Αχ θάλασσά μου

θάλασσα εσύ που κρατάς τα μυστικά ανείπωτα
και τα ψιθυρίζεις μόνο στον άνεμο




Θάλασσα εσύ που κρατάς κομμάτια της ψυχής και των ονείρων..Θάλασσα μaγεύτρα,πλανεύτρα,παρηγορήτρα,ζωή και θάνατος μαζί..Μεταβλητό στοιχείο για να μπορείς να ξεγλιστράς,να φεύγεις,να ξαναγυρνάς..
Όνειρα αφημένα στα χέρια σου χωρίς όρια,νιώθεις ,γέυεσαι τα φιλιά εραστών και αγαπημένων που ψάχνουν στην αγκαλιά σου παρηγοριά.. μήτρα μάνας που αγκαλιάζεις τα πλάσματά σου και τα παρηγορείς με το κύμα που χαιδεύει την καρδιά και την ψυχή..Θάλασσα γλυκιά που ερωτευμένη με τον άνεμοτον αφήνεις να σε χαιδεύει και παίζει μαζί σου,αλλά αλίμονο αν προσπαθήσει να σου επιβληθεί..Γίνεσαι Θάλασσα σκληρή,που ανταριάζεις από το θυμό και παρασέρνεις μαζί σου ό,τι βρεθεί μέσα σου..Θάλασσα εσύ σκληρή και άπονη ,γλυκιά και απέραντη αγκαλιά..

Θάλασσα εσύ, ψυχή γυναίκας..

Απλά ένας ύμνος;

(φωτό από mystakidis.com.....αναδημοσίευση από το istologio.org)


Επειδή είμαι η πρώτη είμαι και η τελευτάια
Είμαι η λατρεμένη και η περιφρονημένη
Είμαι η πόρνη και η Αγία
Είμαι η σύζυτγος και η παρθένα
Είμαι η μάνα και η θυγατέρα
Είμαι τα χερια της μητέρας μου
Ε'ιμαι η στερφα και πλήθος τα παιδιά μου
Είμαι η καλοπαντρεμένη και η απάντρευτη
Είμαι εκείνη που φέρνει το φως και κέινη που δεν γέννησε ποτέ
Είμαι η παρηγοριά από τις ωδύνες του τοκετού
Είμαι ο σύζυγος και η σύζυγος
Και είμαι γέννημα του άντρα μου
Είμαι γεννητρα του πατέρα μου
Είμαι η αδερφή του άντρα μου
Είμαι η μητέρα του

Να με σέβεστε πάντα
Γιατί είμαι η σκανδαλώδης και η μεγαλόπρεπη

ύμνος προς τη θεά Ίσιδα ,ύμνος προς τη γυναίκα

Απόφαση

Mπορώ να διαλέξω μεταξύ του να είμαι θύμα του κόσμου ή να ζήσω την περιπέτεια αναζητώντας τον θησαυρό μου..Ολα είνα ζήτημα του πως θα αντιμετωπίσω τη ζωή μου..Αν μπορώ να βαδίσω μόνη ,θα πάω μέχρι εκεί που θέλω..

Η μικρή πείρα της ζωής μου έχει δείξει ότι σε κανέναν δεν ανήκει τίποτα,ότι όλα είναι μια ψευδάισθηση..Όποιος έχει χάσει κάτι που είχε σίγουρο, τελικά μαθαίνει ότι τίποτα δεν του ανήκει..Και αν τίποτα δεν μου ανήκει δεν είμαι αναγκασμένη να ξοδευω το χρόνο μου για πράγματα που δεν είναι δικά μου μέσα σε οδυρμούς και πόνο..Καλύτερα να ζω σαν να ήταν σήμερα λοιπον η πρώτη (ή η τελευταία μέρα)μέρα της ζωής μου..Άρα πρέπει να ρισκάρω για να πω ότι έζησα,ακόμα και αν χάσω ό,τι έζησα στο τέλος της μέρας..Στο τέλος όμως θα μείνω με τη γλύκα των αναμνήσεών μου και αυτές δεν μπορεί κανένας να μου τις στερήσει.


Paulo Coelho

δυο υπέροχα τραγούδια

Για όσους λατρεύoυν τη ζωή

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ...

εκεί στο Νότο

Εκείβρίσκεται ότι αγαπάς και σε αγαπάει..Μην το ξεχνάς,μη φύγεις,μη χαθείς ,απλά να περιμένεις..Να περιμένεις να βρεθείς,να αγαπηθείς ,να νιώσεις το σκίρτημα μιας καρδιάς που αφήνεται στα χέρια σου..Μην την αφήσεις..Αν την αγαπάς μην την αφήσεις..

τατουαζ

Eχω πια ένα τατουάζ στην καρδιά μου που γράφει το όνομά σου...

και για να μην ξεχνιόμαστε....

Σώστε τα παιδιά

Από την αγάπη σε ένα ταξίδι στο απέραντο μίσος..Εκεί που ο δυνατός επιβάλλεται με τη βία,εκεί που η αγάπη δεν υπάρχει..Εκεί που καταρακώνεται μια ψυχή.Που ταξιδέυει στα σκοτάδια της αφάνειας του πόνου και της ανυπαρξίας..Εκεί που σκοτώνεται κάθε αξία..Εκεί που οι μεγάλοι γίνονται τέρατα που κατασπαράζουν..Τα λόγια είναι φτωχά.
Σήμερα δεν μιλάω για αγάπη σήμερα μιλάω για οργή,πόνο ,δάκρυα..Τον αντίποδα της ευτυχίας..




Τα έπόμενα βίντεο είναι πιο σκληρά ,πιο δυνατά..Γιατί τα ανάρτησα;Δεν ξέρω..Ειλικρινά δεν ξέρω..Μπορεί από την ντροπή που ένιωσα καθώς συνειδητοποίησα ότι ανήκω και γω στον κόσμο αυτών των τεράτων και θέλω να δώσω τη δική μου μάχη ενάντιά τους πολεμώντας τους με ότι μέσο έχω..Και το μέσο αυτό είναι η αναπαραγωγή και αναδημοσίευση αυτών των Βίντεο..Μπορέι να το κανα γιατί ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για την κοιμισμένη μου συνέιδηση που χάνεται μέσα στα προβλήματα της καθημερινότητας ξεχνώντας τον πόνο γύρω μου..Μπορέι γιατί είμαι άνθρωπος και αυτές οι σκηνές μου θύμισαν ξανά ότι υπάρχω σε έναν κόσμο που εξαρτάται από μένα..

Αν δεν αντέχεται μην τα δέιτε..Αν όμως τα δέιτε και ένα δάκρυ κυλήσει από τα μάτια σας τότε κάντε κάτι και σεις..ΑΝ μπορείτε
Α Ν Α Δ Η Μ Ο Σ Ι Ε Υ Σ Τ Ε Τ Α






Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος..Ας αναγνωρίσουμε στα παιδιά το δικαίωμα να είναι παιδιά μέσα από την αγάπη μας..Για να ανθίζουν πάντα τα παιδικά χαμόγελα...

Ένα ταξίδι

μια χώρα,μια αγάπη,ένα όνειρο,μια ελπίδα




εκεί που το μυστήριο και το χθες συμβιώνουν με το σήμερα, με τη δική μου ελπίδα ότι κάποτε θα το ζήσω και ο Νείλος θα κρατήσει το δικό μου μυστικό




Μια ήπειρος ,μια χώρα που έχει απ την καρδιά μου ένα κομμάτι παρμένο και που πάντα θα είναι ένα όνειρο που ποτέ δεν θα μπορέσω να αγγίξω αλλά πάντα θα ονειρεύομαι..Στην Αφρική ,σε αυτή χαρισμένο για ό,τι κρατάει από την ψυχή μου..

Φύλλο χρυσό

Και υπάρχουν στιγμές που δεν θες να μιλήσεις σε κανένα..Που λες αφήστε με μόνο μου..Μα η φωνή σου είναι κάλεσμα για όποιον σε αγαπά..Αυτός που αγαπάς,αυτή που σε αγαπάει ,το χέρι δεν θα στο αφήσει..Θα ναι εκεί μέσα στο σκοτάδι της ψυχής σου γιατί ξέρει πως εκείνη τη στιγμή τον έχεις περισσότερο ανάγκη από κάθε φορά..Ο ανθρωπος που σε αγαπάει είναι εκεί..Και θα ναι εκεί και δεν θα φύγει ακόμα και αν τον διώξεις,ακόμα και αν φωνάξεις,ουρλιάξεις,ακόμα και αν του ξεσκίσεις τις σάρκες του,ακόμα και αν τον κάνεις να νιώσει κομμάτια από τα λόγια σου..Ο ανθρωπος που αγαπά είναι εκεί δίπλα σου και κει θα μείνει..ότι και να γίνει..Απλά όταν βγεις από το τουνελ του μυαλού σου και τον δεις δίπλα σου θυμήσου να του πεις μια λέξη ..Σ αγαπώ..Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο ..Θα καταλάβει..

ΘΕΛΩ ΛΟΓΟ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ

Θέλω λόγο για να συνεχίσω..Και ο λόγος είσαι εσύ που μου χάρισες ξανά φτερά..Που μου έδειξες ότι ακόμα μπορώ να αγαπώ και να αγαπιέμαι..Θέλω λόγο για να συνεχίσω και ο λόγος είσαι εσύ..Περνάμε δύσκολες στιγμές χανόμαστε για ώρες, μέρες,κλείνεσαι μόνος στον εαυτό σου,μα δεν θα σε αφήσω..Ζω και θα μαι δίπλα σου,γιατί ζω για σένα..Μην το ξεχάσεις αυτό..Μην το προσπεράσεις..

ΕΝ ΛΕΥΚΩ

και γω που χρόνια γυρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη λευκή ζωή μου
μεταμφιεζω τη σιωπή σε λέξη
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
να έχει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει...

Ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα απο μένα και όλα γύρω μου στροβιλίζονται όλο και σε πιο γοργή κίνηση..Στέκω ακίνητη και παρακολουθώ τις εξελίξεις..Χρώματα ,στιγμές,άνθρωποι με προσπερνούν και γω παραμένω σταθερή..Ακίνητη..Τα πόδια μου έχουν ριζώσει και δεν κινούμαι..Ο φόβος είμαι εγώ..Και η δίνη όλο με σφίγγει όλο πιο γρήγορα κινείται..και γω εκεί..Σαν το μάτι του κυκλώνα που παραμένει ήρεμο αλλά γύρω από αυτό όλα σαρώνονται με τρομακτική δύναμη..Όταν θα τολμήσω να βγω,οταν θα τολμήσει ο λυμεώνας της ψυχής μου να μαίνεται θα υπάρχει ο κόσμος μου;

may it be

Και αν η καρδιά χάνεται σε σκέψεις και δρόμους που δεν τους ορίζει η ίδια,τα μάτια δίνουν χώρο στις φωνές και ακούς την καρδιά του άλλου να σου ψιθυρίζει και να σου δείχνει το μονοπάτι που οδηγεί στον Παράδεισο των ονείρων..Ποιός είπε στο πέρασμα των χρόνων και των αιώνων ότι δεν θέλει να ζήσει το όνειρο;

"Τα μάτια σου ......"

Η μοίρα ,τα λάθη η στιγμή έπαιξαν το ρόλο τους..Έχασε ο ένας τον άλλο και η αγάπη έσβησε όπως η αδύναμη φλόγα του κεριού όταν βίαια τη σβήνει η ριπή του ανέμου.Μα έτσι νόμιζεις,έτσι λες..Τίποτε απο αυτά δεν είναι αλήθεια..Για ένα λόγο..Και είναι λόγος καρδιάς και ψυχής..Πάντα ο ένας θα ανήκει στον άλλο..Παντα..
Δεν ξεχνάς ποτέ ότι αγάπησες,ότι σε άγγιξε,σε ταξίδεψε..Δεν ξεχνάς ότι σε αγγίζει ακόμα..Δεν ξεχνάς ότι αγάπησες και ακόμα αγαπάς,έστω και αν είσαι και είναι πια ταξιδιώτης σε άλλες θαλασσες..

Αυτά τα μάτια παντα όπου χαθείς και θα χαθεί,όπου βρεθείς και θα βρεθεί πάντα θα τα χεις επάνω της και κεινη θα τα ψάχνει,πάντα ο ένας θα είναι μπροστά στον άλλο και δίπλα και κοντά του..Γιατί ξέρεις και ξέρει..Ανήκετε ο ένας στον άλλο..Και θα ανήκετε για πάντα γιατί τα "πρέπει"των ανθρώπων δεν επεμβαίνουν στην καρδια και σε ό,τι αυτή έχει επιλέξει..Θα είστε για πάντα μια καρδιά σε δυο σώματα όπου και an είστε και αυτό δεν το αλλάζει τίποτα..ΤΙΠΟΤΑ...

Η ΑΓΑΠΗ δεν σβήνει..

Χωρίς εσένα

χωρίς εκείνον η καρδιά σου΄θα ταν μισή
χωρίς εκείνον η ζωή σου θα ήταν άδεια
χωρίς εκείνον θα ζούσες μια ζωή χωρίς όνειρα
χωρίς εκείνον θα ταξίδευες μόνη σε μονοπατια που χρειάζονται δύο
χωρίς εκείνον θα σουν σαν τη γη χωρίς φεγγάρι τη νύχτα
χωρίς εκείνον θα σουν ένας κομήτης που ταξιδευει το σύμπαν χωρίς προορισμό
χωρίς εκείνον θα σουν σαν θάλασσα χωρίς ζωή

Χωρίς εσένα δεν θα ημουν αυτή που έγινα
χωρίς εσένα δεν θα ημουν αυτή που αγάπησες,ένιωσες,που σε αγάπησε και ακόμα σε αγαπάει
Χωρίς εσένα δεν θα γέμιζε η ζωή μου με τα χρώματα των συναισθημάτων
Να με αγαπάς ,να με κρατάς,πάντα θα υπάρχω γιατί υπάρχεις

το 5 βήμα

Ίδιο τραγούδι ,ίδια στιγμή,ίδια έυχή
και δεν ήξερες,δεν ήξερε
μόνο που η αγκαλια τώρα πια είναι γεμάτη
και τα χέρια σας δεμένα σφιχτά..
Το νιώθεις ,δεν το θέλεις απλά, το νιώθεις.
Το νιώθει ,δεν το θέλει απλά ,το νιώθει..
Αρρηκτος δεσμος ..Το πέμπτο βήμα..
Ίδιο τραγούδι,ίδια στιγμη ίδια ευχή..

΄Μην το πεις πουθενά,δεν θα σε πιστέψουν
αλλά εσύ ξέρεις ,τώρα πια ξέρεις..

Κάνε υπομονή

Και μια που γυρίσαμε χρόνια πίσω,ένα τραγούδι διαχρονικό που το σιγοτραγουδάμε κρυφά ,μέσα μας ,για να πάρουμε δύναμη όταν η ζωή μας φέρνει μπροστά σε εμπόδια και καταστάσεις που αδυνατούμε να ελέγξουμε και απλά ελπίζουμε όλα να πάνε καλύτερα..Ελπιδα για την ελπίδα μας




Όλα θα πάνε καλά και ας βλέπουμε τα πράγματα ότι κινούνται στο σκοτάδι..

Ασημένια τα φεγγάρια

είσαι πια κοντά μου φως μου
άγγελος της γης δικός μου
απ'το χέρι σε κρατάω
έμαθα πως να αγαπάω,σ'αγαπάω

Για τα όνειρα που έσπασαν σε κομμάτια

Μπορεί τα όνειρα που έκανες με έναν άλλο άνθρωπο να σπάσαν΄ή να νομίζεις ότι σπάνε σε χίλια κομμάτια,μα μπορέις να ντύσεις τον πόνο σου με μουσική που γεμίζει την ψυχή σου,να ακολουθήσεις το ρυθμό της και ναχορέψεις -ναι γιατί όχι-τον πόνο σου..Δεν είναι παυσίπονο ψυχής είναι αντιμετώπιση ζωής..Έτσι ξεπερνάς,έτσι ζεις.Δεν χρειάζονται παυσίπονα..ΑΠΛΑ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΘΕΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ..ΜΑΘΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΘΕΤΙΚΟ ΒΗΜΑ ΖΩΗΣ.. Το ποτήρι δεν είναι μόνο μισοάδειο είναι και μισογεμάτο..Δες το σαν μισογεμάτο και φρόντισε να το γεμίσεις ..Σου αξίζει ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ..TOΛΜΗΣΕ ΤΟ..Χόρεψε και κλάψε αλλά μη χαθείς..Η ζωή είναι πράγματι μικρή για να τη σπαταλάς με δάκρυα..
Άκου τη μουσική και ασε το κορμί σου να βρει το ρυθμό που θέλει για να μπορέσει να βοηθήσει την ψυχή σου και την καρδιά σου να γελάσουν πάλι από την αρχή..

όλα θα πάνε καλά..

Και αν ξυπνάς με κακή διάθεση ,και αν η μέρα σου είναι δύσκολη άκου ένα τραγούδι με χαρούμενο σκοπό και σιγοτραγούδα το ..Όλα θα πάνε καλά..

Για τις ώρες που η νύχτα σκεπάζει τα πάντα

Και η μοναξιά είναι αβάσταχτη...


ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΜΩΡΟ ΜΟΥ

ένα τραγούδι ακόμα

η ζωή συνεχίζεται ακόμα και αν μια αγάπη έχει χαθει..Το παρελθον απλά υπάρχει για να μας θυμίζει ποιοι είμαστε..Όσα δώσαμε ,όσα νιώσαμε μένουν εκεί και πρέπει να μένουν για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να αρχίσουμε πάλι..Μια καινούργια μέρα ξημερώνει μια καινούργια αγκαλιά ανοίγει, και μεις δίνουμε ότι έχουμε μέσα μας τολμωντας να πληρώσουμε το τίμημα ξανά ,όποιο και αν είναι αυτό..Μα δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο από το να ζεις ξανά και να ονειρέυεσαι..

για όσους έχουν χαθέί

για όσους είναι χαμένοι και χωρισμένοι...ίσως βρεθούν με όποιον άνθρωπο λατρεψαν και τους λάτρεψε στη στροφή ενός δρόμου και τότε ...

Είμαι εδώ και είσαι εκεί....

Η απόσταση μας χώρισε,παράλληλοι δρόμοι,άλλη ζωή..Δεν φταίξαμε εμείς γι αυτό ..Απλά βρεθήκαμε σε λάθος στιγμή ,σε λάθος εποχή..Μα η αγάπη άντεξε,αντέχει..Ακολουθήσαμε άλλους δρόμους..Είσαι εκεί που η ψυχή σου αφέθηκε ,είμαι εκεί που η δική μου ταξίδεψε..Μ' αυτό δεν με εμποδίζει να ταξιδεύω μέσα από τα όνειρά μου και να μπαίνω στα δικά σου σαν άνεμος και να σου ψιθυρίζω " Σ ΑΓΑΠΏ,ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ"..

Θα σε θυμάμαι πάντα

Αναρωτιέμαι γιατί όλοι μιλάνε για τη χαρά της αγάπης ενώ η αγάπη δεν είναι μόνο χαρά..Είναι τρέλα ,βάλσαμο,συντριβή..Είναι να δίνεις και να παίρνεις τα πάντα..Και πάλι να τα χάνεις..Η αγάπη είναι πληγή και γιατρειά,,Η αγάπη είναι πέρα από τη συμπόνοια και τους νόμους του Θεού και των ανθρώπων..
Αληθινή Αγάπη δεν είναι αυτή που αντέχει στο μακροχρόνιο χωρισμό αλλά η οικειότητα που εξακολουθεί να υπάρχει μέσα σε αυτόν..
EKΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ ΄ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ

ΛΑΘΗ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΣΚΕΨΗ

Τελικά υπάρχουν και λάθη που είναι πιο ωραία και από την πιο σωστή σκέψη
Ένα λάθος τηλεφωνημα και όλα ΑΡΧΙΖΟΥΝ και τελειώνουν(;) εκεί ,μέσα στα 10 λεπτά που διαρκεί..Και μέσα σε αυτά τα 10 λεπτά όλα μπαίνουν στη θέση τους..Το παρελθόν αφήνει περιθώριο σε εξηγήσεις και εξομολογήσεις που κάποτε,τότε ,δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν,τότε που κανείς δεν τις άκουγε ,τότε που η καρδιά δεν μπορούσε να πλησιάσει την καρδιά του άλλου..Τότε που όλα χάθηκαν και συ μόνος συνέχισες να ζεις γεμάτος απο την παρουσία του άλλου αλλά δεν μπορουσες να τον δεις ,να τον αγγίξεις ,να τον νιώσεις,αλλά που ποτέ δεν ξέχασες γιατί είχε γίνει για σένα σταθμός στην υπόλοιπη ζωή σου..
Και να που ένα λάθος τα διορθώνει όλα..
Και το λάθος δίνει τη θέση του σε έναν καθάριο χείμαρο λέξεων που πλημμυρίζει τη σκέψη ,την καρδιά και το χώρο γύρω σου..
Δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα για σένα από το να μπορέις να μιλάς ,να εξηγείς ,να διορθώνεις,να δίνεις ξανά κομμάτια τοου εαυτού σου και να τα αφήνεις στην ψυχή και στην καρδιά του άλλου και να το κάνεις γεμάτη από μια δύναμη που σε ωθεί να πεις τις ωραιότερες αλήθειες χωρίς να φοβάσαι πια και να κρατάς κάθε σιωπή και κάθε λέξη φυλαχτό στην καρδιά σου..
Και μετά ,λίγο πριν το τέλος ,αφουγκράζεσαι την καρδιά και νιώθεις το δόσιμο μιας άλλης ψυχής σε σένα ,μεσα από λέξεις ανείπωτες μέχρι χτες,μέσα από λέξεις που πίστευες ότι ποτέ δεν θα έλεγες και δεν θα άκουγες ξανά και αυτό ήταν πληγή στο χτες σου..Και η πληγή κλείνει με το καλύτερο επίθεμα ..Της αγάπης που ποτέ δεν θα χαθεί ούτε χάνεται όταν την έχεις νιώσει..

Τελικά τίποτα όντως δεν έχει αξία αν δεν πληρώσεις και το ανάλογο τίμημα..
Εκείνος που αγαπώ θέλω να είναι ελεύθερος ακόμα και από μένα...

ΤΟ ΒΑΡΟΜΕΤΡΟ

Το παρακάτω ερώτημα μπήκε σε εξετάσεις στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης στο τμήμα Φυσικής..

"περιγράψτε πως μπορούμε με ένα βαρόμετρο να μετρήσουμε το ύψος ενός ουρανοξύστη"

Ένας φοιτητής απάντησε ότι ανεβαίνοντας στην ταράτσα και δένοντας το βαρόμετρο σε ένα σκοινί το μήκος του σκοινιού και του βαρομέτρου μαζί,μας δίνουν το ύψος του ουρανοξύστη..

Ο καθηγητής τον έκοψε αμέσως αλλά ο φοιτητής πηγε στια αρχές του Πανεπιστημίου υποστηρίζοντας ότι η λύση του ευσταθεί και έτσι ορίστηκε ένας διαιτητής που μελέτησε την άποψη και λύση του φοιτητή και αποφάνθηκε ότι είναι σωστή αλλά δεν διαθέτει στοιχεία φυσικής.

Έτσι αποφάσισαν να του δώσουν άλλη μια ευκαιρία αλλά έπρεπε να το κάνει μέσα σε 6 λεπτά..Ο φοιτητής σκεφτόταν τα πέντε και όταν του επεσήμαναν 'οτι τελειώνει ο χρόνος άρχισε να εκθέτει τις απόψεις του..

"Περίπτωση 1η..Κατ αρχήν μπορέις να ανεβάσεις το βαρόμετρο στην ταράτσα,να το αφήσεις να πέσει κάτω και ναμετρήσεις το χρόνο που διένυσε..Αλίμονο όμως στο βαρόμετρο...

περίπτωση 2η αν υπάρχει ηλιοφάνεια μπορέις να στήσεις το βαρόμετρο όρθιο να μετρήσεις το ύψος της σκιάς του και μετά να μετρήσεις τη σκιά του ουρανοξύστη και ύστερα με αναλογία να βρεις το ύψος...

Περίπτωση 3 αν θες επιστημονική δουλεια μπορέις να φέρεις σε ταλάντωση το βαρόμετρο και μετά να ανέβεις στην ταράτσα του ουρανοξύστη και εκεί να το θέσεις σε ταλάντωση και μετά ....¨"έτσι έδωσε και την τρίτη απάντηση

Αν απλώς βαριόσουν αλλά ήθελες να χρησιμοποιήσεις το βαρόμετρο με ορθόδοξο τρόπο μπορούσες να ανέβεις την ταράτσα του ουρανοξύστη να μετρήσεις την ατμοσφαιρική πίεση και μετά νακάνεις το ίδιο στο έδαφος και να μετατρέψεις τη διαφορά των millibars στα αντίστοιχα μέτρα..

Αλλά επειδή σαν φοιτητές συνεχώς παροτρυνόμαστε να ασκούμε την ανεξαρτησία του μυαλού και να εφαρμόζουμε επιστημονικές μεθόδους,αναμφίβολα ο καλύτερος τρόπος θα ήταν νακατευθυνθούμε στην είσοδο του ουρανόξύστη ,να χτυπήσουμε την πόρτα του θυρωρού και να του πούμε"αν θα σου άρεσε να έχεις καινούργιο βαρόμετρο,θα σου χαρίσω αυτό ,αν μου πεις το ύψος του ουρανοξύστη.."

Ο σπουδαστής αυτός ήταν ο NOELS BOHR Ο μόνος Δανός που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής..

Τελικά λέτε πίσω από μια έξυπνη απάντηση ενός παιδιού που κρύβει και λογικές αλλά και επιστημονικές απαντήσεις,να κρύβεται ένας μελλοντικός Νομπελίστας;

Μπορεί έτσι;

-----------------------------------------------------------------------------------------------

KAI MEΡΙΚΕΣ ΡΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ

-Η επαφή με το μυστήριο ,είναι η ωραιότερη εμπειρία του ανθρώπο

-Πιστεύω ότι η αγάπη είναι πολύ καλυτερος δάσκαλος από την αίσθηση του καθήκοντος..

-Μόνο αν ζεις για τους άλλους,αξίζει να ζεις..

-Ηπραγματική αξία της ανθρώπινης ύπαρξης καθορίζεται βασικά από το μέτρο και την αίσθηση που ο ίδιος έχει για τον εαυτό του..

-Όποις δεν έχει ξεγελαστεί από ένα ψέμα,δεν γνωρίζει τι θα πει μακαριότητα..

-Απεχθάνομαι το συνδυασμό εκλεπτυσμένης ευφυίας και ανήθικου χαρακτήρα..

-Όπου υπάρχει αγάπη ,δεν υπάρχει επιβολή..

-Αν δεν υπάρχει τίμημα ,δεν υπάρχει και αξία..

ΑLBERT EINSTEIN(Αλμπερτ Αινστάιν)

Κάποιες στιγμές η ζωή σκοτεινιάζει ,οι ευτυχισμένες μέρες τελείωνουν όχι γιατί το επιδιώκεις εσύ αλλά γιατί άλλοι-οι συγκυρίες ,οι αποφάσεις ,η μοίρα ίσως για όσους πιστεύουν σε αυτή -

επεμβαίνουν και διαλύουν κάθε όνειρο και κάθε σου ελπίδα..Και τότε νιώθεις την απέραντη μοναξιά της ύπαρξής σου..

Εχει σκεφτεί κανένας μας πόσο επώδυνη μπορεί να γίνει η ζωή από τη μια μέρα στην άλλη;

Εχει σκεφτεί κανένας ότι ό,τι δημιουργεί με κόπο και στερήσεις μια στιγμή μπορεί να του στερήσει τα πάντα;

Έχει νιώσει κανείς τη δραματική εξέλιξη της στιγμής ,του δευτερολέπτου που μπορεί να τον κάνει να χάσει το μυαλό του και να του αλλάξει την πορεία του στο χρόνο που έπεται ακόμα να ζήσει;

Είναι από τα πραγματα που λέμε ότι ποτέ αυτό δεν πρόκειται να συμβεί σε μένα,αλλά

ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΛΕΣ ΠΟΤΕ..

Το βασικό είναι να έχεις χτίσει ένα χαρακτήρα που μπορεί να ανταπεξέλθει σε κάθε τρικυμία και να μη βλέπεις στην καταιγίδα μόνο το φως του φάρου που είναι μπροστά σου και να λες δεν μπορώ να το φτάσω καθώς αφήνεσαι στα κυματα αλλά να κάνεις κάθε προσπάθεια να βγεις..

"Ισονομία"αντρών και γυναικών..Μια λέξη που δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο για κάποιους αντρες

Δεν θυμώνω εύκολα σε συζητήσεις γιατί σέβομαι τους συνομιλητές μου και τους ανθρώπους που λένε την άποψή τους..Απλά ακούω και αν μπορώ προσπαθώ να τους δείξω να καταλάβουν και τη δική μου πλευρά..

Δεν αντέχω όμως ανθρώπους -κυρίως άντρες συνομιλητές-που δεν σέβονται την γυναίκα και δεν την αντιμετωπίζουν σαν άνθρώπινο όν με σκέψη και ψυχή..

Σε μια φιλική συγκέντρωση ένα από τα θέματα που αναπτύχθηκαν ήταν η ισονομία μεταξύ ανδρών και γυναικών..Μια συζήτηση που-ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί-είναι κόκκινο πανί για τους άνδρες..Εν μέσω λοιπόν της συζήτησης και εν θερμώ ,ένας από την παρέα σαν επιχείρημα και για να δείξει μάλλον πόσο σωβινιστής είναι, απευθυνόμενος στις γυναίκες της παρέας με με ένα πρωτοφανές βλέμμα στα μάτια του είπε: "θα πρεπε να ζείτε στο Ιράν και κει θα βλέπατε τι σημαίνει άντρας με Α κεφαλάιο ,γιατί οι γυναίκες της Δυσης έχετε ξεφύγει" ..Οι απόψεις του ήταν:

1- η ΓΥΝΑΙΚΑ πρέπει κάπου κάπου να τρώει και από καμία και ας μην ξέρει το λόγο

2-η ΓΥΝΑΙΚΑ θα πρέπει να αφήνει τον ΆΝΤΡΑ να αποφασίζει τι θα γίνει

3-η ΓΥΝΑΙΚΑ δεν έχει μυαλό να σκέφτεται γιατί όταν σκέφτεται είναι καταστροφή

4-Θέμα ενδοοικογενειακής βίας δεν υπάρχει αλλά το εφήυραν οι γυναίκες για να τις λυπάται ο κόσμος και να τις φροντίζει

5-Ποιος λέει ότι τα παιδιά μας αποκτούν ψυχολογικά προβλήματα βλέποντας τον πατέρα και σύζυγο να επιβάλλει την άποψή του;Αντίθετα οι κόρες θαυμάζουν αυτόν τον δυνατό τύπο άντρα που έχει λύσεις για όλα και έτσι θα προσπαθήσουν να βρουν έναν ίδιο σχεδόν για συζυγο και τα ΠΑΙΔΙΑ μαθαίνουν από τον πατέρα ώστε να γίνουν και κείνα δυνατά και να αναλαμβάνουν τα ηνία του σπιτιού..

6-Οι ΓΥΝΑΙΚΕΣ είναι για το σπίτι,για να μεγαλώνουν παιδιά και οι φιλοδοξίες ,τα όνειρα και οι προσπαθειές τους για οποιαδήποτε aνέλιξη ;ή εξέλιξη είτε προσωπική είτε πνευματική είτε ψυχική θα πρέπει να σταματάνε εκεί που θίγεται η οικογενειακή γαλήνη..

7- Οι γυναίκες θα πρέπει να πάψουν να το παιζουν θύματα γιατί ενσυνείδητα κάνουν ό,τι κάνουν και ενσυνείδητα σπάνε τα νεύρα ενός άντρα κάνοντας ότι δεν θέλει εκείνος ώστε να προκαλέσουν καυγά και μετά ο άντρας σύντροφος ή σύζυγος να τους κάνει κάποιο χατήρι ή προκαλούν τέτοιο καυγά ,ώστε να χωρίσουν αφού έχουν ήδη βρει άλλον να τους αντικαταστήσει..

8- Ο ΑΝΤΡΑΣ πάντα θα ναι άντρας και οι γυναίκες θα πρέπει να ξέρουν τη θέση τους..Ο ΘΕΟΣ δεν την έπλασε από το κεφάλι του Αδάμ για να του ανέβει στο σβέρκο αλλά από το πλευρό του ώστε να τον στηρίζει και να κάνει αυτό που εκείνος της λέει όταν αδυνατεί ο ίδιος να το πράξει γιατί είναι απασχολημένος με χίλια δυο πράγματα όπως το να βγάζει τα προς το ζην..

Φυσικά οι αντιδράσεις ήταν πολλές ευτυχώς..Κάποιοι και κάποιες γέλασαν ,κάποιες και κάποιοι αντέδρασαν έντονα σε όλα αυτά αντιπαραβάλλοντας επιχειρήματα και θέσεις ενώ κάποιοι άλλοι από τους άντρες της παρέας που δεν ενστερνίζονταν τις απόψεις του σε γενικές γραμμές εκατό τοις εκατό είπαν πως οι γυναίκες όντως κάπου ξέφυγαν και κάπου κάπου χρειάζονται ένα χαλινάρι,ένα μάζεμα..

Αυτή η ιστορία έγινε αφορμή να θυμηθώ μια πολύ καλή φίλη στη γενέτειρά μου που σε μια συζήτηση που εξελίχτηκε σε θρίλερ τελικά ,ο σύζυγός της την έσπρωξε έξω από την πόρτα αγκαλιά με το μικρότερο παιδί τους ηλικίας μόλις ενός έτους και πέφτοντας από τις σκάλες χτύπησε τόσο άσχημα που την άφησε με πολύ βαριά κινητικά προβλήματα ..Το ευτύχημα ήταν πως δεν έπαθε τίποτα το μωρό εκτός από ένα σπασμένο δεξί χεράκι σε δυο σημεία και μερικούς μώλωπες..΄Ποτέ δεν έκανε μήνυση και στους αστυνομικούς που ήρθαν στο νοσοκομείο είπε ότι γλίστρησε..Και αυτό για τα παιδιά της..Για να μην την κατηγορήσουν ποτέ ότι κατέστρεψε τον πατέρα τους αλλά η αλήθεια είναι-όπως μου είπε μετά - ότι ΦΟΒΟΤΑΝ τι θα συνέβαινε αν τον κατηγορούσε και του έκανε μήνυση... Τζ....α ελπίζω να΄είσαι καλά και συγγνώμη που έγραψα την ιστορία σου...

Πότε τέτοιου είδους άντρες θα καταλάβουν -αν έχουν βέβαια την ικανότητα αυτή-ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο υποτιμητικό από το να σε βλέπουν σαν πονηρό θηλυκό,σαν σάκο εκτόνωσης νεύρων ,σαν υποχείριο και οικιακή βοηθό,σαν παιδιά ενός κατώτερου Θεού,σαν περιουσιακό στοιχείο ,σαν ανεγκέφαλο πλάσμα,σαν ζώο που δεν έχει δικάιωμα στην αξιοπρέπεια και στη ζωή;

Τέτοιους ανθρώπους σαν τον φίλο της παρέας δεν τον χρειάζεται καμιά γυναίκα και αν κάποια έχει την τυχη να γνωρίσει ή να έχει έναν τέτοιον άνθρωπο δίπλα της καλά θα κάνει να σκεφτεί αν συνεχίσει μαζί του..

ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει το δικαίωμα να ασκεί βία είτε ψυχολογική είτε σωματική σε κανένα πλάσμα που είναι ζωντανό ,πόσο σε άνθρωπο...

-ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει δικαίωμα να αφαιρεί το συνταγματικό δικαίωμά σου να λες τη γνώμη σου και να επιδιώκεις να γίνεις καλύτερος άνθρωπος

-ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει δικαίωμα να σε υποτιμά και να σε θίγει..

-KANEIΣ δεν πρέπει να αφήσεις να σε πείσει ότι η οποιαδήποτε είδους κακοποίηση που επιβάλλει ή σου επιβάλλει και οι τραυματισμοί (που υποτίθεται συνήθως ότι γίνονται γιατί εσύ χτύπησες στο χέρι του ή σε έναν καναπέ ή σε γωνία του σπιτιού επειδή δεν πρόσεχες)είναι για το "δικό σου καλό,για να καταλάβεις πως έκανες λάθος και να μην το ξανακάνεις..Κράτα ψηλά ότι δεν είναι αυτός το θύμα αλλά εσύ και ποτέ να μην αφήσεις να σε κάνει να νιώσεις ενοχές για ότι έπαθες και προπάντων ποτέ να μην πεις -'μηπως έχει δίκιο;"

-Η ελευθερία του καθενός σταματά εκεί που θίγεται η ελευθερία,η αξιοπρέπεια και η ζωή του άλλου...

Σε αυτή την εποχή που ζούμε

Σ' αυτή την εποχή που ζούμε,μέσα στην αγωνία μας για ότι έρχεται στο μέλλον,στις δυσκολίες της καθημερινότητας,στα προβλήματα και τη μοναξιά που μας περιβάλλει ,κάπου μέσα μας ,γιατί δεν τολμάμε να το φωνάξουμε δυνατά από το φόβο μήπως μας πούνε αδύναμους,ψάχνουμε για κάτι πολύ αληθινό και σπάνιο ..Ψάχνουμε για μια αληθινή φιλία..Φράση για πολλούς γραφική ,μα αν κοιτάξουμε μέσα μας θα δούμε πόσο αληθινή και ανθρώπινη είναι..Και Ε Ι Ν ΑΙ..

Όταν λοιπόν το είναι μας εμπιστευτεί κάποιον -και αυτό θα μας το πει η γαλήνη και η ηρεμία που νιώθουμε μέσα μας -ας το αφήσουμε να μας καθοδηγήσει..Ας εμπιστευτούμε το ένστικτό μας και ας ανοιχτούμε..Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα..Γιατί και αν ακόμα το είναι μας κάνει λάθος ,εμείς είμασταν αληθινοί..Ευθύνη λοιπόν σε αυτή την περίπτωση δεν έχουμε εμείς που δείξαμε και αποδείξαμε πως η ειλικρίνεια και η αυθεντικότητα είναι που μετράει,αλλά εκείνοι που είναι αδύναμοι να δεχτούν το αληθινό και γνήσιο πρόσωπο ενός ανθρώπινου πλάσματος..Και αυτοί οι "άνθρωποι"πάντα θα ναι δυστυχισμένοι γιατί ποτέ δεν θα μάθουν σε όλη τους τη ζωή πως εκείνο που μετράει είναι να είσαι πάντα αληθινός ακόμα και αν πληγώνεις ή σε πληγώνουν με την αλήθεια..

Μα αν δεν κάνουμε λάθος ,τότε μια αχτίδα φωτός στην άχαρη πολλές φορές ζωή μας μπορεί να δώσει τόση λάμψη και τόση ώθηση στο είναι μας που θα μας φτάσει ένα σκαλί παραπάνω από εκεί που είμασταν σαν ψυχικές οντότητες..Θα μας κάνει πιο δυνατούς γιατί ένας είναι πάντα μόνος του,δύο είναι πάντα ομάδα που σημαίνει δύναμη...

Στο κάτω κάτω όλοι μας έχουμε ανάγκη από αληθινούς ανθρώπους..Και αν δεν τολμήσουμε να προχωρήσουμε μπροστά πως θα γίνουμε αληθινοί και καλύτεροι..Γιατί ο καθένας από μας μπορεί να γίνει φίλος για κάποιον άλλο..Για όλου ς μας κάπου υπάρχει κάποιος που μπορούμε να σταθούμε όπως και σε όλους μας υπάρχει κάποιος που μπορεί να σταθεί..

Εκείνο που χρειάζεται λοιπόν είναι να μη φοβηθούμε όταν κάποιος μας αγγίξει ή να μην τρομάξουμε όταν κάποιος μας ζητήσει να τον αγγίξουμε..

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πάντα αμφίδρομες..Και τις έχουμε τόσο ανάγκη..

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

( ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ Πίνακας του Θεόφιλου)

ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ..Μια νέα εποχή ξεπροβάλλει δειλά και το καλοκαίρι γίνεται πια εικόνες στο βάθος του μυαλού μας που θα τις αναπολούμε σε κάθε ευκαιρία...θυμάμαι πως από τις πρώτες εκθέσεις που μας έβαζε ο εκάστοτε δάσκαλος ήταν το "Φθινόπωρο" και αυτό για να καταλάβουμε "ότι μια καινούργια εποχή έρχεται ,ότι τα σχολεία αρχίζουν και και και...."

Και ο δάσκαλος μου δεν είχε άδικο..Πάντα αυτή η έκθεση μας έβαζε στο κλίμα της νέας εποχής έστω και μέσα από τη μελαγχολία της..Θυμάμαι ακόμα εικόνες του Φθινοπώρου στη μικρή επαρχiακή πόλη που ζούσα και αυτές οι εικόνες και οι αναμνήσεις πλημμυρίζουν με αρώματα απο το φρεσκοσκαμμένο χώμα καθώς περνούσαμε από τα οργωμένα χωράφια,με τη μυρωδιά του πλαστικού και του ασβέστη καθώς βάφαμε το σπίτι για να υποδεχτούμε ανανεωμένοι τη νέα εποχή,με το άρωμα που ανέδυαν τα κομμένα ξύλα που θα χρησιμοποιούσαμε στη σόμπα και φυσικά με την αίσθηση εκείνης της ψιλής δροσιάς που σε ανάγκαζε να φοράς ζακέτα το απογευματάκι μετά από τη βροχή. .Θυμάμαι τα χρώματα από τα δέντρα της αυλής του σπιτιού μου που άλλαζαν καθώς τα φύλλα έπαιρναν εκέινο το χρυσοκαφέ χρώμα πριν πέσουν στη γη και νοτίσουν από τη δροσιά που έφερνε το ξημέρωμα..

Και μετά ερχόταν η αναμονή για τις πρώτες μέρες του σχολείου που παρόλο που η ζωή μου θα άλλαζε πάλι για άλλη μια φορά περίμενα με λαχτάρα να φορέσω τη μπλε ποδιά με το άσπρο γιακαδάκι ,να πάρω στα χέρια μου τα καινούργια βιβλία για να τα ξεφυλλίσω και να μυρίσω τα καινούργια τετράδια που εκεί θα άφηνα στιγμές του παιδικού μου μυαλού αλλά και -γιατίνα το κρύψω;-στο μυαλό μου εκείνο το παιδικό είχε καρφωθεί και η εικόνα ενός συμμαθητή μου που παραδόξως μου έλειπε όλο το καλοκαίρι και ήθελα να μαι καλοντυμμένη όταν με ξανάβλεπε..(να ναι καλά ο Τσεκλένης που φρόντιζε για την ποδιά αλλά θυμάμαι πως κάποιες χρονιές δεν ήταν καλά οι γονείς μου όταν άκουγαν την τιμή της ποδιάς..Βέβαια οι γονείς μου δεν αρνήθηκαν ποτέ τίποτα και τους ευχαριστώ για αυτό)..

Χρόνια μαγικά ,ονειρεμένα,εικόνες γεμάτα φως και χρώματα..

Αυτή η εποχή πάντα θα μου θυμίζει πάντα τα χρόνια της παιδικής μου αθωότητας ..

ΈΝΑΣΤΡΗ ΝΥΧΤΑ

( " 'Εναστρη νύχτα" Βίνσεντ Βαν Γκογκ)

Ποιος δεν κοιταξε ποτέ του τα αστέρια,ποιος δεν περίμενε έφηβος να δει ένα πεφταστέρι να πέφτει και δεν έκανε μια ευχή ,ποι0ς από μας δεν αντάλλαξε ένα φιλί κάτω από τον έναστρο ουρανό και δεν ένιωσε τη δύναμη του σύμπαντος και την ενέργειά του να τον πλημμυρίζει;Τι είναι αυτό που τραβάει κάθε βραδιά τη ματιά μας εκεί,ασυναίσθητα πολλές φορές ,για δέκατα του δευτερολέπτου και τότε εκείνη τη στιγμή ο χώρος και ο χρόνος μυστηριωδώς σταματάν,μηδενίζονται;Ποιος από μας δεν κρύφτηκε μέσα στο σκοτάδι της για το δικό του λόγο;Ποιος από μας δεν ονειρέυτηκε να ταξιδέψει εκεί,να βρεθεί πέρα από τα σύνορα,να δει τι υπάρχει πέρα από το γαλαξία και όλο αυτό να γίνεται αφορμή για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι:" Είναι εγωιστικό να λέμε πως είμαστε οι μόνοι σε ένα τόσο αχανές σύμπαν";Πόσες σκέψεις δεν έχουμε κάνει κοιτώντας ξαπλωμένοι αυτό τον τόσο διαφορετικό ουρανό από της μέρας;Είναι το μέσο να ονειρευόμαστε ξύπνιοι..Και πόσες φορές δεν είπαμε το χιλιοειπωμένο" Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ τότε όλο το συμπαν συνομωτεί για να το αποκτήσεις"και το νιώθουμε πιο έντονα τις στιγμές που η έναστρη νύχτα ικανοποιεί την αίσθηση της όρασης και της αφής καθώς απλώνεις τα χέρια να αγγίξεις τα αστέρια του ουρανού σου..

Ίσως η δύναμη που έφτιαξε το σύμπαν μας έδωσε σαν δώρο την ομορφιά της νύχτας.. Για να μπορούμε να γινόμαστε πιο ανθρώπινοι καθώς σκεφτόμαστε ότι για εκατοντάδες χιλιάδες έτη φωτός είμαστε μόνοι και πρέπει να στηριχτεί ο ένας στον άλλο,για να σκεφτόμαστε ότι ο πλανήτης μας είναι τόσο μικρός και χάνεται μέσα στα δισεκατομμύρια αστέρια και έτσι και εμείς δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από το πιο μικρό κομμάτι ύλης.ότι μας αξίζει το καλύτερο και ότι πρέπει να πολεμήσουμε για αυτό τη μέρα που έρχεται μέσα από τις στιγμές που ζούμε κάτω από το πέπλο της κάθε φορά που μας σκεπάζει!!!!

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΣ

Η ζωή ένα ταξίδι..Ένα ταξίδι που ποτέ δεν ξέρεις τον προορισμό σου αλλά μόνο την αφετηρία σου και σε κάθε σταυροδρόμι κάθεσαι και σκέφτεσαι ποιο δρόμο θα πάρεις και που μπορεί να σε οδηγήσει..

Κάθε δρόμος ένα καινούργιο κεφάλαιο και ψάχνεις σαν τον Οδυσσέα την Ιθάκη σου..

Και εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος όπως λέει και ο Καβάφης..και πρέπει να είναι γιατί μόνο τότε η ζωή σου θα ναι γεμάτη,ακόμα και αν συναντήσεις στο δρόμο σου Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες που θα προσπαθήσουν να σε κάνουν να χάσεις τη δύναμη της ψυχής σου ..Και όταν κάποτε φτάσεις στο τέλος του δρόμου σου θα καθίσεις σε μια γωνιά και βλέποντας τη Δύση του ήλιου θα χαμογελάσεις από ευτυχία γιατί θα ξέρεις ότι έζησες όσο καλύτερα μπορούσες σε αυτό το σύντομο πέρασμά σου από τον κόσμο των ανθρώπων έχοντας σαν όπλο σου την πίστη ,την ελπίδα, τα όνειρά σου και πάνω από όλα τον εαυτό σου..

ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Mε παραμύθια για δράκους μεγαλώσαμε

κι όλοι μας έλεγαν σαν είμασταν παιδιά

πως θα ρθει η ώρα σκληρά για να παλέψουμε

για κάτι καλύτερο στη ζωή μας που κυλά

Πέρασαν χρόνια μα τίποτα δεν έγινε

πολεμάμε ακόμα δράκους με ξύλινα σπαθιά

γύρω μας υποταγή και αιχμαλωσία

σε έναν κλοιό από ανθρώπινα θεριά

Ως που θα φτάσει αυτή η ιστορία;

ποιος θα μας σώσει απ των δράκων τις φωτιές

και που θα φτάσει η δική μας αναλγησία

να βλέπουμε να χάνεται ο κόσμος μας δίχως ενοχές;

άνθρωπε ξύπνα

γυρω σου δες

πρέπει να κάνεις κάτι

για να μπορούν να ονειρεύονται και οι επόμενες γενιές

MIA ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Για να ξεκινήσει η μέρα καλύτερα,πιο όμορφα ,πιο ζεστά,φτάνει μια αγκαλιά..

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ

Και τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται...

Είμαστε εμείς που προσπαθουμε να αρχίσουμε πάλι απ΄την αρχή ...

Να γράψουμε ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο της ζωής .

Να χαμογελάσουμε

Να αρχίσουμε να ζούμε στο φως

Να βρούμε τη γαλήνη μέσα μας

Να αντιμετωπίσουμε ξανά τον κόσμο με αισιοδοξία

Και για να τα κάνουμε όλα αυτά πρέπει να διαφυλάξουμε ακέραιο κάθε τι που κερδίσαμε με κόπο ,πόνο,αγωνία και δακρυα χαράς ή λύπης..

Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ ,ΕΜΕΙΣ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ

Tις τελευταίες μέρες το symantec antivirus βρίσκει συνεχώς trojan σε διάφορες ιστοσελίδες που μπαίνω αλλά ευτυχώς τις μπλοκάρει αμέσως..ΕΊΝΑΙ TROJAN του τύπου pachep,panddos,bloodhoud..Kάντε scan του συστήματος και ταυτόχρονα εφαρμόστε και ένα ad-aware πρόγραμμα..

Πάντως εγώ κάλεσα για καλό και για κακό τον τεχνικό να έρθει να ρίξει μιά ματιά...

Το καλοκαίρι δεν θέλει μοναξιά

^Το πιο γλυκό καλοκαίρι το περνάς με φίλους ,με καλές παρέες και με ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις καλά γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι ένα δικό σου κομμάτι αφού τους επιλέγεις και τους έχεις κοντά σου..

^Το καλοκαίρι θες δεν θες σου φέρνει μαζί του κάποια πράγματα που θα φορτώνουν τις μπαταρίες σου μέσα στο κρύο του Χειμώνα και στις έγνοιες του..

^Ζήσε το καλοκαίρι σου σαν να είναι το τελευταίο και τότε θα πάρεις όλη τη γλύκα που μπορεί αυτό να σου δώσει...

^Και αν νιώθεις μόνος να ξέρεις πως δίπλα σου υπάρχουν άνθρωποι που σε νοιάζονται και σε αγαπάνε...

Ένα τηλέφωνο είναι..Σήκωσέ το και γέμισε τη μέρα σου..

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!!!.....

kαι είσαι εσύ

Και κάποια στιγμή βλέπεις ότι η αγάπη κάπου πήρε άλλο δρόμο..Και χάνεις αυτό που σε γέμιζε..και λες τώρα τι κάνω,,Που είμαι ποιος είμαι..Είσαι μόνος,νιώθεις μόνος και προσπαθείς να κρατηθείς από τα ίδια τα μαλλιά σου..και κάνεις τι..Πέφτεις στη λούμπα..ΠΑΡΑΚΑΛΑΣ να γυρίσει η αγάπη..Ποια ΑΓΑΠΗ; Την έχασες από τη στιγμή που παρακαλεσες γιατί τότε θα ξεσπάσουν τα μεγαλύτερα προβλήματα..Πάψε πια να είσαι θύμα του εαυτού σου και της μοίρας σου.Δεν είναι ευκολο να αφήσεις τη ζωή που είχες χρόνια τώρα,αλλά πες μου αντέχεις τις φωνές τα ξεσπάσματα και τα νεύρα και πάντα να λες δεν φταίει ο άνθρωπος που έχω δίπλα μου; ΌΧΙ..
.Ποτε δεν θα μπορέσεις να το υπομένεις αυτό ακόμα και αν πεις ότι θα το κάνεις επειδή αγαπάς ..ΠΑΨΕ ΝΑ ΥΠΟΚΡΙΝΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΕ αυτό γίνεται γιατί βολεύεσαι και βολευόμαστε όλοι μας μέσα στη λέξη ΑΓΑΠΗ , και το κάνουμε επειδή δεν καταλαβαίνουμε τι σημαίνει ΑΓΑΠΑΩ και όταν δεν καταλαβαίνουμε τη δύναμη της δικής μας ύπαρξης..Θα παρακαλέσεις γιατί; για ποιο λόγο; για να κερδίσεις μια ψεύτικη εφήμερη ζωή και ο άλλλος-και στο άλλος δεν υπαρχει φύλλο - τι πρέπει να κάνει;Τον ΑΓΑΠΑΣ αλλά προσπαθείς να τον κάνεις δυστυχισμένο..Του αξίζεις σε τελική;

-----ΠΡΌΣΕΧΕ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙΣ ΘΥΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΑ ΠΡΟΣΕΧΕ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙΣ ΟΥΤΕ ΟΥΤΕ ΘΥΤΗΣ..
Όσοι αγαπάνε και πληγώνονται θα με καταλάβουν και όσοι θα με καταλάβουν ας σκεφτουν!!!!!!


ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΘΥΣΙΑΣΤΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΑΣ ΜΗΝ ΤΟ ΔΕΙΞΕΙ ΑΜΕΣΩΣ!!!!!!!!!!!!!!!!ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΓΙΝΕΙ ΚΙ ΑΝ ΖΗΤΑΤΕ ΑΘΕΛΑ ΣΑΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ...ΑΝ ΔΕΙΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΠΡΟΧΩΡΗΣΤΕ ΣΤΗ ΘΥΣΙΑ ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΔΕΙΞΤΕ ΤΟ ,ΑΠΛΑ ΝΑ ΝΑΙ Η ΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!

Που πάει ο άνθρωπος;

Το χρήμα και τα πλούτη καταστρέφουν τον άνθρωπο;Χάνουμε και τα τελευταία ψείγματα ανθρωπιάς μας γι αυτό;Θα πω ναι αν και μέσα μου,σαν ονειροπόλος άνθρωπος που είμαι ήθελα να πιστεύω ότι δεν χάνεται,ότι το μυαλό και η καρδιά σε κρατάνε μακριά από αυτό τον δρόμο...


Ένα άντικείμενο που κληρονομείται από 2 δικαιούχους γιατί δεν άφησε διαθήκη ο θανών και χάνεται κάθε αίσθηση αξιοπρέπειας ..Χάνεται η συγγένεια,ο άνθρωπος ,ξεχνιέται το αίμα που κυλάει στις φλέβες και η αγάπη γίνεται μίσος...Και αυτό ξεκινάει από την πλευρά που θεωρεί ότι δικαιωματικά της ανήκει,που χρησιμοποιεί το συναισθηματικό εκβιασμό ,που πατάει πάνω στην ευαισθησία του άλλου...Και όταν ο άλλος αντιστέκεται και δεν σκύβει το κεφάλι στον εκβιασμό αρχίζει ο πόλεμος..Η πλευρά του "δικαιωματικά μου ανήκει"οικονομικά ευκατάστατη,με τα ίδια δικαιώματα που έχει και ο άλλος, επιτίθεται στον "άλλο" που είναι μεροκαματιάρης και με τη ζωή να τον έχει χτυπήσει κατάστηθα σε ότι αγαπάει περισσότερο και που διεκδικεί όχι θέση σε μια καλύτερη ζωή αλλά που περιμένει από κάπου να του δοθεί ελπίδα για την ίδια τη ζωή...Και τότε ξεχνιούνται τα πάντα..Ο "έχων "θέλει και άλλα και δεν κοιτάει τον "μη έχοντα"που η ζωή του είναι ένας ανηφορικός,δύσκολος δρόμος..Θυμώνει,βρίζει,απαξιώνει,προσβάλλει αυτόν που τόλμησε να σηκώσει το κεφάλι και να διεκδικήσει αυτό που του άφησαν..Και ο "έχων"γίνεται ύαινα και προσπαθεί να κατασπαράξει αυτόν που τόλμησε να διεκδικήσει το "δικαιωματικά μου ανήκει"..

Και η μάχη αρχίζει..Μια μάχη με διαφορετικές αναζητήσεις ,με διαφορετικές ανάγκες για την κάθε πλευρά..Και τότε βλέπεις την μεριά του "έχων"να ρίχνει το προσωπείο και από κάτω βλέπεις με αηδία την αληθινή φύση αυτού που τόσο καιρό πίστευες ότι ήταν δικός σου άνθρωπος..Και τότε σου αποκαλύπτεται ότι αυτό το πίστευες μόνο εσύ..Και πονάς γιατί πίστευες σε αυτόν ,πίστευες ότι θα σε καταλάβει αλλά τελικά αυτός ο άνθρωπος κοιτάει μόνο τον εαυτό του..

Που πάμε λοιπόν;Πόσο κοντά είμαστε να φτάσουμε στη ζωώδη φύση των ζώων και να χάσουμε αυτό που λέγεται συνείδηση;Τελικά αξίζει με τέτοιες συμπεριφορες να λεγόμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ;Μας αξίζει;