ΑΛΛΑΞΑ....

Αφορμή γι αυτή την ανάρτηση στάθηκε μια άλλη ανάρτηση..Μιας φίλης blogger..Η Υάδα έκανε μια ανάρτηση σχετικά με τα "πρέπει"..
Και πήρα την αφορμή να πω κάποια πράγματα και γω..Και την ευχαριστώ γιατί μου δίνει την ευκαιρία να ξεσπάσω λίγο(το λίγο μου άρεσε)..
Από μικρή μου έλεγαν:
(δεκαετία 80)΄(και φυσικά τα πρέπει τα επέβαλλαν άλλοι ,όχι η οικογένειά μου,αυτό είναι το παράδοξο)
"πρέπει να είσαι καλό κορίτσι και να μην κάνεις πράγματα που θα κάνουν τους γονείς σου να στεναχωρεθούν
-Πρέπει να είσαι καλή μαθήτρια
-Πρέπει να σέβεσαι του άλλους και να μην αντιμιλάς ευκολα
-πρέπει να ακολουθείς ότι η κοινωνία επιτάσσει
-Πρέπει να πατήσεις στα πόδια σου να γίνεις ανεξάρτητη..(οι γονείς μου)
(πολύ συμφωνούσαν όλες αυτές οι απόψεις με την τελευταία ,τι λέτε;)
Δεκαετία 90
Πρέπει να φροντίζεις την οικογένεια και το παιδί σου (αργότερα τα παιδιά σου)
Δεν πρέπει να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν (π.χ να απολαμβάνεις τη δική σου μουσική,ή να διαβάζεις για το Πανεπιστήμιο,ή να δουλεύεις σε μια δουλειά που σε ευχαριστεί επειδή δεν αρέσει σε κάποιους)
-Πρέπει να ακούς τον άντρα σου
-Δεν πρέπει να αποφασίζεις μόνη
-Δεν πρέπει να κοιτάς ψηλά
-Πρέπει να είσαι χαμηλών τόνων
-Πρέπει να λειτουργείς σύμφωνα με ό,τι λέει ο διευθυντής ,οι συνάδελφοι σου ,
η επαγγελματική ευσυνειδησία (όπως θέλει την παίρνει ο καθένας)πρέπει ,πρέπει ,πρέπει..΄Τόσα πρέπει για όλα που αν τα βάλω κάτω όλη η ενήλικη ζωή μου κάποτε ήταν μόνο πρέπει.. Ήταν πρέπει και φόβος να μην κάνω κάτι που θα στενοχωρέσει τους άλλους..Έφτασα κάποια στιγμή στο σημείο της κατάθλιψης αλλά δεν το είχα κατάλάβει..Είχα φτάσει στο σημείο να πιστεύω ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να είμαι καλά εγώ..Μέχρι που ένα γεγονός,ένα μοιραίο γεγονός άλλαξε τη ζωή μου..Ο άνθρωπος που λάτρευα από μικρό παιδί,ο άνθρωπος που μου είχε δώσει τα φτερά να πετάξω και να μην ακούω κανέναν-ποτέ δεν μου επέβαλε τα πρέπει απλά με έβαζε να σκεφτώ τι θέλω εγώ και ποια είναι τα δικά μου όρια-ο πατέρας μου,αυτός ο υπέροχος άνθρωπος ,πέθανε από ανακοπή καρδιάς τόσο ξαφνικά..Εκεί ήρθε το πρώτο ξύπνημα του "δεν πρέπει"..Εκείνη η στιγμή ήταν και η πιο καθοριστική στη ζωή μου..Εκεί άλλαξαν όλα..Τα πρέπει των άλλων έπαψαν να είναι και πρέπει για μένα σιγά σιγά..Τότε εκείνη την περίοδο μπήκε στη ζωή μου ο άνθρωπος που ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτησή μου και με βοήθησε να θέσω προτεραιότητες και να πατήσω καλά στα πόδια μου ,που με βοήθησε να βρω καιρό για μένα..Κράτησα όσα "πρέπει" και"μη" ήθελα εγώ και έφτιαξα και δικά μου για τον εαυτό μου που έγιναν ΣΤΟΧΟΙ φροντίζοντας να μην κάνω στους άλλους ότι δεν θα ήθελα να κάνουν οι άλλοι σε μένα..
Σιγά σιγά όλα δρομολογήθηκαν..Πάλεψα με τα δικά μου θέλω και όχι τα πρέπει που μου επέβαλλαν ..Συνεχίζω να παλεύω με βάση τα θέλω μου και ειλικρινά παρόλα τα λάθη που έκανα αυτά τα δεκα και βάλε χρόνια από τότε, είμαι ευχαριστημένη από τη ζωή ..Καταφέρνω να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα και τα "πρέπει" έγιναν κινητήρια δύναμη στα θέλω μου..Ό,τι ονειρευόμουν ότι μπορώ να έχω,ότι ονειρευόμουν ότι θα κάνω ,τα χω πραγματοποιήσει μέχρι τώρα..Αν ακουγα τα "πρέπει" των άλλων,τώρα δεν θα ήμουν αυτή που είμαι και προπάντων δεν θα μουν ήρεμη και ικανοποιημένη από τη ζωή και τον εαυτό μου..

Μπορεί να έφαγα πολλές φορές τα μούτρα μου αλλά σηκώθηκα και συνέχισα να πολεμάω..Μπορεί να έκανα λάθος επιλογές αλλά μέσα από αυτές έθεσα τα δικά μου θέλω στον εαυτό μου ..Έθεσα εγώ τους κανόνες της δικής μου ζωής και το ίδιο μαθαίνω και τα παιδιά μου να κάνουν..
Να κρατούν όσα "πρέπει" χρειάζονται για να λειτουργεί σωστά η ζωή τους σε όλα τα επίπεδα..
Πολλά πρέπει υπάρχουν για να τα αμφισβητούμε..Εμείς επιλέγουμε -βάση της προσωπικότητας που ο καθένας μας αναπτύσσει- ποια θα ακολουθήσουμε από αυτά και ποια θα απορρίψουμε..

Δεν χρειάζεται λοιπόν να κάνουμε όλα όσα μας έχουν επιβάλλει..Ας δώσουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να κάνει τα δικά του λάθη και να αναιρέσει -αν χρειαστεί- τα πρέπει που ο ίδιος έχει θέσει..Αυτός εξάλλου είναι και ο δρομος της αυτογνωσίας..Αυτή είναι μέρος της δικής μας πορείας για τη δική μας Ιθάκη..