Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Για κάποιον ...



Στη ζωή μας συναντάμε πολλούς ανθρώπους καθημερινά και με αρκετούς από αυτούς κάνουμε παρέα ,περνάμε χρόνο μαζί τους ..Ελάχιστοι από αυτούς είναι ικανοί όμως να μας κάνουν να γίνουμε καλύτεροι..Ισως μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού μας..Είναι οι μέντορές ,οι πυγμαλίωνες,το κάρμα μας ..Για τον καθένα από μας έχει και διαφορετική ονομασία αλλά η αξία των ανθρώπων αυτών είναι ίδια για όλους..
Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε έναν ανθρωπο που δεν ζει κοντά μου,που δεν τον βλέπω πια,που έχουμε χαθεί εδώ και χρόνια αλλά που χωρίς αυτόν δεν θα μουν αυτή που είμαι,χωρίς αυτόν δεν θα προσπαθούσα να ανοίξω κάποτε τα φτερά μου και να τολμήσω να διεκδικήσω τη ζωή μου ,χωρίς τη δική του στήριξη δεν θα συνέχιζα να προσπαθώ..Χωρίς τη δική του πίστη στη δύναμή μου -που δεν ήξερα καν εγώ ότι έχω-, χωρίς την προσπάθειά του τότε να με βοηθήσει ακόμα μέσα και από τον πόνο δεν θα έφτανα εδώ που είμαι..
Ελπίζω να νιώθει πόσα του χρωστάω,να χει νιώσει ότι είχε γίνει η δική μου δύναμη που μου έδινε θάρρος και ελπίδα να ξεπεράσω τα εμπόδια της περιόδου εκείνης πριν από μια δεκαετία και βάλε,τότε που έπρεπε να ξαναχτίσω μια ζωή από την αρχή και όλα ήταν τόσο μα τόσο δύσκολα..Πίστεψε σε μένα όταν ο κόσμος μου γκρεμιζόταν και γω παραπατούσα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας έχοντας να αντιμετωπίσω έναν εφιάλτη..
Στάθηκε δίπλα μου ακόμα και όταν συμπεριφερόμουν αλλοπρόσαλα,τότε που δεν ήμουν ο εαυτός μου,τότε που του συμπεριφέρθηκα άσχημα ..Δεν με εγκατέλειψε,δεν με άφησε,παρά μόνο συνέχισε να είναι εκεί και να με προτρέπει να κάνω βήματα ζωής,συνέχισε να με αγκαλιάζει όταν έσκυβα το κεφάλι και να με φροντίζει..
Ο χρόνος πέρασε ,εγώ πάτησα στα πόδια μου,και συνέχισα να ανεβαίνω σκαλοπάτια,συνέχιζω να ζω όπως με έμαθε και να προσπαθώ να γίνομαι όλο και καλύτερη..Μα ποτέ δεν τον ξέχασα ..Ποτέ δεν ξέχασα τον άνθρωπο αυτόν γιατί ήταν αυτός που ξεδίπλωσε τα φύλλα της ψυχής μου χωρίς να εκμεταλευτεί τίποτα και με βοήθησε να βρω την προσωπικότητά μου ,τα θέλω μου,τον εαυτό μου..
'Οσο βαριά και αν ακούγεται αυτή η φράση και βαρύγδουπη είναι πέρα για πέρα αληθινή και βγαίνει μέσα από την ψυχή μου..Είμαι αυτή που είμαι γιατί με έπλασες στα χέρια σου..

Σε ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου..Δεν θα ξεχάσω ποτέ..

6 σχόλια:

Υάδα είπε...

Και πόσο σημαντικό είναι να αναγνωρίζουμε και να μη λησμονούμε ανθρώπους που ήταν και είναι δίπλα μας στηρίζοντάς μας, ώστε να είμαστε ικανοί να προχωρούμε παρακάτω, παραπάνω... πιο ψηλά. Να είναι καλά ο άνθρωπός σου αυτός και έστω κι απο μακριά να τον αισθάνεσαι κοντά σου κάθε στιγμή..

Ξέρω πώς νιώθεις.. έχω κι εγώ έναν αντίστοιχο, μονάχα που πια δε ζει..

Φιλί γλυκό Ευρυδίκη μου. Καλημέρα :-)

Γιάννης Παππάς είπε...

ειναι πολύ γλυκό να θυμασαι αυτους που σε βοήθησανε και να τους ευχαριστείς

καλη σου νυχτα

Φως στα όνειρα είπε...

καλημέρα Υάδα μου..Δεν λησμονώ ποτέ όσους με στήριξαν όπως πάντα συγχωρώ αλλά προσπερνάω και όσους με έβλαψαν..Έτσι έμαθα..Έτσι με έμαθε εκείνος.

Λυπάμαι που έχεις χάσει το δικό σου άνθρωπο ειλικρινά και πίστεψέ με καταλαβαίνω το κενό του να μην υπάρχει στη ζωή..Μακάρι να ήταν καλά και να ήταν μακριά..Είναι μεγάλο το κενό της απουσίας τέτοιων ανθρώπων..

Φως στα όνειρα είπε...

Γιάννη σε ευχαριστώ για το λόγο σου αλλά είναι χρέος ψυχής για μένα αυτό..
Αν δεν το κάνει αυτό ό κάθε άνθρωπος,αν δεν μάθει να ευχαριστεί ακόμα και τους εχθρούς του για τις ευκαιρίες που του δωσαν για να παλέψει τότε δεν έχει μάθει τίποτα στη ζωή του..Τίποτα..

Καλημέρα και σε ευχαριστώ που πέρασες..

Εύα Παραδείσου είπε...

Ευριδίκη μου σε σένα θα είδε ομορφιά ψυχής γι' αυτό και σε ξεχώρισε... Κάποια μέρα θα ξανασυναντηθείτε. Η αγνή αγάπη δε χάνεται...

Φως στα όνειρα είπε...

Καλημέρα Έυα μου..Ξέρεις κάτι;Δεν ξέρω αν ξανασυναντηθούμε ποτέ,ούτε το περιμένω αν και ποτέ δεν ξέρεις το μέλλον τι σου κρύβει..Εκείνο που ξέρω είναι ότι είμαι πολυ τυχερή που βρέθηκε στο δρόμο μου αυτός ο άνθρωπος τότε και άλλαξε όλη τη ζωή μου..Άυτό είναι για μένα το πιο σημαντικό..