόνεσε..Έκλαιγε και γυρνούσε γύρω της και ζητούσε συνεχώς συγγνώμη και όσο εκέινη το έκανε ο άντρας της την έβριζε και την ξεφτέλιζε..Δεν μπορώ να περιγράψω ούτε την αμηχανία ούτε την ντροπή..Μάταια προσπαθούσαν να τον ηρεμήσουν οι άντρες της παρέας και ταυτόχρονα να δώσουν με τα μάτια ΄δύναμη στη γυναίκα..Όταν σηκώθηκε κάποια από την παρέα να πλησιάσει την γυναίκα αυτή εκείνος άρχισε να φωνάζει "αφήστε την ,ακούσατε αφήστε την μόνη"και όταν το παιδί τους τόλμησε να πλησιάσει τη μητέρα του άρχισε να φωνάζει και σε εκείνο που ήταν φανερά τρομαγμένο και την απομάκρυνε μια ηλικιωμένη γυναίκα που καθόταν σε ένα τραπέζι δίπλα τους με πάρα πολύ ωραίο τρόπο ..Η σκηνή κράτησε πάνω από 15 λεπτά και δεν τολμούσε να επέμβει κανένας γιατί ο σύζυγος και πιωμένος ήταν και καθώς ήταν και εκτός εαυτού δεν ήξεραν που θα καταλήξει..Τελικά κατάφεραν κάποιοι να τον πάρουν από εκεί και να μείνουν κάποιοι στην παρέα να ηρεμήσουν την γυναίκα..Όλη την ώρα κοιτούσα εκείνη την γυναίκα -γύρω στα τριάντα πέντε ήταν δεν ήταν-που έτρεμε και έλεγε συνέχεια.."τι του κάνω.τι του έκανα..Δεν με αγαπάει ας με αφήσει ..Σας παρακαλώ πάμε να φύγουμε"και κοίταζε τον κόσμο που την κοιτούσαν άλλοι με λύπη.άλλοι με συγκαταβατικό βλέμμα και άλλοι περίεργα..Ήταν ίσως από τα χειρότερα συμβάντα που έζησα..Κατάλαβα ότι η βία δεν είναι μόνο με ξύλο αλλά και ψυχολογική..Ο ψυχολογικός πόλεμος σε συνδυασμό με το ποτό γίνεται ανελέητος,σκληρός και απάνθρωπος..Το μόνο που ευχόμουν καθώς φευγαμε αλλά και ευχομαι και σήμερα είνα να μην να μην την πήγαιναν σπίτι και αν το έκανε αν πήγε πόσο θα αντέξει ακόμα..Γιατί αυτό είναι μαρτυρική ζωή και κανένας μα κανένας για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορεί να ταπεινώνει και να προσβάλλει έτσι έναν άνθρωπο..ΠΟΤΕ